Laika is reactief, maar ik schrijf er niet veel over.
Het komt deels omdat ik me in mijn achterhoofd zorgen maak over het vergroten van het stigma dat asielhonden omringt. Ik besef dat het een non-issue zou moeten zijn. Ik ben er vrij zeker van dat iedereen die deze blog leest weet dat honden honden zijn, ongeacht waar ze vandaan komen.
Maar meestal schrijf ik er niet over omdat het managen van Laika's reactiviteit een continu proces is. Er is niets snel of gemakkelijk aan. Andere problemen? Geen probleem. Ze bewaakt de middelen niet meer (tenminste 99% van de tijd), maar als het op reactiviteit aankomt, hebben we nog steeds veel ups en downs.
Het trainen van een reactieve hond is niet eenvoudig en er is geen magische remedie. Het is het moeilijkste waar ik ooit mee te maken heb gehad als het om Laika gaat. Het is het moeilijkste waar ik mee te maken heb gehad als het gaat om een van mijn honden, punt uit. Wat de ene week werkt, kan de volgende rampzalig zijn.
Ik ben niet ontmoedigd door Laika's vooruitgang, maar ik ben ontmoedigd om erover te schrijven. Maar misschien zou ik dat niet moeten zijn. Als ik lees over de reactieve honden van andere mensen, voel ik me een beetje beter, en misschien kunnen mijn eigen verhalen hetzelfde doen voor anderen. De artikelen waarnaar ik aan het einde van dit bericht link, zijn enkele van mijn favoriete hondenartikelen aller tijden, en het enige dat ze allemaal gemeen hebben, is dat ze allemaal brutaal eerlijk zijn over reactiviteit.
Ik schrijf graag over op oplossingen en/of feiten gebaseerde dingen (of in ieder geval dingen die consistent hebben gewerkt), maar als het gaat om reactiviteit, kan ik dat ook niet zeggen. Dus hoewel ik geen direct advies te bieden heb, heb ik wel een paar bemoedigende woorden. De volgende keer dat je een slechte dag hebt met je reactieve hond, houd dan deze drie dingen in gedachten.
Als je een reactieve hond hebt, leef je in een kleinere wereld. Je loopt op bepaalde tijden, je gaat keer op keer naar dezelfde plaatsen die je als 'veilig' hebt beschouwd, en je doet je best om de omgeving van je hond te allen tijde onder controle te houden. Je doet je best om je hond rustig te houden, maar soms gebeurt er iets.
Je kunt niet alles controleren. Je hebt geen controle over domme hondenbezitters (DADO's zoals ze gewoonlijk worden genoemd door een van mijn favoriete bloggers) die hun honden niet aangelijnd hebben, en je hebt geen controle over alle rotzooi die je tegenkomt op je dagelijkse wandeling of uitstapje naar het park.
Hoewel je je best doet om je hond in zijn comfortzone te houden, zal er toch iets gebeuren. Geef jezelf niet de schuld. We hebben niet alles in de hand, en als het erop aankomt dat andere mensen dom zijn, is dat niet jouw schuld. We hebben niet de luxe om ons niet bewust te zijn van onze omgeving, maar veel mensen wel.
Wanneer uw hond reageert op iets dat u niet van plan was, probeer dan niet te ontmoedigd te raken. Het is moeilijk, ik weet het, maar er zullen slechte dingen gebeuren, ongeacht hoeveel je vooruit plant. De kleine wereld die je voor jou en je hond hebt gecreëerd, zal nooit volledig ondoordringbaar zijn.
Mijn vorige hond Carter was de minst reactieve hond ter wereld. Toen hij een nieuwe hond ontmoette, had hij geen zorgen in de wereld. Hij negeerde ze min of meer. Hij was hartelijk, denk ik, maar het leek alsof hij gewoon zijn neus optrok bij elke hond die hij tegenkwam. Laika daarentegen bezit niet eens 1% van Carter's kalme karakter als ze andere honden ontmoet.
