In de VS en Canada wordt sterilisatie op grote schaal al lang gepromoot als de beste manier om de overbevolking van honden en het aantal euthanasie in opvangcentra te verminderen. Deze praktijk is standaard geworden, waarbij asielhonden vóór adoptie worden gesteriliseerd en de meeste mensen hun honden steriliseren of castreren, zelfs als ze niet uit een asiel zijn geadopteerd. De afname van het aantal honden dat asielen binnengaat (momenteel zes tot acht miljoen, tegen 13 miljoen in 1973), samen met de resulterende afname van het aantal euthanasie, worden genoemd als succesvolle resultaten van sterilisatie-/castratieprogramma's. Het verwijderen van de voortplantingsorganen van een hond kan echter zowel nadelige effecten als voordelen hebben. In dit artikel worden enkele alternatieven voor sterilisatie en castratie besproken.
Sterilisatie omvat het verwijderen van de voortplantingsorganen van de hond. Deze procedures elimineren de hormonen die door deze organen worden geproduceerd.
Hoewel gonadectomie het voor het dier onmogelijk maakt om zich voort te planten, welke andere effecten heeft een gebrek aan geslachtshormonen? Onderzoek evalueerde eerst het verschil tussen vroege en latere gonadectomie, meestal ter ondersteuning van de vroege sterilisatiepraktijk van beschutte dieren. Meer recentelijk is het onderzoek uitgebreid om grote aantallen gegonadectomeerde honden te vergelijken met intacte honden.
Dit onderzoeksgebied is relatief nieuw, maar het geeft aan dat gonadectomie een combinatie van voordelen en bijwerkingen heeft, afhankelijk van leeftijd, ras en geslacht.
Pluspunten: Het elimineren van geslachtshormonen vermindert borst-, eierstok- en teelbalkanker, prostatitis, goedaardige prostaathyperplasie, prostaatcysten en plaveiselmetaplasie van de prostaat. Deze honden ervaren ook een lagere incidentie van infectieziekten.
Nadelen: Honden die een gonadectomie hebben ondergaan, hebben een hogere incidentie van veel aandoeningen, waaronder obesitas, urine-incontinentie en stenen, atopische dermatitis, auto-immuun hemolytische anemie, hypoadrenocorticisme, diabetes mellitus, hypothyreoïdie, inflammatoire darmziekte, heupdysplasie, craniale kruisbandruptuur, agressief en angstig gedrag, cognitief dysfunctiesyndroom, prostaatadenocarcinoom en transitioneel celadenocarcinoom. Problemen met het bewegingsapparaat kunnen vooral belangrijk zijn bij honden van grote rassen die zijn gegonadectomeerd voordat ze klaar zijn met groeien, omdat botafsluiting vertraagd is.
Een belangrijke bijdrage aan de negatieve gezondheidseffecten van gonadectomie is dat de natuurlijke hormoonfeedbackmechanismen van de hond ongereguleerd raken. Normaal gesproken geeft de hypofyse luteïniserend hormoon (LH) af, dat vervolgens de productie van steroïde hormonen door de geslachtsklieren stimuleert. Zonder de geslachtsklieren is er geen feedbacksignaal om de productie te verminderen, dus de LH-concentraties blijven de rest van het leven van de hond erg hoog. Receptoren voor LH zijn aanwezig in de urinewegen, huid, schildklier, bloedvaten, ligamenten, botten, synovium, immuuncellen en hersenen, waardoor honden die een gonadectomie hebben ondergaan, vatbaar worden voor het ontwikkelen van de hierboven genoemde gezondheidsproblemen.
Hoewel gonadectomie in de VS als de standaard wordt beschouwd, is het relatief ongebruikelijk in andere regio's van de wereld. In Noorwegen en Zweden zijn er bijvoorbeeld vrijwel geen zwerfhonden en is sterilisatie zeer ongebruikelijk, meestal alleen toegestaan vanwege gezondheidsredenen.
Om ongewenste zwangerschappen te voorkomen, moeten mensen met intacte honden speciale voorzorgsmaatregelen nemen. Vrouwtjes worden een of twee keer per jaar een paar dagen krols en moeten worden opgesloten in een gebied zonder toegang tot intacte mannetjes. Reuen mogen niet vrij rondlopen, omdat ze ongelooflijk volhardend zijn in het bereiken van een loops vrouwtje.
