Ik zei altijd dingen als 'Ik ga Laika leren hoe ze zichzelf in 3 dagen in een deken moet oprollen', maar de laatste tijd heb ik meer een houding van 'blijf verbeteren' aangenomen. Want als het op hondentraining aankomt, ben ik gaan geloven dat er niet voor alles een perfect tijdsbestek is, we doen wat we hebben. Ik heb het gevoel dat ik eindelijk het belang van geduld bij hondentraining ben gaan begrijpen. Sommige dingen worden snel geleerd, andere duren even.
Begrijp me nu niet verkeerd:doelen hebben is goed en het helpt enorm om dingen voor elkaar te krijgen. Maar als het gaat om hondentraining? Ik hou niet van strikte tijdschema's, ze hebben de neiging om averechts te werken. Meestal eindigen ze met het herhalen van onzin keer op keer tegen mijn hond, in de hoop op een wonder. Maar dat soort herhaling is zinloos zonder begrip. En weet je hoe ik die les heb geleerd? Van een Franse leraar die ik op de universiteit had.
Ik had een Franse leraar op de universiteit die ik zou classificeren als heel weinig geduld. Het was Frans voor beginners en vanaf de eerste dag had ze een 'geen Engels toegestaan' in de klasregel. Ik was in de war door 99% van de dingen die uit haar mond kwamen, maar ik besloot het een kans te geven. Ik was opgewonden toen we cijfers en het alfabet begonnen te leren, iets dat ik gemakkelijk kon volgen, maar als het ging om het samenstellen van zinnen? Shit, ik was verloren.
Mijn leraar kwam naar me toe en zei 'quel est votre passe-temps favori?', wat voor mij als compleet gebrabbel in de oren klonk. Ik wist dat ze me een vraag stelde, maar als ik wist wat het was. Dus ik zei:'Het spijt me dat ik het niet begrijp.' Nou, dat brak de regel 'geen Engels in de klas', dus ik verstijfde gewoon omdat ik geen flauw idee had hoe ik me in het Frans moest verontschuldigen.
Dus wat deed ze? Is ze overgestapt naar een student die het antwoord misschien weet? Nee. Ze kwam steeds dichter en dichter bij me en herhaalde 'quel est votre passe-temps favori?' steeds maar weer, elke keer een beetje luider. Alsof ik een gehoorprobleem had, in plaats van een volledig gebrek aan begrip.
Ik denk vaak aan die les, en wat een afschuwelijk gevoel is het om geen idee te hebben van wat iemand van je vraagt. Ik voelde me echt hopeloos, en het gelach van alle anderen in de klas hielp niet. Het is niet dat ze een slechte lerares was, het is gewoon dat ze heel weinig geduld had voor studenten (mij) die niet meteen aansloegen. En in plaats van bij een les te blijven waar ik me niet prettig bij voelde, ben ik uiteindelijk overgestapt naar het Spaans, en ik ben blij te kunnen zeggen dat het daar veel soepeler verliep.
Later hoorde ik dat 'quel est votre passe-temps favori?' je vraagt wat je favoriete hobby is, en als ik slimmer was geweest, had ik zelfvoldaan geantwoord met 'Spaans leren'.
Dus wat heeft dit allemaal te maken met hondentraining? Nou, het leerde me om veel geduldiger te zijn met Laika als ik nieuwe dingen leerde. En dat woorden zinloos zijn als ze geen betekenis hebben – hoe vaak je ze ook herhaalt. Als ze de eerste keer iets niet snapt, kijk ik terug en probeer ik erachter te komen waar ze een probleem mee heeft, in plaats van het steeds maar weer te herhalen, luider en luider, in de hoop op een wonder.
Als we aan een nieuwe opdracht werken, doe ik het rustig aan en probeer ik ervoor te zorgen dat ze precies begrijpt wat ik wil. Alleen maar herhalen 'haal je glow ball en breng het naar mij' keer op keer is vrij zinloos als we nog steeds worstelen met wat 'breng het naar mij' echt betekent. (nee Laika, het betekent niet dat je hem dicht bij me moet brengen en wegrennen)
Er zijn veel delen in de taal die we gebruiken, en dat is vooral het geval bij het trainen van opdrachten die meer dan één deel hebben. Ik stel me voor dat we heel erg als volwassenen klinken om Charlie Brown te doen als we onze honden nieuwe dingen proberen te leren. Wauw, wauw, wauw. Nieuwe woorden hebben geen enkele zin zonder de juiste context, of je nu een hond of een mens bent. Dus in plaats van alleen maar onzin tegen Laika te herhalen, probeer ik ervoor te zorgen dat elk woord een betekenis heeft. En zo niet? Nou, we gaan terug totdat het gebeurt.
Sommige commando's kunnen snel worden geleerd, en andere duren even. En omdat ik niet wil dat mijn hond is zoals het onhandige kind in de klas dat geen idee heeft wat er aan de hand is, houd ik die herinnering aan de Franse les in gedachten. (Ik betwijfel of het herhalen van jezelf tegen je eigen hond ervoor zorgt dat ze zich net zo ongemakkelijk voelen als ik deed in de Franse les, maar het punt van steeds weer brabbelen is nogal zinloos.)
Ik wil niet dat mijn hond zich ontmoedigd voelt, ik wil dat ze het leuk vindt om nieuwe dingen te leren. Het laatste wat ik wil is dat zij of ik gefrustreerd raken met elkaar tijdens het trainen. Dus ik spreek niet hardop tegen haar of herhaal mezelf niet gefrustreerd als ze het gewoon niet 'snapt'. Ik ga terug en zoek uit hoe ik haar kan helpen mijn verzoeken te begrijpen en betekenis te geven. Steeds maar dingen herhalen is alleen goed als iemand weet wat je in godsnaam zegt om mee te beginnen.
De Positive Pet Training-bloghop wordt gehost door Tenacious Little Terrier, Wag n' Woof Pets en Travels with Barley. Doe mee met deze hop door je positieve verhalen over huisdierentraining te posten, het is open tot en met zondag. Het thema van deze maand is "Trainingshulpmiddelen", maar je mag elk positief verhaal over huisdierentraining delen! Geniet ook van de onderstaande berichten.
