De band tussen de hond en de mens is een zeldzame gebeurtenis en gaat ver terug in de tijd dat de aarde een open omgeving was, bezaaid met roofdieren. Er was niet veel liefde verloren tussen wolven en de vroege mens totdat er iets buitengewoons gebeurde.
Een paar vriendelijke wolven zetten hun beste poten naar voren en betraden de wereld van de mens. Samen schreven ze geschiedenis met hun onwaarschijnlijke verwantschap en begonnen ze een rage die uiteindelijk leidde tot honden als Poedels, Retrievers en Beagles. Onze onmiddellijke genegenheid voor deze pluizige familiehond hield duizenden jaren lang stand toen verschillende rassen werden geïnspireerd om met hun voogd te werken of rond te hangen. Honden zijn een fenomeen en een evolutionaire verrassing, maar weten ze dat we van ze houden? Laten we het gaan ontdekken!
Zodra de wetenschap de bel van de waarheid luidt, hebben de meeste mensen de neiging om te luisteren. Dit was het geval toen een explosie van studies de echte wereld van straathonden ontvouwde en hoe ze kunnen zien of we gelukkig, verdrietig of extatisch zijn. Ze hebben ons vastgebonden en je hoeft alleen maar naar je besty-Bulldog te kijken om te weten dat ze liefde zien.
Het woord "L" heeft de beste betekenis wanneer het wordt gegenereerd tussen de mens en zijn straathond. Het is een spiritueel samenspel dat we in de loop van de tijd hebben gecreëerd. Kijk hoe je Husky in je ziel staart en je voelt je helemaal papperig wanneer ze hun poot opheffen. Honden openen ons hart en herinneren ons eraan dat we bewuste wezens zijn die soms verdwalen in een wereld van "must do's"
Je schattige, kleine mopshond, hijgend en kwijlend, biedt een time-out van een snel leven, terwijl de stijlvolle Saluki die door de woonkamer ijsbeert je eraan herinnert dat het een goede dag is voor een wandeling. Wij zijn hun bewakers, maar de rollen zijn vaak omgedraaid. Wanneer een lawine van tranen onvermijdelijk is, is onze hondenvriend daar, luisterend en troostend terwijl ze hun hoofd kantelen om ons binnen te halen.
Met prachtige rassen als de Ierse Setter en Corgi op een kwetsbare lijst, vragen we ons af wat een wereld zou zijn zonder honden. Stel je voor dat blinden niemand hebben om de weg te wijzen of een verdrietig moment zonder dat een Labrador je gezicht likt.
Wat zou het openen van de deur na een dag op het werk zijn zonder dat Rusty je thuis zou verwelkomen? Terwijl ze ronddraaien en vrolijk blaffen, voel je liefde en beantwoord je ze door ze op je schoot te laten springen. We gaan met ze wandelen, trakteren en spelen frisbee in het park. Als ze ziek worden, haasten we ze naar de dierenarts en besteden we tijd aan het helpen herstellen. Ze weten dat we van ze houden - het staat in onze ogen geschreven.
Het is moeilijk om ons hoofd rond onze honden te krijgen als een schattige versie met slappe oren van een wolf. Dit zijn wilde wezens die gevreesd worden door roofdieren in hun domein. Ze zwerven rond in familieroedels en als ze hun zinnen zetten op een eland, komen hun snelheid, strategie en aantal over het algemeen niet overeen.
De mopshond die met zijn kleine hartje op je schoot snurkt, ziet er niet uit als een wolf of heeft geen oog voor jou als volgende maaltijd, dus hoe is een huursoldaat in hemelsnaam een chagrijnig familiehuisdier geworden?
De mensheid begon wolven te fokken en zocht naar eigenschappen die ze konden inspireren om vee te hoeden, hun huizen te bewaken of metgezellen te zijn. Mensen waren fanatiek over het maken van straathonden, omdat ze hun scheppingsethiek testten en de evolutie versnelden. De wereld keek toe hoe honden de planeet overnamen.
Wetenschappers geloven dat wanneer wolven zich aanpasten aan mensen, dit het pad van evolutie veranderde. Sinds dat grootse gebaar zijn honden naast ons geëvolueerd in een convergerend evolutionair proces waarbij onze genetica in elkaar overvloeit. Vroege fokprogramma's zouden getemdheid willen creëren en toen ze dat eenmaal in de tas hadden, konden honden zich afstemmen op menselijke sociale vaardigheden.
