We leven in een samenleving waar mensen constant vechten voor onrecht. De online petities spreken boekdelen over onrechtvaardige gebeurtenissen met zowel mensen als dieren. Ons rechtssysteem is overladen met gevallen van mishandelde dieren en mensen die beter verdienden dan ze kregen.
Terwijl geweldige mensen hun steun beloven voor de benarde situatie van puppy's over de hele wereld, moet men zich afvragen of onze honden een gevoel hebben van hun eigen onrecht? Is er een geheime gedragscode tussen een Papillon en Mastiff in het hondenpark wanneer een van hen iets verkeerd doet? Het is tijd om te kijken naar wat er in de geest van honden omgaat en hoe ze onrecht zien en voelen.
Honden zijn verbonden met mensen en hebben door eeuwen van domesticatie het een en ander geleerd over hoe we denken.
Terwijl we hun verschillen omarmen en van ze houden vanwege hun loyaliteit en gezelschap, zeggen ze niet veel, maar spreken ze boekdelen met hun ogen en lichaamstaal. Kijk hoe je mopshond zijn hoofd kantelt als je verdrietig lijkt. Ze kunnen jammeren of jammeren om je te laten weten dat ze het begrijpen.
Te lang werd deze simpele actie ontkend totdat de wetenschappelijke gemeenschap geïnteresseerd raakte in straathonden. Ze wilden weten hoe honden denken, voelen en reageren - en toen was het voorpaginanieuws:"Je husky, beagle of Ierse setter heeft gevoelens die op mensen lijken."
Je moet medelijden hebben met onze woofers dat het zo lang duurde voordat het voor de hand liggende werd geaccepteerd. We zijn slimme wezens die door een uitdagend landschap, aarde genaamd, hebben genavigeerd, maar soms lijken de eenvoudigste dingen moeilijk te begrijpen.
Nu is de discussie "kunnen honden onrecht voelen?" Laten we over de kennel springen en ja zeggen. Als je meer dan één woofer in huis hebt, is het vrij duidelijk dat ze eer en eerlijk spel begrijpen.
Luke, je Welsh Corgi, houdt van lekkernijen, maar dat geldt ook voor Leia, je miniatuur Bull Terrier. Wanneer die verrukkelijke hapjes worden uitgedeeld, heeft Luke de neiging ze op te eten terwijl prinses Leia haar tijd neemt. Het geven van traktaties loopt uit de pas en Luke loopt door de keuken, denkend dat hem onrecht is aangedaan. Zijn chagrijnige gezicht is een plaatje, met een gefronst voorhoofd en een zenuwachtige neus toont hij zijn gevoelens van oneerlijkheid. Luke gaat voluit om te buigen en steekt zijn poot op, in de hoop dat het recht zal zegevieren.
Als je wilt weten hoe wolven werken, is het Wolf Science Center in Wenen een plek waar ze de evolutie van honden en wolven bestuderen. Volgens K Magazine en onderzoekers in het centrum, hebben honden hun gevoel voor onrechtvaardigheid geërfd van wolven - niet van mensen.
De legendarische wolf, een onderwerp van spiritualisme en ontzag, heeft een rechtvaardige manier van leven en leeft in roedels waar ze over het algemeen voor het leven paren. Hun trouwe eigenschappen zijn niet anders dan die van mensen, omdat ze voor hun jongen zorgen en ethische gemeenschappen creëren met banden van steun. De verbintenis tussen mens en wolf die duizenden jaren geleden plaatsvond, is in dit tijdperk niet geëerd, waarbij wolven hun recht op overleven werd ontzegd.
Volgens Psychology Today, het dierenrijk biedt inzicht in unieke rechts- en moraliteitssystemen, benadrukt door een groep olifanten die werden geregistreerd bij het bevrijden van antilopen uit een omheining. De vrouwelijke baas van de groep ontgrendelde het hek en liet de dieren vrij.
Charles Darwin geloofde dat dieren gezegend met een sociale aanleg in staat waren tot een moreel geweten. In het boek Wild Justice:The Moral Lives Of Animals vertelt de auteur ons dat oorspronkelijk werd gedacht dat wolven de grootte van hun roedel bepaalden in relatie tot voedselbronnen. Nu hebben onderzoekers gevonden dat wolven roedels vormen op basis van compatibele banden waar gerechtigheid is voor degenen die tegen de roedel ingaan.
