Dit is een onderwerp dat alle vrijheidszoekers die revoluties hebben ontketend om hun autonomie terug te winnen, na aan het hart ligt. Als burgers van een beperkte planeet streven we ernaar autonoom te zijn en, kijkend naar de dierlijke planeet, verlangen we naar de schijnbare vrijheid die veel wilde dieren lijken te hebben.
Eigen keuzes maken in een wereld van regels en voorschriften is geen sinecure, dus hoe voelt het voor onze honden die ooit wolven waren en een redelijk autonoom leven leiden? Misschien zitten onze hondenvrienden in hetzelfde schuitje en nemen ze hun vrijheid wanneer ze kunnen. Het zit diep in onze ziel om een gevoel van vrije wil te voelen, dus willen onze honden ook autonomie?
Om autonoom te zijn, moet een hond zelfbewust zijn en dit denken heeft een schare fans bij Natalie Evans, de auteur van Animal Ethics and the Autonomous Dierenzelf. Haar onderzoek naar dierethiek wierp een licht op mensen die niet de enige autonome wezens op aarde zijn. Als een hond jankt omdat hij pijn in zijn lichaam voelt, laat dat zien dat hij zich ervan bewust is dat er iets mis is. Evans gelooft dat alle dieren verschillen in zelfbewustzijn en een zekere behoefte aan autonomie vertonen.
Kijken hoe onze woofers vrij rondlopen in het hondenpark, benadrukt hun liefde voor vrijheid. Het is een hondendans van autonomie als de Collie van de buren wegrent, in de hoop achtervolgd te worden. Elke hond in het park voelt het ongebreidelde gevoel te kunnen blaffen, janken en rondrollen in het gras. Het is een magische tijd voor alle straathonden om vrij te zijn van beperkingen en te genieten van rondhangen met andere woofers die op zoek zijn naar hetzelfde gevoel van vrijheid.
Met kwispelende staarten spelen de vrolijke pups die elkaar ontmoeten in het hondenpark schattige bewakingsspelletjes met de bal, hun hoofden op en neer bewegend. Hondenbezitters houden van de aanblik van zorgeloze hoektanden die genieten van de leuke sfeer terwijl hun pups rondlopen, de hele tijd kwijlen en hijgen van vreugde. We zien hoe onze honden het heerlijk vinden om los te lopen, hun poten in de lucht te schoppen en te huilen als een wolf in de wildernis.
Het is bevestigd door de Daily Mail en een onderzoek aan het Barnard College, VS, dat honden zich bewust zijn van wie ze zijn door hun unieke geur. Ja, woofers zijn zelfbewust, hoewel ze niet geslaagd zijn voor de klassieke spiegeltest die door wetenschappers wordt gebruikt om te zien of dieren kunnen begrijpen wie en wat ze zijn.
Onze geliefde honden werken anders en het was mogelijk een AHA-moment ergens in een laboratorium toen een geweldige geest zich realiseerde dat honden veel met hun neus denken. Hun "niet van deze wereld" olfactorische systeem is een leidend licht voor alle puppy's en een sterke indicator van hoe ze navigeren in de wereld waarin ze leven. Als honden zelfbewust zijn, zoeken ze dan ook hun autonomie?
Een hond vastgeketend in de achtertuin en constant horen huilen en blaffen, drukt slechts zijn bewustzijn en verlangen naar vrijheid uit. Hetzelfde geldt voor de hond die wordt opgesloten in een huis met weinig toegang tot de buitenwereld. Hun roep om hulp kan een vernietigingscampagne zijn of geluiden die eindelijk de aandacht van de autoriteiten krijgen. Een agressieve hond met reden om te happen en te bijten, kan gefrustreerd raken door hun gebrek aan autonomie over een beledigende eigenaar.
Toen de mensheid voor het eerst op aarde rondliep, werd hun eigen persoonlijke autonomie belemmerd door roofdieren die een maaltijd van hen wilden maken. Hun zelfbewustzijn was duidelijk, maar de vrijheid was enigszins beperkt. Wolven, de koninklijke voorouder van onze gewaardeerde honden, leidden een autonoom leven als terminators in een prehistorische wereld. Deze soldaten, die in roedels rondzwerven, zouden dieren kunnen neerschieten die veel groter zijn.
