*Ik gebruik niet vaak het werk van anderen, maar ik vond dit verhaal te mooi om niet te delen.
Ik wil je op de hoogte stellen van een gebeurtenis die mijn leven vele jaren geleden heeft veranderd. Het is een herinnering die regelmatig komt en gaat, maar het is een van de meest waardevolle herinneringen die ik en mijn vrouw delen. Ik ben dankbaar dat we het samen kunnen herinneren. Het herinnert ons eraan dat dingen niet zijn wat ze lijken en dat engelen in veel pakketten komen.
We wonen in College Station, Texas en waren op een zaterdag- of zondagochtend vanuit Houston, Texas in de buurt van Weston Lakes op weg naar huis. En als ik 's ochtends zeg, heb ik het 's ochtends van 1:00 tot 2:00 uur. We waren op weg naar huis en besloten bij een plaatselijk tankstation te stoppen om koffie en iets te eten te halen, aangezien het ruim anderhalf uur duurde voordat we thuiskwamen.
Toen we klaar waren, stapten we weer in onze auto en voordat ik hem startte, zagen we een man buiten voor het gebouw staan. Je kon zien dat hij een dakloze man was. Zijn kleren waren gescheurd en versleten en het leek alsof hij naar binnen was gegaan om wat koffie of iets warms te drinken voor hem te halen, aangezien het koud was in deze tijd van het jaar. Hij moet niet genoeg geld hebben gehad om iets te eten te krijgen. Dat is niet iets wat ik me zo goed herinner, want dat is niet wat me "ontroerde".
Het volgende dat ik me herinner is een hond die naar de voorkant van het gebouw liep. Omdat ik een hondenliefhebber was, merkte ik dat ze deels wolf en waarschijnlijk deels Duitse herder was. Ik kon zien dat ze een zij was, omdat je kon zien dat ze puppy's had gevoerd. Ze had vreselijk behoefte aan iets te eten en ik had zo'n medelijden met haar. Ik wist dat als ze niet snel zou eten, zij en haar puppy's het niet zouden halen.
Mijn vrouw en ik zaten daar en keken naar haar. We merkten dat mensen langsliepen en haar niet eens aaiden, zoals de meeste mensen doen als ze langs een dier lopen voor een winkel. Ze was misschien niet zo mooi en schoon als de meesten, maar ze verdiende toch beter. Maar we hebben nog steeds niets gedaan. Maar iemand deed het. De dakloze man, van wie ik dacht dat hij niets te eten had gekocht, ging terug naar de winkel. En wat hij deed bracht tranen bij mij en mijn vrouw. Hij was naar de winkel gegaan en met het geld dat hij had, had hij een blik hondenvoer gekocht en die hond te eten gegeven.
Ik weet dat dit verhaal niet zo inspirerend is als de meeste verhalen, maar het speelt een grote rol in ons leven. Zie je, dat was moederdagweekend. En veel mensen vergeten dat sommige dieren ook ouders zijn. En zowel dieren als wij zijn ook Gods creaties.
Het zou een beter verhaal zijn als ik me alle details kon herinneren, maar zelfs zonder de details geloof ik dat de boodschap nog steeds overkomt. Er was een dakloze man voor nodig om me te laten zien wat ik had moeten doen. Hij heeft me die dag een betere man gemaakt.
Gesyndiceerd met toestemming van pet-stories.com
