Als je aan een vriend denkt, welke eigenschappen komen dan in je op? Denk je aan iemand die aardig, grappig, misschien zelfs meelevend is? Mededogen is een van de meest gewaardeerde eigenschappen van een vriend, en veel mensen in de wereld van vandaag denken dat het een ongrijpbare is.
Heb je er echter ooit aan gedacht dat misschien wel een van de grootste eigenaren van mededogen vlak naast je voeten zit? Volgens een recent onderzoek van de Universiteit van Wenen kan de beste vriend van de mens onderscheid maken tussen menselijke emoties - en misschien medeleven tonen.
De manier waarop honden het tonen van mededogen het beste kunnen uiten, is door hun lichaamstaal en zintuigen. De belangrijkste manier waarop de eerder genoemde studie een emotionele reactie van de K9-proefpersonen opmerkte, was "bevriezen". Toen de hond hoorde dat negatieve emoties werden geuit, "bevroren" ze om de geluiden te observeren en reageerden ze anders op positieve emotionele geluiden.
Afgezien van het onderzoek hebben verschillende hondenbezitters ook aangegeven dat hun honden dingen doen zoals kwispelen, hun oren opheffen en hun hoofd kantelen wanneer hun eigenaren emoties uiten. Een hond die gewoon met zijn staart kwispelt, komt vrij vaak voor. Als ze hun baasje met opgewonden stem hoorden praten of opgewonden lichaamstaal hoorden, kwispelde de harige metgezel met hun staart. Hierdoor kregen veel hondenbezitters het gevoel dat de hond luisterde en de emotionele signalen van hun eigenaar oppikte, waardoor een hechtere relatie tussen hond en eigenaar ontstond.
Nog twee signalen die eigenaren hebben opgemerkt, zijn nauw verwant. Heb je ooit gezien dat je harige metgezel zijn oren opheft of zijn hoofd kantelt als je met ze praat? Experts hebben gezegd dat dit de manier is waarop honden hun gehoor aanpassen. Veel eigenaren hebben echter gezegd dat ze het gevoel hebben dat hun honden misschien proberen te begrijpen wat hun baasje zegt en misschien zelfs interesse tonen.
Terwijl honden die emoties of mededogen tonen een vrij nieuw studiegebied lijken te zijn, lijkt het onder het onderwerp anthrozoölogie te vallen. Anthrozoölogie wordt door Britannica gedefinieerd als "[de] studie van de interacties en relaties tussen menselijke en niet-menselijke dieren. Anthrozoology omvat de geesteswetenschappen en de sociale, gedrags- en biomedische wetenschappen. Hoewel emotie en mededogen bij honden al jaren een veelbesproken onderwerp zijn, lijkt het verrassend dat er niet meer onderzoek is gedaan.
Het is echter interessant om op te merken dat in dit digitale tijdperk gebruikers van sociale media voortdurend worden gebombardeerd met voorbeelden van honden die medeleven tonen. Op elke willekeurige dag kun je video's bekijken van honden die van alles doen, van knuffelen met een huilende peuter tot proberen het goed te maken met hun baasjes door hondenspeelgoed aan te bieden. Deze video's verzamelen enorme hoeveelheden views op YouTube, en de commentaarsecties staan ook vol met meningen. Het lijkt er dus op dat de fascinatie voor het onderwerp honden die medeleven tonen zeker niet aan interesse ontbreekt.
Omdat honden niet kunnen praten en er niet veel studies op dit gebied zijn, is het begrijpen van emoties en het hebben van mededogen vooral speculatie. Het is echter heel aangrijpend dat we onze harige metgezellen 'de beste vriend van de mens' noemen. Hoe kun je een beste vriend hebben die je emoties niet begrijpt of geen interesse heeft om je te troosten? De meeste hondenbezitters zouden beweren dat je dat niet kunt.
Het is echter interessant om op te merken dat emoties niet alleen voorbehouden zijn aan honden. Je kunt video's zien en talloze verhalen horen over heroïsche katten, liefhebbende orang-oetans en zelfs vogels die voedsel delen. Verhalen over honden verschillen echter van verhalen over andere diersoorten die mededogen tonen, omdat de meeste verhalen over honden mededogen hebben die uitsluitend op mensen gericht zijn. Misschien zijn honden meer in de buurt van mensen, zodat ze meer kansen hebben, maar hun algehele liefdevolle karakter en drang naar lof lijkt medeleven te tonen of op zijn minst emotionele intelligentie.
Hoewel het lief en leuk is om een hond te zien die medeleven lijkt te tonen met mensen, en het lijkt op het eerste gezicht geen gevaarlijk gedrag te zijn, is het belangrijk om een paar dingen in gedachten te houden. Veel eigenaren gaan jarenlang zonder problemen met hun honden en genieten van de liefde en het gezelschap die bij die relatie horen. Er zijn echter uitzonderingen.
Het is erg belangrijk om een sterke band met je hond op te bouwen. Zorg ervoor dat je respectvol en aardig voor ze bent, maar honden hebben ook een sterke leider nodig. Het is belangrijk om de hond te laten weten dat wat je zegt klopt, en dat ze gehoorzaam moeten zijn. Als uw hond u gehoorzaam is, zal dit er een groot deel van uitmaken om ervoor te zorgen dat hij zich kalm voelt en niet uithaalt.
Over uithalen gesproken, hoewel we allemaal van onze harige vrienden houden, zijn het nog steeds dieren. Soms kan beschermend of medelevend gedrag van honden onbedoeld leiden tot rampzalige problemen zoals verwondingen. Het is dus belangrijk om negatief gedrag meteen in de kiem te smoren.
Als uw hond bijvoorbeeld van uw kind lijkt te houden en het te beschermen, is dat geweldig. Wat niet zo geweldig is, is wanneer een hond denkt dat een ander familielid of vriend je kind pijn gaat doen en onverwachts uithaalt naar deze andere persoon. Als dit gebeurt, is het van cruciaal belang om uw hond te leren niet op deze manier te reageren. Een paar tips zijn onder meer om het slechte gedrag niet te belonen, de hond 'nee' te vertellen, ervoor te zorgen dat je een duidelijke leider bent geworden en hulp te zoeken bij een professionele trainer voordat het gedrag te agressief wordt.
Over het algemeen is mededogen bij honden nog steeds een beetje een mysterie. Het is echter geruststellend te constateren dat het een zeer reële mogelijkheid is. Dus, op dagen dat compassie lijkt te ontbreken, overweeg dan om je tot je harige beste vriend te wenden, en weet dat compassie misschien niet zo ver weg is.
