Hoewel we ons leven al jaren met honden delen, zijn er nog steeds bepaalde gedragingen die ons in verwarring brengen. Een dergelijk gedrag is liplikken. Hoewel het normaal is dat honden hun lippen likken direct na het eten of in afwachting van een smakelijke traktatie, als uw hond overmatig aan zijn lippen likt terwijl er geen eten in de buurt is, probeert hij u misschien iets te vertellen. Er kan een onderliggende medische reden zijn voor het gedrag. Het is aan ons, als hondenouders, om erachter te komen wat er aan de hand is. Laten we dieper op de zaak ingaan.
Dieren die in roedels leven, moeten met elkaar communiceren om te jagen, hun jongen groot te brengen en de vrede binnen de roedel te bewaren. Elk conflict tussen roedelleden is gevaarlijk; verwondingen door gevechten veroorzaken zwakte, waardoor uiteindelijk het hele peloton in gevaar komt.
Omdat het roedeldieren zijn, hebben honden een sterk instinct voor samenwerking en conflictoplossing. Ze hebben hun eigen 'taal' en communiceren door middel van geuren, geluiden en lichaamstaal.
Wanneer honden gestrest of angstig zijn, communiceren ze hun gevoelens aan mensen en andere honden door middel van lichaamstaal. Een voorbeeld hiervan is liplikken. Lippen likken wordt gebruikt als een "kalmerend signaal" om de spanning in hun sociale interacties met andere honden en mensen te verlichten. Lippen is de manier waarop een hond probeert zichzelf te kalmeren en te zeggen dat hij geen bedreiging vormt voor de andere persoon of het dier.
Volgens Turid Rugass, auteur van On Talking Terms with Dogs, zijn er ongeveer 30 "kalmerende signalen" die honden gebruiken om conflicten te vermijden, agressie te de-escaleren en zichzelf te kalmeren wanneer ze worden geconfronteerd met stressvolle en angstopwekkende situaties. Andere kalmerende signalen die door honden worden gebruikt, zijn onder meer geeuwen, hun blik afwenden, hun hoofd draaien, 'glimlachen' en in een bocht rond een persoon of dier lopen waar ze niet zeker van zijn.
Volgens Rugass zijn situaties die ervoor zorgen dat een hond gestrest en angstig wordt:Een hond kan bijvoorbeeld angstig worden wanneer hij wordt benaderd door een agressief ogende hond, of wanneer de eigenaar hem met een boze stem terechtwijst. Het kan zijn blik afwenden en zijn lippen likken om conflicten te vermijden en de situatie te de-escaleren. Als de hond wordt genegeerd, kan hij zich overweldigd voelen en proberen te ontsnappen of zelfs agressief worden. Daarom is het belangrijk om de tekenen van stress te herkennen, hoe subtiel ook, voordat ze escaleren.
Een andere mogelijke reden waarom een hond zijn lippen overmatig likt, is een onderliggend gezondheidsprobleem. Misselijkheid, orale pijn, toevallen en allergieën kunnen allemaal liplikken veroorzaken.
Misselijkheid gaat vaak vooraf aan braken. Een misselijkmakende hond zal zijn lippen likken, rusteloos en angstig lijken, kwijlen en herhaaldelijk slikken. Misselijkheid is geen ziekte of diagnose, maar een teken dat er iets mis is. Veel aandoeningen kunnen ertoe leiden dat een hond misselijk wordt en moet overgeven, sommige ernstiger dan andere.
Sommige honden, vooral puppy's, kunnen tijdens autoritten last hebben van wagenziekte, waardoor ze misselijk kunnen worden en zelfs kunnen overgeven. Misselijkheid en braken kunnen ook te wijten zijn aan gastro-intestinale aandoeningen, veroorzaakt door indiscretie in de voeding door het eten van bedorven voedsel, bacteriële en virale ziekten, parasieten, pancreatitis en prikkelbare darmziekte (PDS). Een vreemd lichaam in de darmen kan ook misselijkheid en braken veroorzaken en kan levensbedreigend zijn. Orgaandisfuncties zoals nier- en leveraandoeningen en bepaalde soorten kanker kunnen ook misselijkheid en braken veroorzaken.
Als uw hond langer dan een dag misselijk lijkt, zelfs als hij niet overgaat tot braken, moet hij worden gecontroleerd door een dierenarts, omdat dit kan wijzen op een onderliggend gezondheidsprobleem. Wanneer misselijkheid leidt tot braken, zelfs als een lichte darmaandoening dit veroorzaakt, kan dit leiden tot ernstige complicaties zoals uitdroging, dus het is verstandig om eerder dan later te handelen. Als de misselijkheid van uw hond gepaard gaat met andere ziekteverschijnselen, zoals koorts, lusteloosheid, gebrek aan eetlust of diarree, moet dit worden gecontroleerd door een dierenarts.
