Glomerulaire ziekte bij honden is een veel voorkomende vorm van nierziekte en een belangrijke oorzaak van chronisch nierfalen. Als de glomeruli - een netwerk van kleine bloedvaten die afvalproducten filteren terwijl ze door de nieren gaan - ontstoken raken door de afzetting en vorming van toxines en enzymen in de glomerulaire capillaire wanden, is de resulterende stoornis glomerulonefritis.
Glomerulaire diesase kan ook optreden als gevolg van een infectie of neoplasie, dit zijn abnormale goedaardige of kwaadaardige gezwellen. Vaak bij toeval ontdekt tijdens een routinematige jaarlijkse gezondheidsscreening, is bekend dat glomerulonefritis familiaal is bij verschillende hondenrassen, waaronder Berner Sennenhonden, Bull Terriers, Dalmatiërs, Samojeden, Dobermann Pinschers, Cocker Spaniels, Newfoundlands, Greyhounds, Rottweilers en Soft-coated Tarwes terriërs.
Gezonde nieren bij honden en mensen verwijderen afvalstoffen en overtollig vocht uit het bloed en creëren urine die de rest van de afvalstoffen afscheidt. Bij honden absorberen en filteren de glomeruli, die filtereenheden van de nieren zijn, water, eiwitten, glucose en elektrolyten uit de bloedbaan. De nieren nemen de glucose en elektrolyten na filtratie weer op en de rest wordt omgezet in urine. Dit proces is nodig voor honden om de essentiële voedingsstoffen die ze nodig hebben op te nemen en voor hun lichaam om de onnodige of schadelijke te elimineren.
Het definitieve klinisch-pathologische kenmerk van glomerulonefritis is proteïnurie, de aanwezigheid van abnormale hoeveelheden eiwit in de urine. Proteïnurie treedt op wanneer plasma-eiwitten, voornamelijk albumine, over de beschadigde glomerulaire capillaire wanden lekken. Patiënten met nierziekte met proteïnurie, die meer dan 1 gram per dag bedraagt, hebben doorgaans een slechtere prognose.
Symptomen van glomerulonefritis zijn variabel, afhankelijk van de onderliggende oorzaak:ontsteking, een infectie die acute nierziekte, neoplasie, diabetes mellitus, langdurig gebruik van sommige geneesmiddelen en idiopathische (onbekende) oorzaken kan veroorzaken. Zwakte en gewichtsverlies zijn de enige tekenen bij sommige honden met een chronische nierziekte die al maanden aanhoudt en die voorheen geen duidelijke tekenen van ziekte vertoonden.
Ziekten die geleidelijk ontstaan zijn vaak moeilijk op te sporen, soms pas als er grote schade is aangericht en een aanzienlijk percentage van de nier is aangetast. Tegen de tijd dat een teveel aan eiwit in de urine wordt ontdekt, kan de hond al ascites hebben, een abnormale ophoping van vocht in de buikholte_._
Zodra een nierziekte gevorderd is en bij honden die aan nierfalen lijden, zijn de symptomen:
Bij honden met ernstig verlies van het bloedeiwit albumine raken de bloedvaten in de longen verstopt, wat hevig hijgen en ademhalingsmoeilijkheden veroorzaakt. De resulterende hoge bloeddruk kan plotselinge blindheid veroorzaken.
Diagnose van glomerulonefritis omvat een grondige evaluatie van de gezondheidsgeschiedenis van de hond, lichamelijk onderzoek, beoordeling van de symptomen sinds het begin en een onderzoek naar eventuele onderliggende problemen of andere mogelijke oorzaken van de aandoening.
Om een definitieve diagnose te stellen, zal een volledig biochemisch profiel worden uitgevoerd, inclusief een chemisch bloedprofiel en een volledig bloedbeeld om te controleren op bloedarmoede. Deze diagnostische indicator kan abnormaal lage niveaus van het bloedeiwit albumine en hoge niveaus van cholesterol in het bloed aangeven. De aanwezigheid van eiwitten of een gebrek aan albumine kan de dierenarts helpen een eerste diagnose te stellen. Er zal ook een urineonderzoek worden uitgevoerd dat het eiwitgehalte in de urine en het afvalproduct creatinine zal aangeven, en eventuele andere overeenkomstige veranderingen in de urine bij honden met nierfalen. De verhouding tussen urine-eiwit en creatinine wordt berekend om de mate van nierbeschadiging te bepalen. Andere tests omvatten een uitgebreid metabool profiel dat de verhouding van bloedureumstikstof (BUN) en creatinineniveaus uitdrukt. De combinatie van deze diagnostische hulpmiddelen helpt de dierenarts op korte termijn door zijn behandelingsreactie te sturen, helpt bij de ontwikkeling van een behandelplan voor de langere termijn en geeft uiteindelijk aanwijzingen over de progressie of regressie van de ziekte.
Röntgenfoto's en echografie worden ook uitgevoerd om de toestand van de nieren en de mate waarin ze zijn aangetast te evalueren. Hierdoor kan de dierenarts de grootte van de nieren en de toestand van andere buikorganen meten. Het is ook nuttig voor minder invasieve weefselbiopsiedoeleinden. Onderzoek en testen van een monster nierweefsel door middel van biopsie zal helpen om andere oorzaken van nierfalen, zoals kanker, uit te sluiten. Diagnostische beeldvorming is een onmisbaar onderdeel van het diagnostische arsenaal en geeft bovendien eventuele gelijktijdige ziekten aan.
De ontdekking van een nieuwe indicator of biomarker van nierziekte bij honden en katten, symmetrisch dimethylarginine (SDMA) genaamd, biedt hoop voor het diagnosticeren van nierziekte ten minste 9,5 tot 17 maanden eerder dan alleen BUN- en creatinineniveautests.
Het verminderen van de belasting van de functionele nier is het doel van de behandeling van nierziekte. In eerste instantie kunnen pijnstillers, intraveneuze vloeistoffen en medicijnen tegen misselijkheid nodig zijn.
Hoewel er geen remedie is voor chronische nierziekte bij honden, kunnen de symptomen worden beheerd om u en uw hond meer quality time samen te geven. Eenmaal gestabiliseerd, kan nierziekte, indien relatief vroeg ontdekt, worden beheerd door regelmatige monitoring en veranderingen in het dieet die het eiwit, fosfor en natrium verminderen. Het dieet concentreert zich op bronnen van hoogwaardige eiwitten en koolhydraten, verrijkt met antioxidanten en vetzuren.
Antibiotica worden gebruikt om bacteriële infecties te behandelen, en nierstenen en blokkades kunnen worden behandeld met een operatie met daaropvolgende veranderingen in het dieet.
Ernstigere gevallen kunnen periodieke vloeistoftherapie en medicijnen vereisen om de symptomen onder controle te houden. In meer gevorderde gevallen kan nierdialyse of niertransplantatie aangewezen zijn.
Neem altijd contact op met uw dierenarts voordat u het dieet, de medicatie of de lichaamsbeweging van uw huisdier verandert. Deze informatie is geen vervanging voor de mening van een dierenarts.
