Honden hebben een divers vocaal communicatiesysteem en studies hebben aangetoond dat ze niet alleen in staat zijn tot zinvolle communicatie met andere honden, maar ook met mensen.
Als je met een hond samenwoont, is de kans groot dat je goed bekend bent met hun verschillende geblaf. En uit onderzoek is gebleken dat we behoorlijk goed zijn in het ontcijferen van het verschil in betekenis achter dat geblaf, tenminste als het gaat om onze eigen honden.
Maar hoe zit het met grommen? Hoeveel informatie kunnen we uit één enkele grom halen?
Onderzoek heeft uitgewezen dat honden de grootte van een hond zeker kunnen bepalen op basis van alleen zijn gegrom. En een soortgelijk onderzoek wees uit dat mensen hetzelfde vermogen hebben.
In het onderzoek naar honden die de grootte schatten, gingen de proefpersonen naast hun baasje zitten. Het geluid van gegrom, van honden van verschillende groottes, werd afgespeeld. Er zouden verschillende afbeeldingen voor de honden worden weergegeven - honden van verschillende grootte, een kat of een driehoek.
Als het gegrom van een grote hond werd gespeeld, staarden de honden lange tijd naar de foto van de grotere hond. Als het gegrom van de kleine hond werd gespeeld, staarden ze naar de kleinere hond.
Om de nauwkeurigheid te controleren werden ook de afbeeldingen van een driehoek of kat getoond, en de honden vertoonden geen visuele voorkeur. Ze keken gewoon naar links en toonden hun eerder gevonden hemisferische voorkeur wanneer ze geconfronteerd werden met het onbekende.
Als een hond gromt, liegt hij niet over zijn grootte, en die vastberadenheid helpt honden om te beslissen of ze de ander moeten confronteren of weg moeten gaan.
Uit deze studie bleek niet alleen dat honden de grootte van een hond kunnen bepalen op basis van zijn gegrom, maar dat ze ook in staat zijn om afbeeldingen te matchen met de juiste audioweergave. Dit complexe cognitieve vermogen werd eerder aangetoond bij primaten.
Ander onderzoek heeft aangetoond dat honden een links/rechts voorkeur hebben als het gaat om confrontatie met bekende versus onbekende omgevingen. Wanneer ze worden geconfronteerd met iets onbekends, hebben ze de neiging om hun staart naar links te kwispelen, terwijl ze in een vertrouwde omgeving naar rechts kwispelen. In de gromstudie keken honden die afbeeldingen van katten of driehoeken te zien kregen, foto's die niet overeenkwamen met het geluid dat ze hoorden, naar links.
In onderzoeken kunnen mensen (zowel volwassenen als kinderen) de emotionele toestand van een hond raden aan de hand van zijn blaf boven kansniveau. En die nauwkeurigheid neemt toe in experimenten die worden uitgevoerd met een bekende hond. Als het op grommen aankomt, zijn we niet zo goed als onze honden, althans niet als het gaat om het ontcijferen van de betekenis.
Het is niet verrassend dat honden veel beter zijn in het ontcijferen van de geluiden van andere honden. Net als wij kunnen ze de grootte van een hond raden aan zijn gegrom, maar ze kennen ook de betekenis erachter. Hier is een blik op wat er gebeurt als honden worden geconfronteerd met drie grommen die verschillende betekenissen hebben:
Het is verbazingwekkend hoeveel verschillende geluiden Laika maakt en hoeveel informatie ik uit één simpel geluid kan halen. Ik kan zien wanneer ze alert is, wanneer ze opgewonden is, en ik herken altijd het "Ik mopper - niet blaffend geluid" dat ze afgeeft nadat ik haar heb gezegd te kalmeren.
Hoeveel van uw honden blaffen kunt u herkennen? Is het gemakkelijk om te zien in wat voor stemming ze zijn door alleen vocalisaties?
