Wanneer we meer dan één hond in ons huishouden hebben, kunnen we soms rivaliteit of gevechten tussen de twee honden zien, wat vrij normaal is. Honden zijn roedeldieren die in een sociale groep leven, elk lid heeft zijn status binnen de groep en honden zullen vaak strijden om een positie binnen de groep. Vechten vindt plaats wanneer een hond probeert op te klimmen naar een hogere rang van de andere hond.
Hondenliefhebbers hebben vaak de neiging om hun honden als hun kinderen te zien en ze liefkozend hun baby's te noemen. Honden zijn echter geen mensenbaby's. We MOETEN onze mensenkinderen eerlijk en gelijk behandelen en we moeten ingrijpen als ze onderling ruzie hebben, vooral als ze nog heel jong zijn. Maar als het gaat om hoe we onze honden behandelen en hoe onze honden elkaar behandelen, zou het NIET gelijk moeten zijn. De ene hond zal altijd een hogere status hebben dan de andere hond, zelfs als je dit verschil in status niet ziet. Deze status wordt bepaald door een complexe reeks gedragsgebaren en lichaamshoudingen en daar wil je over het algemeen niet mee rommelen. Dit gedrag kan ook grommen en grommen omvatten. Menselijke huishoudens lopen soepel wanneer elke hond zijn plaats kent, wanneer elke hond weet wie de hoogste in rang is en wie ondergeschikt is. De leden met de hoogste rang in het huishouden moeten ALTIJD de menselijke leden zijn. Als er echter meerdere honden zijn, heeft elke hond zijn rang onder de menselijke leden en onder elkaar. Mensen moeten de rangorde van de honden respecteren door bijvoorbeeld de hoogste hond als eerste te aaien. Als u dit niet doet, kan een hond met een lagere rang denken dat hij hoger in rang is dan hij is, en kunnen er problemen ontstaan.
Zelfs als we denken dat alles onder controle is, kunnen gevechten tussen honden op elk moment beginnen. Dit kan gebeuren wanneer een hond die hoger in rang is dan een andere hond ouder en zieker wordt dan de andere hond. De hond met een lagere rangorde zou dan kunnen proberen de ladder op te klimmen door middel van gebaren die wij mensen als oneerlijk beschouwen. Nogmaals, we moeten het gewoon laten gebeuren, de natuur zijn gang laten gaan. Laat de honden het zelf maar uitzoeken en het huishouden zou binnen de kortste keren weer op rolletjes moeten lopen. Andere situaties waarin dit gedrang om positie kan optreden, zijn onder meer wanneer een nieuwe hond het huishouden binnenkomt.
Meestal zijn de signalen van de sociale hiërarchie subtiel en tenzij we iets weten over hondengedrag, zullen we de signalen waarschijnlijk missen. Deze tekens kunnen zijn:likken van de lippen, een hond die over de andere hond leunt, een hond die op zijn rug rolt, enz. Escalatie van deze tekens omvat grommen, grommen en misschien vol vechten. Tenzij je zeker weet dat de honden elkaar zullen verwonden, grijp dan niet in. Als je moet ingrijpen, doe dat dan alleen indirect door een hard geluid te maken of water naar de honden te spuiten. Je kunt gemakkelijk gebeten worden als je direct ingrijpt.
Sterilisatie en castratie is een geweldige manier om agressie in het algemeen te beteugelen, dus dit is essentieel om te doen. Honden van hetzelfde geslacht, hetzelfde ras en dezelfde leeftijd hebben ook de neiging om meer te vechten dan wanneer de kenmerken van de honden gemengd zijn. Als je ooit merkt dat de agressie frequenter wordt en VOORAL als een hond dreigende gebaren vertoont naar een menselijk familielid, is het tijd om onmiddellijk je dierenarts te bellen die je moet doorverwijzen naar een goede trainer of gedragstherapeut. Honden die hun plaats kennen zijn gelukkige honden en soms hebben ze wat hulp nodig als we niet begrijpen waarom ze zich slecht gedragen.