Dus waarom gaf een soort die zich comfortabel voelde in hun eigen harige huid hun autonomie op om krachten te combineren met mensen? Er zijn veel redenen gegeven, waaronder de verleidelijke geur van het roosteren van mammoeten op een open kamp, of een verlangen om over de open vlaktes te heersen.
Verschillende soorten zijn superverkleefd aan hun eigen soort, dus als we psychologisch worden, welk voordeel zou het hebben voor een krijger-wolf-roofdier om hun vrijheid op te geven.
Ter ondersteuning van deze theorie: Defensiesystemen vertelt ons dat het Pentagon drones wil maken die jagen als wolven. Het Amerikaanse leger wil hun jachtvaardigheden nabootsen met onbemande vliegtuigen die zijn ontworpen om doelen te volgen en aan te vallen. Wolven lijken een roedelmentaliteit te hebben die hen in staat stelt vrij te leven en te jagen in een groep waar elk lid is ontworpen om hun rol te spelen.
De steeds groter wordende populaties straathonden leiden een redelijk autonoom leven terwijl ze door het stedelijke landschap dwalen op zoek naar onderdak en het volgende voer. Hun dagelijkse bestaan is er een van vermijden, omdat veel mensen weinig empathie hebben voor hun benarde situatie.
Vanaf de dag dat we honden tot onze metgezellen maakten, veranderde hun vrijheid. Alle hondenrassen werden opgeroepen om taken uit te voeren of bij ons te leven als dierenvrienden. Hun autonomie was in handen van mensen, die de leiding over hun leven namen en probeerden hen gelukkig en veilig te maken.
Honden hebben nu weinig binding met de wolf, behalve een langeafstandsroep om autonomie. De wetenschap heeft ons verteld dat ze zelfbewust zijn, dus de vraag is, hunkeren ze naar hun vrijheid?
Charles Darwin, een 18e-eeuwse filosoof, schreef dat het verschil tussen dieren en mensen niet zwart-wit is, maar verschillende grijstinten. Dit zou verklaren waarom honden krachtigere gehoor- en reukzintuigen hebben dan wij, zodat ze deze planeet op een andere manier waarnemen. We lopen misschien al meer dan 200.000 jaar rond op deze wereld, maar ons bewustzijn van andere soorten is nog steeds beperkt.
De wetenschap heeft het vrij duidelijk gemaakt dat honden bewuste wezens zijn. Ze voelen zich gelukkig, verdrietig en kunnen de stemmingen van hun metgezel oppikken. Psychology Today versterkt de wetenschappelijke stand met het nieuws dat andere dieren unieke eigenschappen vertonen, wat bewijst dat ze een eigen mening hebben.
Volgens Leef vriendelijk, varkens zijn intelligent, spelen graag en kunnen in een spiegel herkennen wie ze zijn. Sommige mensen noemen ze roze honden. Wie had gedacht dat olifanten posttraumatische stress kunnen hebben, of eekhoorns sluw zijn.
Met meer beperkingen voor stranden, parken en gebieden waar je ooit je hond zou kunnen nemen, is het misschien tijd om eens te kijken naar de ongelijkheid tussen honden en mensen. Volgens International Dog , zou het creëren van een samenleving met meerdere soorten de beste oplossing kunnen zijn. Dit zou een wereld zijn waarin de autonomie van alle dieren werd gerespecteerd.
Volgens Time Magazine, een neurowetenschapper genaamd Gregory Berns, die puppy's door MRI-machines heeft gehaald, denkt dat honden alledaagse gebeurtenissen hebben die op ons lijken. Dit zou erop kunnen wijzen dat hun bewustzijnsniveau groter is dan gedacht. Het is zeker een stuk verder dan het beeld van de 17e-eeuwse filosoof Descartes, van honden die niet-denkende machines zijn.