Andere zaken om te overwegen zijn vrouwen die bloeden terwijl ze krols zijn; gedragsveranderingen die kunnen worden veroorzaakt door veranderende hormonen; de logistiek om zowel mannelijke als vrouwelijke intacte honden in hetzelfde huis te hebben; en gezondheidsmonitoring voor ziekten van de voortplantingsorganen. Van verantwoordelijke hondenbezitters wordt verwacht dat ze deze problemen oplossen.
Niet iedereen is bereid om hun honden intact te houden en tegelijkertijd te garanderen dat er geen ongewenste zwangerschappen zullen plaatsvinden. Gelukkig zijn er opties om ervoor te zorgen dat een hond zich niet kan voortplanten, terwijl zijn/haar natuurlijke geslachtshormonen behouden blijven om de gezondheid te beschermen.
Vrouwen: Een hormoonsparende optie die een vrouwelijke hond steriliseert, omvat het uitvoeren van een hysterectomie (ook wel ovariumsparende castratie of gedeeltelijke castratie genoemd) door de baarmoeder te verwijderen en de eierstokken intact te laten.
Na de procedure is de vrouwelijke hond steriel en wordt het bloeden geëlimineerd. Het vrouwtje zal nog steeds krols worden vanwege de invloed van hormonen die door haar eierstokken worden geproduceerd, en kan rond deze tijd gedragsveranderingen vertonen.
Eierstokkanker wordt vaak aangehaald als argument voor het verwijderen van eierstokken - maar eierstokkanker is zeldzaam en het kleine risico weegt niet op tegen de gezondheidsvoordelen van het bewaren van hormonen. De hond moet echter na middelbare leeftijd worden gecontroleerd op borsttumoren. U kunt dit doen als u over de buik van uw hond wrijft. Deze tumoren zijn meestal goedaardig, maar moeten onmiddellijk worden verwijderd.
Mannen: Een vasectomie steriliseert terwijl testosteron wordt gespaard. De procedure omvat het doorsnijden of afbinden van de vas deferens , het kanaal dat sperma transporteert. De procedure is snel en minder ingrijpend dan castratie.
Als je de testikels en hormonen intact laat, kan dat betekenen dat teelbalkanker, perianale kliertumoren en vergrote prostaat kunnen optreden, maar als ze later in het leven ontstaan, worden ze meestal behandeld via castratie. In zo'n geval is de gezondheid van de hond nog gebaat bij jarenlange natuurlijke hormonen voorafgaand aan castratie. Prostaatvergroting kan ook niet-invasief worden behandeld met finasteride of met behulp van gepulseerde elektromagnetische therapie. Hormonen zullen ook het gedrag en de interesse van de reu voor loopse teven beïnvloeden (zie zijbalk rechts).
Naarmate ons begrip groeit rond de langetermijngevolgen van gonadectomie bij honden, neemt de vraag naar alternatieve opties toe. Helaas heeft het aanbod van beoefenaars met ervaring in alternatieven niet aan de vraag voldaan. In de meeste veterinaire scholen in de VS wordt studenten niet geleerd hoe ze hysterectomie of vasectomie moeten doen, en het aantal dierenartsen dat deze opties aanbiedt is klein.
Parsemus Foundation draagt echter haar steentje bij om educatie, dialoog en communicatie met hondenbezitters en beoefenaars te stimuleren. Hun website (parsemus.org ) biedt informatie over hormoonsparende opties, inclusief uitgebreid online trainingsmateriaal voor dierenartsen over eierstoksparende sterilisatie. Ze houden ook een lijst bij van dierenartsen die alternatieven bieden voor traditionele castratie / castratie. Parsemus Foundation ziet een win-win toekomst voor zich, wanneer dierenartsen die keuzes bieden, worden gezocht door diegenen die de meest geschikte sterilisatiemethode voor hun honden willen.
Erkenningen
De auteurs bedanken Elaine Lissner, oprichter en trustee van Parsemus Foundation, voor haar recensie van een eerdere versie van dit artikel en voor haar pleidooi voor innovatieve en alternatieve methoden voor sterilisatie van huisdieren.
