Opruimen na uw hond is niet alleen een beleefdheid; het kan de verspreiding van wormen en wormachtige parasieten helpen voorkomen. Het is niet iets waar een hondenbezitter aan wil denken, maar onze lieve, dierbare kleine hondjes kunnen last hebben van een aantal zeer walgelijke - en ernstig gevaarlijke - gezondheidsproblemen. Wormen en wormachtige parasieten vallen in deze categorie. De meeste kunnen het darmkanaal van uw hond besmetten, hoewel ze ook andere organen kunnen aantasten. De meeste wormen worden op twee manieren verkregen:uw hond consumeert iets dat de worm of zijn eitjes bevat (zoals uitwerpselen of besmet water), of hij wordt gebeten door een drager zoals een vlo of een mug.
Ongeacht het type worm, de beste remedie is preventie. Ruim uw hond onmiddellijk op, voorkom dat hij uitwerpselen eet - inclusief zijn eigen - en laat hem niet drinken uit vijvers, beekjes of meren. Het is ook belangrijk om ervoor te zorgen dat hij een preventieve behandeling krijgt voor vlooien en teken, evenals hartworm (er zijn zelfs enkele combinatiemedicijnen voor alle drie). Maar hoe weet u of uw hond wormen heeft? In het geval van een worm zoals een lintworm, ziet u mogelijk schuursegmenten -- stukken van het lichaam van de worm -- in de uitwerpselen van uw hond. In de meeste gevallen is het echter waarschijnlijker dat uw hond symptomen heeft zoals diarree, braken of lethargie, die allemaal kunnen wijzen op een groot aantal verschillende aandoeningen. Doorgaans zal uw dierenarts een ontlastingsmonster moeten testen of een bloedtest moeten doen om uw hond definitief te diagnosticeren met wormen en de beste behandelingskuur te bepalen.
In dit artikel bekijken we de veelvoorkomende soorten wormen en wormachtige parasieten die uw hond kunnen aantasten. Het zal niet mooi zijn, maar als je leert hoe deze vervelende beestjes in de eerste plaats in je hond terechtkomen - en welke symptomen zich kunnen manifesteren - kan je hond eerder vroeger dan later wormvrij worden. En in sommige gevallen kan het zijn leven redden. Op de volgende pagina beginnen we met enkele wormen die eigenlijk helemaal geen wormen zijn.
Er zijn twee verschillende soorten wormachtige organismen die uw hond kunnen infecteren en ernstige problemen kunnen veroorzaken:coccidia en giardia. Coccidia is een eencellig microscopisch organisme dat een infectie veroorzaakt die coccidiose wordt genoemd; gelukkig is het geen gewone. Als u echter een jonge puppy heeft, kan hij besmet zijn omdat hij kan gedijen in overvolle, onhygiënische omstandigheden. Coccidia kan ook oudere honden infecteren die een gecompromitteerd immuunsysteem hebben als gevolg van een andere ziekte. De eieren worden uitgescheiden in de uitwerpselen van besmette dieren en verontreinigen water, voedsel of het milieu. Nadat ze zijn geconsumeerd, komen de eieren uit in de darmkanalen van honden. Ze kunnen ook sluimeren in de traktaten van honden die anders onaangetast zijn (maar de eieren in hun uitwerpselen blijven afwerpen) en worden geactiveerd wanneer een hond ernstige stress ervaart.
Zodra ze echter in actie komen, beginnen deze kleine protozoën hun vuile werk te doen en veroorzaken diarree, zwakte, gebrek aan eetlust, bloedarmoede en uitdroging. De diarree kan bloederig en ernstig zijn, en uitdroging kan tot de dood leiden. De meeste gevallen van coccidiose zijn echter mild en verdwijnen met een paar weken sulfamedicijnen en antibiotica. Goede hygiëne is de sleutel tot het beheersen en voorkomen van coccidiose. Pak de ontlasting van uw hond onmiddellijk op en zorg ervoor dat hij geen ontlasting eet. Probeer ook de knaagdieren- en insectenpopulatie rond je huis binnen de perken te houden, want zowel kakkerlakken als muizen kunnen drager zijn. Als bij uw hond coccidiose is vastgesteld, maak dan zijn leefruimte grondig schoon met een 10% ammoniakoplossing, stoom of kokend water.
Giardia is een andere vervelende protozoaire parasiet - en in tegenstelling tot coccidia kan het zowel mensen als huisdieren treffen. Giardia is echter enigszins mysterieus. We weten niet precies hoeveel soorten er zijn en of het type dat honden infecteert, mensen kan infecteren en vice versa. Sommige dierenartsen zijn het niet eens over de beste behandeling van een infectie (bekend als giardiose). Giardia is vaak watergedragen en komt in de watervoorziening terecht door besmetting door wilde dieren, honden en mensen. In plaats van eieren hebben ze de vorm van cysten die in de dunne darm worden geactiveerd. Dan verdeelt de parasiet zich, vormt meer cysten en wordt uitgescheiden in de ontlasting. Zowel honden als mensen kunnen giardiose hebben maar geen symptomen hebben. Het meest voorkomende teken is diarree, die bloederig of slijmerig kan lijken. Het kan moeilijk te detecteren zijn, dus sommige dierenartsen zullen giardiose behandelen als er geen andere duidelijke oorzaak voor diarree is. De meest voorkomende behandeling is een antiprotozoaal geneesmiddel. Bescherm uw hond door hem niet te laten drinken uit beken, rivieren of meren, hoe schoon ze er ook uitzien.