Orale pijn kan bij honden overmatig liplikken veroorzaken. Andere tekenen van orale pijn zijn onwil om te eten, abnormaal kauwen, kwijlen of voedsel dat uit hun mond valt. Aangetaste honden kunnen ook last hebben van halitose of een stinkende adem. Sommige honden worden chagrijnig en ondergaan een persoonlijkheidsverandering door de pijn.
Enkele veelvoorkomende oorzaken van orale pijn bij honden zijn parodontitis, gebroken tanden, tandwortelabcessen, orale tumoren en vreemde voorwerpen zoals botten en stokken die in de mondholte vastzitten. Deze aandoeningen kunnen ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid van uw hond als ze niet tijdig worden aangepakt.
Onder normale omstandigheden dienen het gebit en het tandvlees van uw hond minimaal één keer per jaar door een dierenarts te worden gecontroleerd. Als uw hond echter tekenen van orale pijn begint te vertonen, moet hij zo snel mogelijk door een dierenarts worden gecontroleerd.
Caine atopische dermatitis is een inflammatoire huidaandoening die intense jeuk veroorzaakt. De snuit is vaak aangetast en de huid rond de lippen raakt ontstoken, rood en jeukt, waardoor een hond overmatig aan zijn lippen kan likken. Jeukende honden kunnen ook met hun gezicht tegen een tapijt wrijven om de jeuk te verlichten. Andere vaak aangetaste gebieden zijn de huid aan de onderkant van het lichaam, de voeten, het gebied rond de ogen en de oren.
Canine atopische dermatitis wordt veroorzaakt door omgevingsallergenen zoals mijten, pollen en schimmels, evenals door voedsel.
Behalve dat ze extreem jeuken, kunnen aangetaste honden ook secundaire bacteriële en schimmelinfecties krijgen, dus het is belangrijk om je hond te laten controleren door een dierenarts als je vermoedt dat hij aan huidallergieën lijdt.
Focale aanvallen zijn afkomstig van slechts één deel van de hersenen van een hond, dus beïnvloeden slechts één deel van het lichaam. Honden zullen typisch specifieke bewegingen vertonen, zoals liplikken tijdens een focale aanval.
Focale aanvallen kunnen zich ook manifesteren als bizar gedrag, zoals niet-uitgelokte agressie, ongecontroleerd rennen, vliegenbijten of ritmisch geblaf. Honden kunnen al dan niet het bewustzijn verliezen tijdens een focale aanval.
Focale aanvallen kunnen een uitdaging zijn om te diagnosticeren, omdat de symptomen vaak op andere ziekten lijken. Bovendien zijn de tekenen van focale aanvallen niet zo kenmerkend als die van gegeneraliseerde aanvallen. Gegeneraliseerde aanvallen zijn de aanvallen waarvan de meeste mensen bekend zijn met typische symptomen, waaronder bewustzijnsverlies en onwillekeurige spiersamentrekkingen. Het filmen van het gedrag van uw hond kan uw dierenarts helpen bij het stellen van een diagnose.
Wanneer een hond liplikken gebruikt als een "kalmerend signaal" om conflicten te vermijden, agressie te de-escaleren en zichzelf te kalmeren, is dit een teken dat hij angstig en ongemakkelijk is met een situatie. Als dit niet werkt en de signalen worden genegeerd, kan de situatie escaleren en resulteren in agressie of ontsnappingspogingen.
Als je merkt dat een situatie ervoor zorgt dat je hond zich zorgen maakt of angstig wordt, en hij likt zijn lippen en vertoont andere "kalmerende signalen", probeer dan de bron van zijn angst weg te nemen en hem wat ruimte te geven. Als er specifieke situaties zijn die ervoor zorgen dat uw hond angstig wordt, is het raadzaam om met uw dierenarts of gedragsdeskundige samen te werken om het probleem aan te pakken voordat het een groter probleem wordt dat moeilijker op te lossen is.
Als uw hond angstig wordt tijdens een bezoek aan de dierenarts of trimmer, praat dan met uw dierenarts over het geven van kalmerende medicatie voor de afspraak.
Lippen likken kan ook te wijten zijn aan een medische aandoening. Als u merkt dat uw hond overmatig aan zijn lippen begint te likken, moet hij door een dierenarts worden onderzocht. Uw dierenarts zal de lippen, het tandvlees, de tanden en de mondholte van uw hond grondig onderzoeken. Uw dierenarts zal ook de rest van het lichaam van uw hond onderzoeken en controleren op tekenen van ziekte. Uw dierenarts zal meer willen weten over de eetlust van uw hond, zijn energieniveaus, of hij recentelijk is afgevallen en of u braken of diarree heeft opgemerkt. Op basis van wat uw dierenarts vindt, willen ze mogelijk aanvullende tests uitvoeren om een diagnose te stellen.
