Limber Tail Syndrome (ook bekend als koude staart, dode staart, gebroken kwispelen) komt vrij vaak voor bij sommige rassen van jachthonden, zoals Labradors, Golden Retrievers, Pointers, Setters en Beagles. Het is een aandoening waarbij de staart slap en soms pijnlijk wordt na inspanning, vooral bij slecht weer, zwemmen of bij een hond met onvoldoende conditie. Het is een aandoening die bekend is bij eigenaren en trainers van jachthonden, maar die niet vaak wordt gezien door dierenartsen. Het syndroom wordt gekenmerkt door zwelling van de spieren aan de basis van de staart (de kwispelende spieren, die ook zwaar worden gebruikt tijdens het zwemmen wanneer de staart als roer kan dienen). Deze spieren zijn aan de staart gebonden door een strakke ring van bindweefsel. Naarmate de spieren opzwellen en uitzetten, begint het bindweefsel te dienen als een tourniquet, waardoor de normale bloedstroom wordt afgesneden.
Wanneer verhoogde druk in een besloten ruimte resulteert in een verminderde bloedstroom, staat dit bekend als een 'compartimentsyndroom'. De verminderde bloedstroom kan mogelijk leiden tot spiersterfte en zenuwbeschadiging in de aangedane extremiteit. Gelukkig is een lenige staart meestal goedaardig en verdwijnt deze vanzelf binnen een paar dagen. Het kan echter soms behoorlijk pijnlijk zijn voor de hond en leidt af en toe tot een blijvend veranderde staarthouding.
Enkele tekenen van het limber-tail-syndroom kunnen zijn:ijsberen en proberen te gaan liggen op veel verschillende plekken, janken bij het zitten, vaak naar buiten willen om te poepen en zich inspannen om te poepen. De eigenlijke staart zal meestal ook slap zijn, naar beneden hangend of in een ongebruikelijke positie voor de hond in kwestie.
Over het algemeen lopen jachthonden het meeste risico tijdens de eerste paar tochten in koud water of slecht weer, wanneer hun spieren niet geconditioneerd zijn door rond te hangen tijdens het laagseizoen. Het risico op een lenige staart kan worden verkleind door honden te conditioneren voor een lange dag sporten en ervoor te zorgen dat ze daarna de kans krijgen om te rusten - bij voorkeur op een warme en droge plek, met voldoende ruimte om zich uit te strekken en van houding te veranderen.
Zoals bij elke spierblessure, is de sleutel tot herstel rust, rust, rust en mogelijk een warm kompres. Bovendien kunnen NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen) pijnverlichting bieden en de hersteltijd verkorten. Hondveilige NSAID's, zoals die gebruikt worden voor artrose, zijn verkrijgbaar bij dierenklinieken. Bij een gezonde, volwassen hond zonder bekende gastro-intestinale problemen kan een lage dosering aspirine (neem contact op met uw dierenarts voor exacte dosering/mogelijke reacties) op korte termijn voldoende zijn. Meestal zal de staart na een paar dagen rust weer normaal worden. Omdat symptomen van een lenige staart andere medische problemen kunnen nabootsen, is het absoluut noodzakelijk dat uw hond door een dierenarts wordt gezien.