Hartworm is een verkeerde benaming - ze kunnen ook de longen en andere organen aantasten. Lees verder om erachter te komen waarom deze worm dodelijk kan zijn.
Deze hond wordt getest op hartworm. Hoewel alle wormen en wormachtige parasieten die we in dit artikel behandelen in theorie tot de dood kunnen leiden als ze niet worden behandeld, is hartworm de gevaarlijkste. In feite is het waarschijnlijk de meest dodelijke parasiet die uw hond kan treffen. Hartworm werd ooit vooral gevonden in warme en vochtige gebieden en bij honden die veel tijd in het bos doorbrachten, maar het is nu ongebreideld in de Verenigde Staten. En het begint allemaal met een muggenbeet.
Wanneer een hond wordt gebeten door een mug die besmet is met hartwormlarven, komen de larven in zijn huid en begint zijn levenscyclus, om uiteindelijk door de bloedbaan van de hond te rijden naar de rechterkant van het hart, evenals de longen en de omliggende bloedvaten. Het duurt ongeveer zeven maanden voordat de worm volwassen is. Als ze niet worden gedetecteerd, kan de groeiende populatie volwassen wormen een massa creëren die de bloedstroom blokkeert en uiteindelijk orgaanfalen veroorzaakt. De volwassen wormen fokken en produceren ook nakomelingen die microfilaria worden genoemd. Ze circuleren in de bloedbaan van de hond en kunnen worden opgezogen door een mug die hem bijt. Binnen enkele weken ontwikkelen de microfilaria zich tot infectieuze larven. De volgende keer dat de mug een andere hond bijt, worden deze larven doorgegeven en begint de cyclus opnieuw.
Honden die besmet zijn met hartworm kunnen jaren meegaan zonder symptomen van infectie te vertonen, en volwassen hartwormen kunnen tot zeven jaar leven. Een vroeg teken van een hartworminfectie is een diepe, zachte hoest die erger wordt bij inspanning. Naarmate de cyclus vordert, kan de hond lusteloos worden, afvallen en bloed ophoesten. In de latere stadia van hartwormziekte kunnen honden vocht vasthouden en congestief hartfalen ontwikkelen. Zonder behandeling gaan ze dood.
Het goede nieuws is dat hartwormbesmettingen volledig te voorkomen zijn. Uw dierenarts kan een preventieve - meestal een maandelijkse kauwpil - aanbevelen om uw hond te geven, zodat u zich nooit zorgen hoeft te maken over deze dodelijke ziekte. Hartwormbesmettingen worden gediagnosticeerd door middel van een bloedtest en de behandeling van een volledig geval van hartworm is erg stressvol. Het bestaat uit verschillende pijnlijke injecties op basis van arseen, die de volwassen wormen doden en in kleine stukjes breken. Een hond die een hartwormbehandeling ondergaat, moet opgesloten en stil worden gehouden, omdat deze wormstukken bloedvaten kunnen verstoppen tijdens zware inspanning en de dood kunnen veroorzaken.
Veel preventieve medicijnen tegen hartworm beschermen ook tegen andere worminfecties, waaronder lintwormen en zweepwormen. Vervolgens bekijken we hoe vlooienbeten en gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn, kunnen leiden tot meer darmwormen.
Vlooienbeten zijn op zich al erg genoeg, maar wist u dat de vlo ook lintwormen kan overbrengen op uw hond? De kop van de lintworm haakt aan de darm van een hond en begint een reeks platte, met eieren gevulde segmenten te produceren, wat resulteert in een enkele worm met een lengte die kan variëren van enkele centimeters tot enkele meters. De meest gebruikelijke manier om lintworm te diagnosticeren, is door deze segmenten - die op rijstkorrels lijken - in de ontlasting van de hond te vinden of zich vast te klampen aan de vacht rond de anus van de hond. Vlooien eten de gedroogde segmenten en de eieren rijpen tot larven erin. Dan bijt de vlo je hond en begint de cyclus opnieuw.
Omdat lintwormeieren in de segmenten worden afgeworpen, kan een fecaal onderzoek gemakkelijk een besmetting missen. Jongere honden met lintwormplagen kunnen diarree en braken hebben. Sommige honden met een lintwormplaag schrokken (slepen hun achterste uiteinden over de grond), maar het is waarschijnlijker dat ze een ander irriterend middel hebben, zoals een aangetaste anaalklier. Als u een lintworm vermoedt, zoek dan naar de segmenten in de ontlasting van uw hond. Uw dierenarts kan u een ontwormingspil geven die de lintworm doodt. Om een besmetting in de eerste plaats te voorkomen, moet u ervoor zorgen dat uw hond een vlooienbestrijdingsmedicijn gebruikt,
Hij kan ook lintwormeieren oppikken van het eten van rauw vlees of besmette knaagdieren, dus vermijd hem de eerste te voeren en hem met de laatste te laten "spelen".
