Veel mensen, inclusief kattenbezitters, weten nog steeds niet dat lelieplanten erg giftig kunnen zijn voor onze katten. Lelies in de echte lelie (van de Lilium geslacht) en de dagleliefamilies zijn extreem gevaarlijk als ze worden ingenomen door onze kattenvrienden, terwijl sommige andere soorten "lelies" minder schadelijk zijn. Het is belangrijk om de tekenen van lelievergiftiging te kennen, daarnaast vormen lelies/lelieachtige planten de grootste bedreiging voor onze dieren.
Vroege tekenen van lelietoxiciteit bij katten kunnen de volgende klinische symptomen vertonen:gebrek aan eetlust, depressie, braken en kwijlen. Deze symptomen van een verminderde nierfunctie beginnen meestal ergens tussen 0 en 12 uur na het innemen van een gevaarlijke lelie. Tekenen van nierbeschadiging beginnen meestal ongeveer 12 tot 24 uur na inname en omvatten uitdroging en verhoogde urineproductie. Acuut nierfalen treedt op tussen 24 en 72 uur, met de dood tot gevolg als uw dier niet wordt behandeld.
Vroege diagnose en behandeling verbeteren de prognose van uw dier aanzienlijk, aangezien veel dieren uit het nierfalen kunnen worden getrokken door agressieve medische noodbehandeling en ziekenhuisopname met IV-vloeistoffen gedurende ten minste 3 dagen en vaak tot 7 dagen. Onomkeerbaar nierfalen zal echter hoogstwaarschijnlijk optreden als de behandeling 18 uur of langer na inname van de plant wordt uitgesteld.
De gevaarlijkste soorten lelies die nierbeschadiging kunnen veroorzaken of in ernstige gevallen tot fataal nierfalen kunnen leiden, zijn de volgende: de daglelie (van het geslacht Hemerocallis ), Aziatische lelie, Tijgerlelie (Lilium lancifolium ) , Paaslelie (Lilium longiflorum ), Sterrenkijkerlelie, Rubrumlelie, Oosterse lelie, Boslelie en Japanse Showlelie. Hoewel alle bovenstaande lelies extreem gevaarlijk zijn voor katten, wordt aangenomen dat de paaslelie, Stargazer-lelie en Aziatische lelie het meest giftig zijn.
Nierfalen bij katten is gemeld bij het innemen van een lage dosis als één lelieblad of -bloemblad, en zelfs het drinken van het water uit de vaas waarin ze zich bevinden. In feite is de hele plant giftig van het leliestuifmeel tot aan de stang. Hoewel het lelietoxine alleen katten treft, is het toxine nog niet geïdentificeerd. Als uw hond een van de bovenstaande planten binnenkrijgt, kan dit leiden tot maagklachten, maar niet tot nierfalen.
Sommige planten hebben "lelie" in hun naam maar behoren niet tot de "echte lelie" of de "daglelie" families, dus veroorzaken ze geen nierfalen bij uw dieren. Dit betekent echter niet dat ze niet giftig zijn voor onze kattenvrienden als ze worden ingeslikt. In feite zijn het lelietje-van-dalen en de vlamlelie erg gevaarlijk voor zowel katten als honden.
Het lelietje-van-dalen veroorzaakt geen nierfalen, maar kan wel dodelijk zijn voor zowel honden als katten omdat het ernstige levensbedreigende hartproblemen kan veroorzaken, zoals een lage bloeddruk en/of een onregelmatige hartslag. Braken, diarree en zwakte zijn allemaal tekenen van mogelijke inname.
De vlammenlelie kan ernstige orgaanfalen veroorzaken bij zowel honden als katten als uw dier op de wortels en knollen van deze plant kauwt.
Andere soorten planten die vaak worden aangezien voor lelies, maar niet tot de echte lelie- of dagleliefamilies behoren, zoals de Peruaanse lelie, vredeslelie en calla lelie (Zantedeschia aethiopica ), kunnen allemaal giftig zijn voor zowel honden als katten.
Gelukkig is de toxiciteit van de Peruaanse lelie niet dodelijk en veroorzaakt ze meestal alleen maagdarmklachten, depressie, anorexia en tremoren. Deze gastro-intestinale symptomen kunnen sterk worden verminderd met tijdige IV-vloeistofondersteuning en medicijnen tegen misselijkheid, of zelfs vanzelf verdwijnen.
Calla-lelies en vredeslelies zijn ook niet dodelijk en veroorzaken meestal kwijlen of schuim in de mond, klauwen in de mond en zelfs tijdelijk braken. Deze verschijnselen zijn te wijten aan de onoplosbare oxalaatkristallen die orale/faryngeale irritatie veroorzaken en de verschijnselen kunnen sterk worden verminderd door orale decontaminatie of vaak houden de verschijnselen vanzelf op.
De eenvoudigste manier om lelievergiftiging te voorkomen, is door uw dier uit de buurt van alle bovengenoemde planten te houden. Haal deze planten niet in huis als je een kat of hond hebt en zet ze ook niet in je tuin als je dieren er toegang toe hebben. Als uw buren katten hebben die toegang hebben tot buiten, houd hier dan ook rekening mee voordat u een van de bovenstaande katten in uw tuin plant.
Als u denkt dat uw dier een van de hierboven genoemde planten of andere potentieel giftige planten heeft ingenomen, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen via de Blue Sky Veterinary Clinic, de Animal Emergency Centre of Central Oregon en/of de hulplijn voor huisdierengif. Als je niet zeker bent van het bloemtype, neem dan de plant of een foto van de ingenomen plant mee. Beide klinieken hebben toegang tot hotlines voor huisdierengif en kunnen helpen bij de identificatie en prognose terwijl het decontaminatieproces voor uw dier wordt gestart.
