Parvovirus is een ernstig en mogelijk dodelijk virus dat honden aanvalt. Het is zeer besmettelijk en snelwerkend, het treft meestal puppy's en veroorzaakt acute gastro-intestinale aandoeningen - met andere woorden, het is een zeer ernstige en vervelende virale infectie die onmiddellijke veterinaire aandacht vereist.
Het goede nieuws is dat het hondenparvovirus niet alleen een vermijdbare ziekte is, maar dat honden ook met succes kunnen worden behandeld voor parvo.
Het is echter nog steeds essentieel dat elke hondenbezitter de waarschuwingssignalen herkent en zo snel mogelijk kan handelen om zijn huisdier te helpen beschermen. Laten we eens nader bekijken wat parvo veroorzaakt, hoe het zich verspreidt en hoe het kan worden behandeld.
Parvo wordt veroorzaakt door een virus dat bekend staat als het hondenparvovirus type 2. Deze onaangename en mogelijk levensbedreigende ziekte treft het maagdarmkanaal en het cardiovasculaire systeem van een hond, en het snelle begin betekent dat een pup kan veranderen van schijnbaar perfect gezond tot ernstig ziek in de ruimte van een zeer korte tijd.
Parvo treft meestal het maagdarmstelsel en wordt vaak gekenmerkt door het plotseling optreden van ernstige, bloederige diarree. Herhaalde episodes van braken komen ook vaak voor, en aanhoudend braken en diarree kunnen uitdroging en ernstige schade aan de darmen en het immuunsysteem veroorzaken.
Andere tekenen en symptomen waar u op moet letten, zijn lethargie, algemene zwakte en gebrek aan eetlust, evenals koorts of een lage lichaamstemperatuur (hypothermie).
Een veel minder voorkomende vorm van parvo beïnvloedt het cardiovasculaire systeem van jonge puppy's. Deze vorm van de ziekte tast de hartspieren van een puppy aan en kan dodelijk zijn.
Parvo wordt meestal geassocieerd met puppy's, maar hoewel het het meest voorkomt bij honden jonger dan één jaar en het gevaarlijkst voor puppy's jonger dan vijf maanden, kan het van invloed zijn op puppy's van alle leeftijden. Het is ook belangrijk om erop te wijzen dat veel honden niet alle klinische symptomen van de aandoening zullen vertonen, dus zorg ervoor dat u veterinaire hulp inroept, zelfs als u niet zeker weet of uw hond parvo heeft of niet.
Een relatief nieuwe ziekte, het canine parvovirus type 2, dook voor het eerst op in Europa rond 1978. Binnen een tijdsbestek van een paar jaar had het zich snel over de wereld verspreid en veroorzaakte een epidemie van maag-darm- en hartproblemen bij honden. Parvo kan echter ook van invloed zijn op wolven, coyotes en andere wilde dieren en is gemeld in Noord- en Zuid-Amerika, Europa, Azië en Australië.
De snelle verspreiding ervan, gecombineerd met de ernstige gevolgen die het kan hebben voor onze honden, resulteerde in een snelle reactie van de veterinaire wetenschappelijke gemeenschap. Het virus werd snel bestudeerd en geïsoleerd, en eind jaren zeventig werden effectieve vaccins voor parvovirus ontwikkeld.
Er zijn ook drie varianten van het hondenparvovirus type 2. Type a en b werden voor het eerst ontdekt in de jaren tachtig en werden in die tijd ook in de VS gevonden, terwijl type c pas in het jaar 2000 in Italië werd ontdekt. In 2005 had het zich verspreid naar de VS en in 2011 was het de meest voorkomende variant van het parvovirus in het land.
Ondanks dat er voor alle varianten van het virus effectieve vaccinaties bestaan, komen er nog steeds parvo-uitbraken voor. Met dit in gedachten is het essentieel om met uw dierenarts te praten over wat u kunt doen om uw puppy of hond te beschermen.
Canine parvovirus type 2 is eigenlijk nauw verwant aan het feliene panleukopenievirus (FPV), een virus waarvan we al sinds de jaren twintig weten. Er wordt gedacht dat het hondenparvovirus waarschijnlijk is ontstaan door twee of drie genetische mutaties in FPV waardoor het honden kon infecteren.
Parvo is zeer besmettelijk en kan worden verspreid door elk dier, persoon of voorwerp dat in contact komt met de uitwerpselen van een besmette hond.
Het wordt echter ook verspreid door direct contact van hond tot hond of door in contact te komen met een geïnfecteerde omgeving en wordt gemakkelijk overgedragen via het haar of de voeten van geïnfecteerde honden, of zelfs op uw eigen geïnfecteerde schoenen en kleding. Een van de belangrijkste redenen waarom het virus zo gevaarlijk is, is dat het zich snel door de hondenpopulatie kan verspreiden.
Parvovirus is bestand tegen hitte, detergenten en alcohol, waardoor het tot een jaar in de omgeving kan blijven. Niet elke hond die in contact komt met het virus raakt besmet, maar als uw hond de juiste combinatie van factoren heeft (zoals een aangetast immuunsysteem), kan er een infectie optreden.
Symptomen van het virus worden meestal binnen 7 tot 10 dagen duidelijk.
Zoals je hopelijk inmiddels hebt begrepen, is parvovirus erg ernstig. Als u vermoedt dat uw hond mogelijk aan het virus lijdt, zoek dan onmiddellijk veterinaire hulp. Hoe eerder de aandoening kan worden gediagnosticeerd en behandeld, hoe groter de overlevingskans van een huisdier.
Een fecale test wordt meestal gebruikt om het virus te diagnosticeren, maar de behandeling die volgt kan enigszins variëren, afhankelijk van de ernst van de aandoening. Omdat er geen specifiek medicijn is dat het virus kan doden, is de behandeling gericht op het bieden van de ondersteuning die uw hond nodig heeft totdat zijn of haar immuunsysteem sterk genoeg is om parvo te bestrijden.
In de meeste gevallen zal uw hond op een isolatieafdeling moeten worden opgenomen. Daar kan uw dierenarts alle noodzakelijke medicijnen voorschrijven, zoals antibiotica om bacteriële infecties in de darm te voorkomen, en de IV-vloeistoffen en voedingsstoffen leveren die nodig zijn om de hoeveelheden te vervangen die verloren zijn gegaan door braken en diarree. Bloedtransfusies zijn soms ook nodig om het lage aantal bloedcellen te stimuleren dat het gevolg is van het parvovirus dat het beenmerg van de hond infecteert.
De meeste puppy's die de eerste paar dagen met parvovirus overleven, zullen de aandoening waarschijnlijk overleven en het herstel duurt ongeveer een week. Uw dierenarts kan u door elke stap van het proces leiden en een herstelplan uitwerken dat is ontworpen om aan de unieke behoeften van uw puppy te voldoen.