Dus toen ik Laika kreeg en begon te zien wat reactiviteit allemaal inhield, was ik volledig in shock. Ik had nog nooit met zoiets te maken gehad. Wat is dit in hemelsnaam voor onzin? Een hond die niet weet hoe hij anderen moet begroeten? Een hond die uitvalt naar alles wat beweegt? Een hond die blaft naar elke hond die we tegenkomen?
Ik realiseerde me vrij snel dat ze in niets leek op Carter (of een andere hond die ik heb gehad). Ik moest stoppen met het vergelijken van Laika met Carter, en ik moest me niet meer afvragen waarom ze er niet gewoon uit kon komen en meer gemakzuchtig kon zijn. Ik moest de problemen aanpakken en de hond voor me managen.
Ik moet mezelf er nog steeds aan herinneren dat niet alle honden hetzelfde zijn, zelfs niet de reactieve. Wat de ene hond afschrikt, is niet hetzelfde voor een andere, en die reacties variëren. Ik heb een paar verhalen gelezen over honden die hun reactiviteit overwinnen, maar dat zijn niet de verhalen waar ik mee te maken heb. Ik herken de verhalen over de worstelingen, schuldgevoelens en frustraties van het bezitten van een reactieve hond.
Mijn hond zal waarschijnlijk niet naar het hondenpark gaan, meedoen aan een sport of een puppyfeestje houden; en dat ben ik gaan accepteren.
Ik vier onze prestaties, ook al zijn ze 'klein'. Laika kan nu zonder problemen op de fiets lopen, en ik ben enthousiast. Kleine honden, dat is nog steeds een probleem, maar we werken eraan.
Ze lijkt niet meer zo veel met paarden te hebben, maar de ezel verderop in de straat? Nou, hij is nog steeds een probleem. Ze doet het goed bij de eenden van de buren; de kippen zijn een ander verhaal.
Elke hond is een individu en hun vooruitgang zal variëren. Hoewel sommige eigenaren een 'remedie' voor de reactiviteit van hun hond lijken te hebben gevonden, is dat niet het geval voor ons. Ik ben gaan accepteren dat voor de reactiviteit van Laika een levenslang management vereist is. Ik ben toegewijd aan haar en ik zal er alles aan doen om haar comfortabel, veilig en gelukkig te houden. We zullen vooruitgang blijven boeken, en in plaats van te hopen op een magische remedie, blijven we doorgaan in ons eigen tempo.
Het beheren van een reactieve hond kan een eenzame plek zijn. Het park mijden, om 4 uur wandelen, midden in een gesprek weg moeten lopen omdat je in de verte een andere hond ziet naderen. Het is een isolerend gevoel en het is gemakkelijk om jaloers te worden als iedereen er zo zorgeloos uitziet.
Je ziet iedereen plezier maken in het park, genieten van hun middagwandeling en lange gesprekken voeren met buren terwijl hun honden rondhangen. Maar jij? Nou, je bent thuis en probeert je hond binnenshuis bezig te houden terwijl je je voorbereidt op je wandeling van 23.00 uur.
Het is normaal om je geïsoleerd te voelen als je je omgeving moet micromanagen. Het is vermoeiend en stressvol om zoveel voor te bereiden op elke excursie met je hond.
Maar geloof me hierin - je bent niet de enige. Er zijn veel reactieve hondenbezitters - je ziet ze gewoon niet, want in plaats van om 4 uur 's middags te lopen, zoals de meeste hondenbezitters, lopen ze om 4 uur 's ochtends zoals ik.
Als je een reactieve hond hebt, raad ik je ten zeerste aan om deze geweldige artikelen te bekijken (of maak er een bladwijzer van voor later, serieus, je moet ze lezen). Ze zullen helpen versterken dat u zeker niet de enige bent als het gaat om uw reactieve hond.
