Bloedkanker bij honden, ook bekend als hemangiosarcoom, hondenleukemie of hondenlymfoom is geen diagnose die een huisdierouder wil horen. Bloedkanker is bijzonder gevaarlijk, omdat de ziekte kan optreden en zich kan verspreiden naar bloedvaten of bloedvormende organen door het hele lichaam.
Vroege detectie is de sleutel tot de succesvolle behandeling van kanker bij huisdieren, dus het is belangrijk om de tekenen en symptomen van deze verwoestende ziekten te herkennen.
Hemangiosarcoom bij honden is een kwaadaardige tumor die ontstaat uit de wanden van bloedvaten. Door een onderzoeker beschreven als 'een van de gemeenste vormen van kanker die er zijn', zijn de tumoren moeilijk te voorspellen en de behandeling verlengt het leven van de hond slechts met een paar maanden.
Net als andere soorten kanker bij honden, heeft hemangiosarcoom een sterke genetische component en komt het vaker voor bij bepaalde rassen, met name honden van middelgrote tot grote rassen, zegt het Flint Animal Cancer Center. Hoewel honden van elke leeftijd de ziekte kunnen ontwikkelen, zijn honden van middelbare leeftijd tot oudere honden vatbaarder. Hieronder vindt u een lijst met rassen die meer kans hebben om dit type kanker te ontwikkelen.
Hemangiosarcoom kan zich op alle bloedvaten ontwikkelen, maar het komt het vaakst voor als een massa in de milt, lever of rechterboezem van het hart. Soms ontwikkelt zich kanker op de huid, wat huidhemangiosarcoom wordt genoemd. De initiële groei van de tumor is langzaam en pijnloos, waardoor het moeilijk te detecteren is totdat het ernstiger is geworden of uitgezaaid naar andere delen van het lichaam. Vaak zijn klinische symptomen niet-specifiek, zoals lethargie of zwakte. Bleek tandvlees, verlies van eetlust, gewichtsverlies, moeite met ademhalen en zwelling van de buik zijn ook tekenen van hemangiosarcoom. De meeste honden worden naar het dierenziekenhuis gebracht nadat ze zijn ingeklapt nadat de tumor is gescheurd en inwendige bloedingen heeft veroorzaakt.
Helaas is er geen manier om hemangiosarcoom te genezen. Behandeling voor kanker kan chirurgie en/of chemotherapie inhouden, afhankelijk van de ernst en locatie van de tumor(en).
Het gemiddelde overlevingspercentage na behandeling voor hemangiosarcoom bij honden is 60 dagen voor alleen een operatie en vijf tot zeven maanden met chemotherapie en operatie.
Leukemie treedt op wanneer abnormale witte bloedcellen, met name onrijpe lymfocyten, met hoge snelheid in het bloed worden afgegeven. Lymfocyten ontstaan in het beenmerg, de thymus en de milt en zijn cruciaal voor het immuunsysteem. Wanneer ze zich niet goed ontwikkelen of voortijdig uit het beenmerg worden vrijgegeven, is het immuunsysteem van het lichaam disfunctioneel. Dit type bloedkanker kan acuut of chronisch zijn.
Acute lymfoblastische leukemie is ernstiger en wordt vaak onopgemerkt totdat het in ernst is gevorderd. Niet-specifieke klinische symptomen, zoals verlies van eetlust, lethargie en gewichtsverlies kunnen aanwezig zijn.
Chronische lymfatische leukemie is veel zeldzamer, maar kan ook moeilijk op te sporen zijn. Sommige honden ervaren verhoogde dorst en plassen, koorts of vergrote lymfeklieren bij dit type kanker. Om leukemie bij honden te diagnosticeren, wordt een grondig lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek en een beenmergbiopsie gedaan.
Acute leukemie kan worden behandeld met agressieve chemotherapie, terwijl voortgezette controle kan worden aanbevolen voor chronische leukemie. De prognose voor huisdieren met de diagnose acute leukemie varieert sterk, maar wordt als ernstig beschouwd. Regelmatige veterinaire controles voor uw hond kunnen helpen deze ziekte vroegtijdig op te sporen en de beste kans op succes van de behandeling en langere overlevingstijden bieden.
Canine-lymfoom is een kwaadaardige ziekte die voorkomt bij honden van middelbare leeftijd tot oudere honden. Dit type kanker ontstaat uit lymfoïde weefsel in het beenmerg, de thymus, de lymfeklieren, de milt en het maagdarmkanaal. De exacte oorzaak is onbekend, maar men denkt dat omgevings- en genetische factoren een rol spelen. VCA-ziekenhuizen zeggen dat de volgende rassen de grootste aanleg hebben om dit type kanker te ontwikkelen:
Multicentrisch lymfoom - afkomstig uit meerdere plaatsen - is het meest voorkomende type, verantwoordelijk voor ongeveer 80 procent van de gevallen van honden. De primaire indicator van deze vorm van kanker is de vergroting van de lymfeklieren. De lymfeklieren van een hond kunnen tot tien keer groter dan normaal opzwellen. Alimentair (spijsverteringskanaal) lymfoom bij honden is vrij zeldzaam. Het is verantwoordelijk voor slechts ongeveer 5-7 procent van de lymfomen bij honden en veroorzaakt gastro-intestinale symptomen, zoals braken, diarree of verlies van eetlust. Andere, minder vaak voorkomende vormen zijn mediastinale en extranodale lymfomen.
Lymfoomsymptomen omvatten:
Na een grondig lichamelijk onderzoek kan uw dierenarts een naaldaspiratie uitvoeren om de cellen in eventuele vergrote lymfeklieren te identificeren. Andere tests, zoals bloedonderzoek, urineonderzoek, röntgenfoto's van de borst en buik en echografie van de buik, kunnen worden aanbevolen om de algehele gezondheid van uw hond te beoordelen en eventuele metastasen te identificeren.
De behandeling wordt bepaald door het stadium en de locatie van de ziekte. Uw dierenarts kan een combinatie van chemotherapie, bestraling en chirurgie aanbevelen. Met de behandeling kunnen sommige honden 6-12 maanden leven, maar dit is variabel, afhankelijk van het type lymfoom dat aanwezig is en of het al dan niet is uitgezaaid.
Behandelingen omvatten:
Als behandelingen niet succesvol zijn, kan palliatieve zorg worden ingesteld om pijn te minimaliseren en uw hond te helpen een goede kwaliteit van leven te behouden voor de resterende tijd. Uw dierenarts zal met u samenwerken om te bepalen wat de beste aanpak is voor de verzorging van uw hond in deze emotionele tijd. Als u een hondenverzekering heeft, kunt u de hoogste kwaliteit van de behandeling krijgen zonder de bank te verslaan.
De inhoud is niet bedoeld als vervanging voor professioneel dierenartsadvies, diagnose of behandeling. Vraag altijd advies aan uw dierenarts of een andere gekwalificeerde zorgverlener als u vragen heeft over een medische diagnose, aandoening of behandelingsopties.