Honden zijn een geweldige manier om genetica op het werk te zien en ook hoe snel ze een soort op aarde kunnen ontwikkelen. Terwijl we over de aarde heersen, zijn onze genen druk bezig om te beslissen welke eigenschappen het waard zijn om ontwikkeld te worden.
Het is een beetje magisch de overgang die onze woofers hebben gemaakt van wolven naar schattige Mopsen en Boston Terriers, maar het was geen toverstaf die over een oude grijze wolf zwaaide die honden voortbracht. Moeder natuur had haar zegje en "man's best friend" was geboren.
Het beste voor het laatst bewaren, we ontdekken dat de wetenschappelijke wereld er trots op is ons te vertellen waarom honden weten dat we van ze houden
In hun vorige leven als wolven, brachten onze puppy's het grootste deel van hun leven door met het afweren van roofdieren en het mee naar huis nemen van het spek. Toen ze eenmaal het nieuwe beste oog van de mens werden, was hun voedsel op de tap zonder leeuwen of beren die op zoek waren naar een gevecht.
Honden gingen het leuk vinden om bij ons te zijn, en in het proces maakte een geliefd hormoon, bekend als oxytocine, de verbinding sterker. Dit is het ongrijpbare element waardoor moeders een band met hun baby's krijgen en koppels verliefd worden. De X-factor van oxytocine ziet hoe honden weemoedig in onze ogen staren en wij naar hen terugkijken.
We noemen honden onze huisdierenkinderen en het lijdt geen twijfel dat ze een beschermend, verzorgend instinct oproepen, net zoals een moeder met haar kind. Een onderzoeker van het Vetmeduni Messerli Research Institute wilde het concept onderzoeken en ontdekte dat honden een band met hun voogden hebben zoals kinderen dat kunnen met hun moeders. Dit wordt het 'veilige basiseffect' genoemd.
Tijdens het experiment kregen honden een interactief speelgoed vol met voedsel, maar ze leken alleen geïnteresseerd als er een eigenaar was. Er werden vreemden geïntroduceerd, maar de honden waren gelukkiger als hun verzorgers aanwezig waren. Deze superband tussen mens en hond wordt nog sterker wanneer er veel oxytocine vrijkomt. Het lijkt erop dat we ouders van huisdieren zijn, en voor de meesten van ons gelukkig ook.
De prachtige band tussen mensen en honden kan worden verbroken met trainingstactieken die vertrouwen en liefde vernietigen.
Velen van ons zijn opgegroeid met de theorie van de opgerolde krant als de magische remedie voor een hond die in huis plast, op je schoenen kauwt of je rozen in de tuin opgraaft. Pijn toebrengen aan een levend wezen is nooit goed en in deze tijd van pestenbewustzijn is het tijd om archaïsche trainingstechnieken in de prullenbak te gooien.
Wij zijn een evoluerende soort die leert door ervaring. Blijven zeggen dat honden wolven zijn, is hetzelfde als Neanderthalers vergelijken met mensen uit de 21e eeuw. De quick-fix trainingsmethoden van alfarollen en schokkragen kunnen je opsluiten als je hetzelfde deed bij een kind.
We komen erachter van de wetenschappelijke jongens dat onze honden waarschijnlijk van ons houden, dus waarom zou je ze trainen met enge strategieën. Een onderzoek op Live Science toonde aan dat 25% van de eigenaren die bestraffende trainingsmethoden gebruikten, zei dat hun honden agressief werden. Volgens de auteur van de studie, uitgevoerd aan de Ohio State University, handelden deze honden uit angst.
Dierenartsen, Humane Societies en Animal Shelters vinden deze ouderwetse tactieken wreed en onnodig. Door puppy's te trainen met positieve aanmoediging en beloningen, zullen ze je met genegenheid aankijken. De andere kant maakt een hond onvoorspelbaar.
Victoria Stilwell arriveerde in de VS met een hondentrainingsregime dat aanmoediging en vriendelijkheid omvatte. Ze bracht verandering en is van mening dat wetenschappelijke studies onze honden ondersteunen als emotionele, intelligente burgers die een respectvolle behandeling verdienen. Een bestraffende hondentraining haalt de liefde uit een hond-mensrelatie. Als je wilt dat je hond weet dat je van hem houdt, train hem dan met een leuk, zorgzaam programma!
