De ziekte van Lyme (of Lyme-borreliose) is een bacteriële ziekte die wordt overgedragen door bepaalde soorten teken. Wanneer een hond of een mens door deze teek wordt gebeten, is de boosdoener van overdracht een spiraalvormige bacterie genaamd Borrelia burgdorferi, die van de teek naar de bloedbaan wordt overgebracht. Omdat de bacterie zich nu in de bloedbaan bevindt, reist hij naar verschillende delen van het lichaam en veroorzaakt problemen met organen, gewrichten en algemene ziekten.
Hoe weet je dat je hond de ziekte van Lyme heeft en waar halen ze het vandaan? 
Het is belangrijk op te merken dat niet alle teken drager zijn van de ziekte van Lyme. Hun boosdoeners van deze ziekte zijn de zwartbenige teek. Volgens de CDC verspreiden twee soorten teken de ziekte, terwijl andere, zoals de eenzame sterteek, de Amerikaanse hondenteek, de Rocky Mountain-houtteek en de bruine hondenteek helemaal niet bekend zijn als drager van de ziekte.
De teek met zwarte poten is graag in de buurt van hoog gras, dikke struiken, moerassen en bossen. Meestal duurt het ongeveer 24 tot 48 uur voordat een teek aan uw hond is gehecht voordat de ziekte wordt overgedragen. Omdat ze zo klein zijn, zijn ze gemakkelijk te missen, en dat is wanneer er problemen kunnen optreden. Niet elke zwartpotige teek zal deze ziekte dragen, maar voorzorgsmaatregelen zijn belangrijk.
De ziekte van Lyme kan in elke staat voorkomen, maar over het algemeen komen de meeste gevallen uit het noordoosten, het midden van het middenwesten en de Pacifische kust.
Omdat deze ziekte zo vaak voorkomt, zijn er verschillende symptomen waar u op moet letten.
De meest voorkomende symptomen bij honden zijn:Ernstigere gevallen kunnen nierbeschadiging of schade aan het zenuwstelsel en het hart veroorzaken. Hoewel dit ongebruikelijk is, kan het zijn dat als uw hond symptomen begint te ontwikkelen zoals braken, diarree, gewichtsverlies, vaker plassen en dorst heeft, hij nierfalen heeft.
Het eerste dat u moet doen, is een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw hond aan uw dierenarts verstrekken. Dit zal ons vertellen welke organen worden aangetast en of uw hond in het verleden medische problemen heeft gehad.
Van daaruit zal een bloedonderzoek worden gedaan. Meestal worden er twee bloedonderzoeken gedaan:de C6-test en de Quant C6-test. De C6-test detecteert antilichamen tegen een eiwit dat C6 wordt genoemd. De aanwezigheid van antistoffen zou erop kunnen wijzen dat er een actieve Lyme-infectie bij uw hond is. De antistoffen kunnen ongeveer 3 tot 5 weken na een tekenbeet worden gedetecteerd en zullen zichtbaar worden, zelfs als uw hond geen tekenen van ziekte vertoont.
Het kan ongeveer 4-6 weken duren om de diagnose uit de bloedtesten te krijgen.
Er zijn andere manieren waarop een dierenarts het kan vinden, zoals urineonderzoek, fecaal onderzoek, röntgenfoto's en het afvoeren van vocht uit de gewrichten.
Gelukkig is de behandeling van de ziekte van Lyme een eenvoudig proces. Zodra is bevestigd dat uw hond deze ziekte heeft, zal uw dierenarts beginnen met antibiotica. Het meest voorkomende antibioticum is doxycycline. Dit kan in een pil of zelfs in vloeibare vorm worden gegeven, wat het beste werkt voor jou en je hond.
Meestal duurt de behandeling 30 dagen, maar in sommige gevallen kan het langer nodig zijn. Als uw hond zich ongemakkelijk voelt, kan er ook een ontstekingsremmer zijn om de gewrichtspijn en stijfheid te verlichten. In veel gevallen wordt de behandeling thuis gedaan en hoeft u niets te doen in het kantoor van de dierenarts. Ernstigere gevallen tijdens de behandeling zouden in een kantoor worden gedaan.
Meestal begint de behandeling binnen 3-5 dagen te werken, maar als uw hond geen tekenen van verbetering vertoont, moet u teruggaan naar de dierenarts. Van daaruit zou uw hond opnieuw worden beoordeeld en mogelijk zou een ander medicijn worden gebruikt.
De beste manier om te voorkomen dat uw hond de ziekte van Lyme krijgt, is door uw hond uit de buurt te houden van een met teken besmette omgeving. Teken kunnen niet springen of vliegen, dus moeten ze op hun gastheer kruipen door te wachten aan de toppen van de vegetatie. Wanneer uw hond daar tegenaan stoot, grijpt de teek zich snel vast en vindt een plaats om te bijten. Omdat de teek met zwarte poten zo klein is, doet hij dit snel en is het bijna onmogelijk om het te zien gebeuren.
Als u in een gebied bent geweest met hoog gras of een gebied dat bekend staat om teken, controleer dan dagelijks de vacht en huid van uw hond. Als u een teek vindt, verwijder deze dan met de hand. Een teek met de hand verwijderen is eenvoudig en kan meestal thuis worden gedaan. Gebruik een pincet met fijne punt of een speciaal tekenhulpmiddel. De teek uitbranden of eraf trekken zal niet werken.
De meest effectieve manier om uw hond te voorkomen - afgezien van het vermijden van door teken geteisterde omgevingen - is door teken- en vlooienpreventie te gebruiken. Uw dierenarts kan u een reeks voorgeschreven vlooien- en tekenopties voorschrijven en geven, variërend van halsbanden tot tabletten.
In sommige gebieden waar veel teken voorkomen, zijn er Lyme-vaccins beschikbaar. U zult met uw dierenarts moeten praten om te zien of het Lyme-vaccin geschikt is voor uw hond.
Als u in een gebied woont waar teken veel voorkomen, moet u het gras zo kort mogelijk maaien. Dit vermindert de zorgen, maar inspecteer uw hond altijd na het spelen.
Hoewel niet alle teken de ziekte van Lyme kunnen dragen, moet u uw hond altijd op teken inspecteren als u zich in een gebied bevindt waarvan bekend is dat het teken heeft. Praat met uw dierenarts over het vaccin en of uw hond er een geschikte kandidaat voor is.
