Tot de jaren tachtig werden honden nog steeds beschouwd als een wolf met schattige, slappe oren en een blafgeluid in plaats van het klassieke wolvengehuil. De Labrador-puppy met de zachte ogen die je uit de dierenwinkel hebt meegebracht, kwam met een onzichtbaar "Buyer Beware"-bord. Dit was om je te waarschuwen dat onder die pluizige bravoure een wildewolf op de loer lag die elk moment kon draaien.
Hondentrainers uit de eerste wereldoorlog brachten een gevoel van angst in de harten van alle hondenbezitters en het werkte. Als je bent opgegroeid in de jaren 50 en 60, herinner je je de familiehond misschien als een roman, in plaats van als een ziel van vlees en bloed die zich onbemind kan voelen. De wetenschap laat ons zien dat honden geen wolven zijn en, ja, wezens zijn die gedijen op genegenheid.
Het hondje beschreven door de 17e-eeuwse Franse filosoof Descartes, werd vergeleken met een zak aardappelen en kon, in tegenstelling tot mensen, niet redeneren of pijn voelen. Eén man en zijn geloofssysteem beïnvloedden de wereld toen dieren in het algemeen tot ver in de 21e eeuw in de kou werden gelaten. Misschien had hij meer tijd met een hond moeten doorbrengen, dan had hij kunnen zien dat ze niet op de automatische piloot staan, maar een levend wezen met emoties. Als je kunt voelen, kan worden gezegd dat het concept van liefde slechts een poot verwijderd is.
Een bezoek aan uw plaatselijke dierenasiel zal alle twijfels wegnemen die u had dat honden zich onbemind kunnen voelen. Pups die in de hoeken ineengedoken zijn met de staart tussen hun achterpoten, zijn tekenen van verwaarlozing of verlating. Degenen die zich strijdlustig voelen na het ervaren van misbruik, zullen breken en hun tanden ontbloten als je langsloopt. Hun lichaamstaal is defensief en een teken dat ze weinig liefde hebben gekend. Hun menselijke eigenaren waren duidelijk niet geschikt om het leven te delen met een wonderbaarlijke hond, aangezien hun agressieve of vertrapte blik het verhaal vertelt van een liefdeloos leven.
De magnifieke Mastiff gedoemd tot een leven aan een ketting in de achtertuin huilt en jankt uit protest. Ze blaffen om aandacht te krijgen, blijven constant aan hun ketting hangen en heen en weer lopen. Dit eenzame, onbeminde hondje groef graag in de tuin van hun moeders en had de Houdini-reputatie om naar believen te ontsnappen. In plaats van een hoger hek op te zetten en de tuin af te bakenen, bonden hun geïrriteerde baasjes de hond vast aan een kennel.
Het hondje dat het grootste deel van de dag in een bench wordt achtergelaten terwijl hun verzorgers werken, zal bij de buren een slecht gevoel opwekken als ze op de rails van hun gevangenis kauwen
Soms kiezen mensen die een hond willen het verkeerde ras en realiseren zich niet hoeveel aandacht en beweging ze nodig hebben. Als je een hond in je leven wilt, zorg er dan voor dat je de tijd hebt om ervoor te zorgen dat ze zich geliefd voelen.
Kijkend naar je mooie poedel of brutale chihuahua, is het niet gemakkelijk om je voor te stellen dat hun DNA bijna 100% wolf is. Het is lang geleden dat ze in beschermende roedels over de vlakten liepen en enorme dieren neerhaalden om hun stam te voeden. Een ding dat de wolf en zijn nakomelingen gemeen hebben, is hun behoefte aan familiegezelschap. De spiritualiteit van de eenzame wolf is gedramatiseerd door Hollywood, maar het is eerlijk om te zeggen dat wolven en honden van gezelschap houden.
Sinds de oudheid zijn puppy's vrienden van mensen en hebben ze geholpen bij het hoeden van hun kudden. Mensen hebben de plaats ingenomen van wolven, zoals Dobermans, Siberische Huskies en Engelse Toy Terriers zijn geïntegreerd in het menselijk leven. Psychologie vandaag suggereert dat we misschien woofers hebben gefokt om van mensen te houden of ons nauw verbonden te voelen met mensen, zelfs meer dan hun eigen soort.
Een studie uitgevoerd aan de Wright State University met input van wetenschappers van de Ohio University bevestigt deze mogelijkheid. Acht straathonden van verschillende rassen hadden samengewoond in paren sinds ze acht weken oud waren, met één persoon als hun voogd. De puppy's waren ook goed gesocialiseerd met andere mensen.
