Heb je je ooit afgevraagd wat je hond doet als hij zijn poot begint te bewegen als hij geaaid wordt, alsof hij jeuk heeft? Velen denken dat het eigenlijk de manier is waarop je hond zegt dat ze kietelen.
Voor ons mensen resulteert kietelen meestal in oncontroleerbaar schudden en lachen, gevolgd door proberen te ontsnappen aan je "aanvaller". Omdat honden niet per se kunnen lachen, laten ze op andere manieren zien dat ze kietelen.
Hun schokkerige reactie op het vinden van die poot-fecte plek op hun buik is hun manier om je te vertellen dat ze met je lachen! Het is volkomen onvrijwillig, net als onze reacties als we gekieteld worden. Maar of je pup het echt leuk vindt, net als mensen, hangt af van hun unieke persoonlijkheid!
Dus in zekere zin kunnen honden gekieteld worden, hoewel licht, en niet op dezelfde manier als wij. De manier waarop ze hun benen bewegen als je aan die ene plek op hun buik krabt, is hun onwillekeurige reactie op 'gekieteld' worden. Het is een reflexieve reactie om te proberen zichzelf te krabben in het gebied dat je aait!
Kortom, wat je met die huisdieren doet, is een jeukend gevoel bij je hond opwekken, en het is volledig onderbewust! Hoewel het niet precies hetzelfde is als een gekieteld mens, is het zeker vergelijkbaar. Ze lachen niet, maar ze kunnen rondrollen en hun tong uitsteken met een grote grijns op hun gezicht!
Voor de meeste honden zijn de beste kriebelplekken die achter hun oren, tussen de voorpoten en langs de buik. Krassen op deze plekken kunnen resulteren in die knielende reactie van uw pup! De zijkanten van hun ribben zijn vaak ook een goede plek om uit te proberen. Als je die krabreflex hebt gevonden, heb je de poot-fecte kriebelplek gevonden!
Het is echter belangrijk om te onthouden dat sommige honden het misschien niet leuk vinden om gekieteld te worden. Zorg ervoor dat je tijdens het spelen met je hond hun reacties op je krabben in de gaten houdt. Houd je aaien op je pup zacht en rustgevend. Tekenen dat uw hond het leuk vindt om gekieteld te worden, zijn onder meer kwispelende staarten, omrollen op hun buik en een grote glimlach. Volgens wetenschappers is hun manier van lachen met een "licht geopende kaken die de tong onthullen, en de gekantelde hoek van de mond die zich bijna van oor tot oor uitstrekt", waardoor de indruk wordt gewekt van lachen.
Honden die niet graag gekieteld worden, kunnen op ongewenste krassen reageren met grommen of happen, terugdeinzen of wegtrekken, of misschien zelfs janken als je een ongemakkelijke plek raakt. Als ze een van deze dingen doen of proberen weg te rennen, houden ze misschien niet van die herhaalde huisdieren op die plek. Zorg ervoor dat je altijd de reacties van je hond in de gaten houdt als je lekker aan het knuffelen bent.
Voor degenen onder ons die graag meer willen weten over de neurologische werking achter die onwillekeurige beentrappen, kunnen we helemaal terugkijken tot 1897. Destijds bedachten psychologen twee uitdrukkingen die de sensaties van kietelen beschrijven:knismesis en gargalesis. Maak indruk op je vrienden door die in een zin te gebruiken! De eerste is een gevoel van licht kietelen, dat ons kippenvel kan bezorgen - maar het maakt ons niet aan het lachen. De tweede daarentegen is hevig kietelen, zoals wanneer onze vrienden in onze ribben graven. Het leidt tot onwillekeurig lachen, beven en overal gekte!
Terwijl de meeste mensen door gargalesis kunnen worden gereduceerd tot lachbuien, kunnen honden (evenals de meeste andere zoogdieren) alleen knismesis voelen. Honden kunnen niet echt lachen, dus "kietelen" is een lichte aanraking of krabben. Voor hen kan knismesis aanvoelen als een insect dat op hun huid landt, of iets anders dat een onvrijwillige spiertrekking veroorzaakt. Dat is de reden waarom hun reactie iets inhoudt dat lijkt op krabben aan de benen - ze proberen die plek te bereiken waar je huisdieren aan geeft! Het is ook volkomen onvrijwillig. De zenuwuiteinden in dat deel van de huid van je hondje sturen een signaal rechtstreeks naar het ruggenmerg zonder helemaal om te leiden naar de hersenen. Je hond weet misschien niet eens dat hij je eigenlijk schopt!
Dierenartsen gebruiken deze onvrijwillige reactie vaak zelfs om het reflexvermogen bij honden te controleren, evenals eventuele schade aan de wervelkolom. Als uw hond te prikkelbaar lijkt, dat wil zeggen dat hij constant op dezelfde plek krabt of likt, tegen zijn oren schopt of overdreven reageert op aanraking, kan dit ook een teken zijn dat uw hond huidproblemen heeft. Dit kunnen vlooien, allergieën of gewoon een droge huid zijn.
Het gevoel kan dus niet alleen aangenaam zijn voor uw hond, maar het kan ook bevestigen of ze gelukkig en gezond zijn!
Hoewel je je hond niet echt kunt 'trainen' om gekieteld te worden, kun je je hond wel trainen om meer op zijn gemak te zijn met aangeraakt of geaaid worden op bepaalde plaatsen. Dit kan handig zijn als u uw hond meeneemt naar sociale omgevingen, of als u kleine kinderen in de buurt heeft. Op die manier zal uw hond minder snel bijten of bijten uit angst wanneer deze gebieden worden aangeraakt.
Een goed idee is om langzaam te beginnen. Als je tijdens een aaisessie een plek tegenkomt waar je hond van gaat huiveren, let dan op. Controleer altijd met uw dierenarts of er geen pijn uit dit gebied komt, misschien door een verwonding of een onderliggende aandoening. Als je hond vrij is, ga je verder met de volgende stap.
Aai uw hond voorzichtig in het gebied waar hij zich ongemakkelijk voelt, terwijl u tegelijkertijd kleine traktaties aanbiedt. Als de hond deze aandacht goed krijgt, geef hem dan VEEL lof. Als ze te ongemakkelijk lijken of je arm "in de mond nemen", stop er dan mee. Houd elke trainingssessie kort en herhaal dagelijks als je vooruitgang ziet. (Deze trainingstechniek kan ook superhandig zijn om puppy's te leren je hun pootjes aan te laten raken voor het knippen van nagels!)
