Net als mensen hebben honden een schildklier die hormonen afgeeft om de stofwisseling te reguleren. Wanneer de productie van deze hormonen door de schildklier wordt verminderd en de secretie vermindert, veroorzaakt dit een daling van de stofwisseling. Deze aandoening staat bekend als hypothyreoïdie en treft veel diersoorten. Het is het tegenovergestelde van hyperthyreoïdie, waarbij buitensporige niveaus van hormonen worden uitgescheiden en het metabolisme omhoogschieten, wat leidt tot gewichtsverlies, toename van angst en meer.
In de overgrote meerderheid van de gevallen van hypothyreoïdie lijkt de aandoening voort te komen uit de vernietiging van de schildklier. Meestal zijn ofwel lymfatische thyreoïditis of idiopathische atrofie van de schildklier de redenen hiervoor. Lymfatische thyreoïditis is de meest voorkomende boosdoener van de twee, en er wordt aangenomen dat het een immuungemedieerde ziekte is. In wezen betekent dit dat het immuunsysteem de schildklier ten onrechte als een vreemd lichaam heeft geïdentificeerd en is begonnen deze aan te vallen. Idiopathische atrofie van de schildklier is wanneer het weefsel van de klier degenereert en in plaats daarvan wordt vervangen door vetweefsel.
Wanneer hypothyreoïdie begint op te treden en het metabolisme van uw hond daalt, moeten er verschillende tekenen zichtbaar zijn. Sommige van deze symptomen worden bijna universeel ervaren door honden die aan hypothyreoïdie lijden, terwijl andere symptomen veel zeldzamer zijn en als abnormale symptomen worden beschouwd, hoewel ze met voldoende frequentie voorkomen om vermelding te rechtvaardigen.
U moet een dierenartsbezoek plannen voor een juiste diagnose van hypothyreoïdie. Uw dierenarts zal hoogstwaarschijnlijk een totale thyroxine-niveautest uitvoeren die bekend staat als TT4. Het meet de concentraties van thyroxine, het belangrijkste schildklierhormoon, in het bloed. Als de thyroxinespiegels laag zijn en er andere klinische symptomen aanwezig zijn, kan de dierenarts doorgaan met testen met een vrije T4 door middel van een evenwichtsdialysetest of een paneltest die de concentraties van verschillende thyroxinevormen meet.
Mocht deze tweede test ook terugkomen en blijkt dat uw hond een verlaagd thyroxinegehalte heeft, dan is een positieve diagnose van hypothyreoïdie gesteld. Aan de andere kant, als uw hond lage niveaus vertoonde bij de eerste test, maar niet bij de tweede, dan heeft hij geen hypothyreoïdie en kunnen aanvullende tests worden uitgevoerd om te bepalen wat de oorzaak van de symptomen van uw hond is.
Helaas kan hypothyreoïdie bij honden niet worden genezen, hoewel het kan worden behandeld met de juiste behandeling, die de rest van het leven van uw hond aanhoudt. De behandeling omvat de dagelijkse dosering van een oraal schildkliervervangend hormoon dat ervoor moet zorgen dat het metabolisme van uw hond normaal kan functioneren. De dosering begint op een standaardniveau op basis van het gewicht van uw hond.
Een maand na de behandeling zal een bloedmonster worden gebruikt om te bepalen of de medicatie de hormoonspiegels terugbrengt naar waar ze zouden moeten zijn, zodat de dierenarts de dosering indien nodig kan aanpassen. Na verloop van tijd kan het lichaam van uw hond veranderen, waardoor de dosering opnieuw moet worden aangepast. Daarom worden de schildklierhormoonspiegels over het algemeen elke zes maanden getest om ervoor te zorgen dat de behandeling van hypothyreoïdie nog steeds verloopt zoals gepland.
Indien niet gediagnosticeerd en onbehandeld, kan hypothyreoïdie het leven van uw hond ellendig maken en de kwaliteit van leven drastisch verminderen. Gelukkig is dit een beheersbare aandoening, ook al is het ongeneeslijk. Met dagelijkse medicatie kan uw hond een lang, gezond leven leiden zonder de effecten van hypothyreoïdie. Als u denkt dat uw hond tekenen van een verminderd metabolisme vertoont, breng hem dan naar de dierenarts voor screening en juiste diagnose, zodat u kunt beginnen met het toedienen van medicijnen en de kwaliteit van leven van uw hond weer op een normaal niveau kunt brengen.