Psychologie vandaag meldde ook een muisachtig verhaal van empathie toen twee babymuizen werden gevonden die vastzaten in een gootsteen. De directeur van het Indiana Coyote Rescue Center had medelijden met de vermoeide muizen en zette een klein dekseltje water op zodat ze konden drinken. Een kleine muis was uitgeput, dus vond zijn vriend een stuk voedsel en verleidde hem langzaam naar het water. Menselijke vriendelijkheid trad in werking en er werd een kleine helling gemaakt om de muizen te helpen eruit te komen. Dieren begrijpen het concept van empathie, een sleutelfactor bij het waarnemen van onrecht.
Onze huidige kijk op plezier en spelletjes in het hondenpark zou een venster kunnen zijn op de echte wereld van hondenmoraal. Volgens Peta, een professor in ecologie en biologie aan de Universiteit van Colorado-Boulder gelooft dat onze rare en prachtige woofers volgens hun eigen rechtsregels leven.
De klassieke speelbooghouding die vaak in het hondenpark wordt gezien, heeft een dubbele betekenis. Ze brengen misschien een bal of speelgoed mee om een speelsessie te promoten, maar het is ook de manier waarop een hond het zegt. "Sorry, vriend, ik was een beetje kemphaan!"
Je zult misschien nooit meer op dezelfde manier naar een hond kijken, want deze professor veroorzaakt controverse met zijn analyse van hoe grote honden kleine pups vaak over zich heen laten springen. Je zou dit kunnen vergelijken met een basketbalspeler van 2 meter lang die een kortere man een paar hoepels laat winnen.
Je hoeft alleen maar te zien hoe honden medeleven tonen als we verdrietig zijn als ze hun kop of poot in onze schoot leggen. Het zijn emotionele wezens die de pijn van hun mens omarmen. De band tussen hond en voogd komt ook tot uiting met andere honden die ze als vrienden kunnen beschouwen.Een onderzoek aan de Universiteit van Wenen, Oostenrijk, wees uit dat honden fair play begrijpen. De betrokken woofers wisten hoe ze moesten schudden of hun poot moesten optillen wanneer daarom werd gevraagd. Dingen werden interessant toen beloningen werden geïntroduceerd bij sommigen en niet bij anderen. De puppy's die geen traktaties kregen, verloren hun interesse in het opgeven van hun poot. Deze straathonden waren woedend dat de mensen oneerlijk en onrechtvaardig waren!
Mensen die jaloers zijn op het geluk van een ander, geloven dat ze onrecht zijn aangedaan, omdat ze hetzelfde zouden moeten hebben als de andere persoon. Honden kunnen deze weg inslaan wanneer de voorkeur wordt gegeven aan de kat, nieuwe baby of andere straathond in huis. Menig familiegevecht is tot stand gekomen omdat een eigenaar de ene hond langer knuffelde of vaker met de andere hond leek te spelen. Honden zijn scherpe waarnemers en kunnen, net als mensen, vatbaarder zijn voor jaloezie dan anderen.
Het monster met groene ogen heeft ertoe geleid dat huwelijken zijn ontbonden en mensen gekke dingen hebben gedaan in de naam van wat zij als fair play of gerechtigheid beschouwden. Wolven daarentegen zijn eerlijke wezens die deze kwaliteit hebben doorgegeven aan hun afstammelingen. De ongelovigen staan erop dat we honden als mens proberen over te brengen, maar wat ze niet zien, is dat onze Dobermans, Chows en Corgi's niet veel op ons lijken, terwijl ze nog steeds vergelijkbare emotionele eigenschappen delen.
Vrij van schade gelooft dat mensen van apen afstammen, maar sindsdien een kloof hebben gecreëerd tussen ons en alle andere dieren. Dit suprematiesyndroom laat onze dierenvrienden in stilte lijden. Het gevoel van onrechtvaardigheid van een mens tegenover andere aardbewoners kan alleen worden rechtgezet door te accepteren dat we misschien niet zo anders zijn.
Verschillende trainingsregimes leren een hond hoe hij moet zitten, blijven en komen met een prijs die hij moet betalen. De brug tussen technieken voor strafstijlen en positieve aanmoediging wordt groter naarmate er meer informatie bekend wordt over de bewustzijnsniveaus van honden.
Als je ze als robots behandelt, kunnen ze misschien rebelleren. Menig hond die onrechtvaardig is afgericht of onrechtvaardig is behandeld, keert zich tegen zijn baas. Advocaten zouden beweren dat de andere partij zichzelf verdedigde, maar onze woofers worden niet altijd als gelijkwaardig beschouwd of menselijke gerechtigheid waardig.