Zweepwormen worden ook genoemd naar hun uiterlijk. Ze zijn dun met een uitstulping aan het ene uiteinde en zien eruit als kleine zwepen. Honden halen zweepwormeieren op uit de omgeving, omdat ze in de uitwerpselen van andere dieren worden vergoten. De eieren komen uit in hun darmkanaal, waar de wormen zich vastklampen aan de wand van de dikke darm en helemaal opnieuw eieren gaan produceren. Net als andere soorten wormen, veroorzaken zweepwormen meestal alleen ernstige symptomen bij jonge of immuungecompromitteerde honden. Een zware besmetting kan diarree, bloedarmoede of gewichtsverlies veroorzaken. In zeldzame gevallen kan het tot de dood leiden.
Nogmaals, de behandeling is een eenvoudig medicijn, meestal minstens één keer herhaald om recent uitgekomen wormen te vangen voordat ze de hond opnieuw infecteren. Aangezien de eieren in de ontlasting van de geïnfecteerde hond worden afgeworpen, is preventie een kwestie van gezond verstand en hoffelijkheid. Raap je hond op en houd hem uit de buurt van de ontlasting van andere honden. Regelmatige fecale onderzoeken -- twee keer per jaar is het beste -- zullen een geval van zweepwormen opvangen voordat het uit de hand loopt.
In ons laatste gedeelte zullen we kijken naar twee meer voorkomende wormen die uw pup kunnen plagen:rondwormen (ja, ze zijn rond) en haakwormen (die letterlijk aan de huid blijven haken).
Kunnen deze schattige kleine puppy's wormen hebben? Rondwormen zijn de meest voorkomende worminfectie bij honden, vooral jonge puppy's. Hun eieren worden in de grond gevonden - dankzij de uitwerpselen van geïnfecteerde honden - waar ze jarenlang kunnen overleven. Puppy's kunnen de eieren ook via de moedermelk krijgen of zelfs door de placenta gaan terwijl ze nog in de baarmoeder zijn. Volwassenen kunnen ze zonder symptomen dragen. Geïnfecteerde puppy's kunnen echter overgeven, diarree hebben en afvallen. Soms hebben ze een potbuik als er een grote plaag is, niet gedijen of een doffe vacht hebben.
Rondwormen hebben een vreemde levenscyclus. Nadat een hond de eieren heeft ingeslikt, komen de eieren uit in larven. De larven rijden door de bloedbaan naar de longen en vandaar de luchtpijp op, waar ze opnieuw worden ingeslikt, terugkeren naar de darm en uiteindelijk volwassen volwassen wormen worden. Deze volwassen wormen zijn soms in de ontlasting te zien als lange kronkelende spaghettislierten. Net als bij andere soorten wormen, bestaat de behandeling uit een ontwormingspil die de volwassenen doodt. Regelmatige fecale onderzoeken door uw dierenarts zouden ze moeten detecteren. Nogmaals, goede hygiëne voor honden is de beste manier om een plaag te voorkomen.
Haakwormen lijken in veel opzichten op rondwormen:ze treffen meestal puppy's (hoewel volwassen honden ze ook kunnen hebben) en ze kunnen in de moedermelk worden doorgegeven. De haakwormlarven kunnen echter zelfs door de huid graven. En eenmaal in de dunne darm van de hond haken ze aan de darmwand en absorberen weefsel en bloed. Een van de klassieke tekenen van een besmetting met mijnwormen is donkere, teerachtige of bloederige ontlasting. In ernstige gevallen van mijnwormziekte lijden honden aan ernstige bloedarmoede en kunnen ze sterven. Haakwormen kunnen ook huidaandoeningen en infecties bij mensen veroorzaken.
Net als de meeste andere darmwormen, worden haakwormen gediagnosticeerd door een ontlastingsmonster onder een microscoop te onderzoeken. Als uw dierenarts mijnwormeieren vindt, zal hij of zij waarschijnlijk medicijnen voorschrijven om de volwassen wormen te doden. Meestal is dit een van dezelfde ontwormingspillen die andere wormen doden, zoals rondwormen. De beste preventie voor mijnworm is - nogmaals - ijverig zijn in het oppakken van uw hond. Hoe langer de ontlasting van een geïnfecteerde hond zit, hoe groter de kans dat de eitjes van mijnwormen uitkomen in larven en hun weg vinden onder de huid van uw hond.
Wormen zijn enkele van de smerigste parasieten die uw hond kunnen infecteren. Het goede nieuws is dat ze allemaal gemakkelijk te voorkomen zijn als u zich aan een paar eenvoudige regels houdt:wees voorzichtig met wat uw hond eet, ruim hem goed op, neem hem mee voor regelmatige onderzoeken en houd hem op medicijnen die door uw dierenarts zijn verstrekt om voorkomen dat de wormen (inclusief hun gastheren, zoals vlooien) hem in de eerste plaats bereiken. Volg deze en hopelijk blijft uw hond levenslang wormvrij.