Onze puppy's hebben het cognitieve niveau van een peuter en het is op deze leeftijd dat een kind zelfbewust wordt en het recht op zelfbestuur verlangt. Moeder vraagt junior misschien om naar bed te gaan en hoort voor het eerst een volmondig NEE! Als onze pups peuterautonomie hebben, zou dit kunnen verklaren waarom sommige testende puppy's weigeren te zitten, terwijl anderen onvoorstelbaar koppig zijn. Ze oefenen misschien gewoon hun soevereine hondenrechten uit.
Hoe geven we onze honden meer autonomie? We kunnen ze natuurlijk niet vrij laten lopen, omdat ze kunnen worden geschaad of in beslag genomen. Vroeger was het de norm om je hond te laten ronddwalen, vooral als je in een landelijk gebied of een rustigere buurt woonde. Tegenwoordig zijn er overal borden met betrekking tot de vrijheid van een hond.
Als een hond kon lezen, zouden ze misschien denken dat ze de staatsvijand nummer één zijn, maar wetten zijn niet voor niets geëvolueerd. We leven in steden en buitenwijken met zorgzame hondenbezitters die de rechten van anderen respecteren, dat is misschien niet zo hondvriendelijk. Aan de andere kant van het hondenhek woont een baas die de regels negeert. Hun hond is niet vastgebonden en kan andere honden of kinderen achtervolgen.
Een hond die door de straten dwaalt, is misschien geen bedreiging, maar kan een behoorlijke afstand afleggen en schade aan eigendommen veroorzaken of door een auto worden aangereden. Ze kunnen ook worden aangevallen door een andere hond. De wereld is veranderd en daarmee ook de autonomie van een hond. Als we hun gevoel van vrijheid willen aanmoedigen, zijn er veiligere manieren om dat te doen.
Wanneer u een wandeling maakt langs de paden, strek dan de lijn uit en laat uw pup bepalen waar u heen gaat. Dit kan leuk zijn. Patricia McConnell, een gedragstherapeut voor dieren uit "The Other End of the Leash", is het ermee eens dat gezelschapshonden geen vrijheid hebben in vergelijking met puppy's die vrij rondlopen in landen als India. Ze gelooft dat wandelen zonder lijn een geweldige manier is voor woofers om zich autonoom te voelen en suggereert geurspelletjes als een manier voor honden om te denken terwijl ze hun eigen talenten gebruiken.
Ooit gehoord van non-training? Dat is de mantra voor Canine Assistants, die hun hulphonden leren om voor zichzelf te denken. Psychologie vandaag kenmerkte deze innovatieve organisatie die luisterde naar de wetenschap en hoe honden in staat zijn om complexe beslissingen te nemen.
Dit speelde zich af toen een vreemdeling SIT brulde tegen een van hun hulphonden die buiten was, met zijn geleider. De pup weigerde en de vreemdeling merkte op dat de hond slecht was opgeleid. De geleider merkte toen vriendelijk op dat zijn hond, Bee genaamd, geen training had gehad, omdat hulphonden wordt geleerd autonoom te denken. Deze training vraagt om een sterke band met een geleider en het leren van een hond om goede keuzes te maken.
Toen Bee door haar geleider werd gevraagd of ze weg wilde gaan, opende hij zijn linkerhand om JA aan te duiden en vervolgens rechts om NEE te betekenen. Bee antwoordde door met haar neus in de ja-hand te snuffelen. (Tot grote verbazing van de vreemdeling)
Als je deze revolutionaire trainingsmethode met je pup wilt proberen, wrijf dan de geur van een lekkernij op je linkerhand. Zorg ervoor dat het eigenlijke stuk voedsel buiten bereik is. Wijs naar het snoepje en vraag je hond of hij het lekker vindt. Open tegelijkertijd je linkerhand en zeg ja, dan je rechterhand en zeg nee. Als ze aan de snoephand ruiken, zeg dan nogmaals ja en geef ze hun beloning. Dit zet aan tot nadenken en is leuk, terwijl uw hond autonoom kan zijn met die stijlvolle hondengeest van hen!