Onderzoekers wilden begrijpen hoe gehecht ze waren, dus scheidden ze elk paar ongeveer vier uur van elkaar. Over het algemeen zal een pup die bij zijn broers en zussen wordt weggehaald gaan zeuren en hun angst tonen, maar de pup die in de kennel is achtergelaten, vertoonde geen verandering in gedrag of stresshormoonspiegels.
Toen beide pups uit hun vertrouwde kennel werden gehaald en in een andere werden geplaatst, was het verhaal precies het tegenovergestelde. Deze woofers waren geen gelukkige kampeerders en vertoonden veel stress en angst. Ze leken ook geen troost te putten uit elkaars gezelschap. De zaken namen een positieve wending toen hun vertrouwde voogd bij hen kwam
Het lijkt erop dat honden meer van ons houden dan van elkaar en het niet erg vinden om naar een nieuw territorium te verhuizen, zolang de mensen maar komen. Deze bevindingen suggereren zeker dat onze hondenfokkerij ons het meest gewaardeerde lid van hun clan heeft gemaakt.
Het is officieel mensen! Je geliefde Border Collie voelt zich papperig als je hem vertelt dat hij de beste hond ter wereld is. Het lijkt erop dat de hondenwetenschap de hondenkom heeft gevuld met het beste nieuws in eeuwen. Hondenbezitters twijfelden er nooit aan dat hun hond dacht dat ze het beste waren sinds lekkere traktaties, maar nu de New York Times bevestigt dat onze hond echt van ons houdt!
Neurowetenschapper, Dr. Gregory Burns, heeft een heleboel tests opgezet met behulp van een MRI-machine en ontdekte dat honden oprecht zijn in hun geliefde gevoelens voor mensen. Burns durfde moedig te gaan waar nog geen man met een hond is geweest. Daarbij trok hij door de hondengeest om te ontdekken dat hun beloningscentrum oplichtte toen hij hen prees.
De pups die aan het experiment deelnamen, waren eerder getraind om zonder geweld in de machine te gaan. Burns, een zelfverklaarde hondenliefhebber, gaf de puppy's hotdogs en loofde met woorden als 'braaf meisje'. Het lijkt erop dat onze zorgzame hoektanden een zwak hebben voor ons mensen en niet alleen voor het eten zijn.
Met studies die benadrukken hoe honden denken over hun menselijke eigenaren, is het essentieel dat we trainingsmethoden gebruiken die de band tussen hond en verzorger versterken. Honden zijn geen wolven, ze zijn al duizenden jaren gedomesticeerd door mensen die een gezelschapsdier met een vriendelijk karakter wilden.
Vroege trainingsmethoden zagen honden als lid van een roedel zoals hun wolvenvoorouders of een wezen dat een autocratische overtuigingsstijl eiste. Hoewel rassen zoals een Japanse kin en Old English Sheepdogs in niets op een wolf lijken, geloofden veel mensen dat je een hond niet kon vertrouwen omdat het vroeger een roofzuchtige wolf was.
Dit zorgde ervoor dat een golf van hondentrainers standover-tactieken gebruikten om de wolf / straathond te laten doen wat hen werd verteld. Pooches werden onderdanige wezens die de lijn sleepten - of anders. Honden van alle rassen werden behandeld zoals sommige kinderen vroeger waren, toen discipline de sleutel was tot een kind dat zijn plaats in de wereld kende.
Victoria Stilwell kwam langs die met harde methoden een spaak in de wielen van hondentrainers stopte. Tijden veranderden doordat kinderen time-outs kregen en aangemoedigd werden om hun vleugels op een positieve manier uit te spreiden. De wetenschap heeft ook ingehaald, met onthullingen van hondemotie en hoe ze konden zien wanneer we ziek of verdrietig zijn.
Het was tijd om te beslissen welke stijl van hondentraining geschikt was voor de moderne tijd.Th eNew York Times peilde een onderzoek van honden die waren getraind met bestraffende en positieve aanmoedigingsmethoden.
Honden van verschillende rassen werden gedurende enkele maanden getraind en naar een geavanceerde klasse gebracht, zodat onderzoekers de twee zeer verschillende manieren van trainen in actie konden zien.
Ze observeerden voor het eerst puppy's die getraind waren met behulp van ouderwetse tactieken met strenge stemmen en een dominante benadering, die zeer gestrest waren. Deze gesneuvelde straathonden gaapten veel, likten hun mond en vertoonden een lage lichaamshouding die je zou verwachten bij een hond die bang is.
Aan de andere kant waren woofers die waren getraind met lof, traktaties en positieve aanmoediging gelukkiger puppy's die vaak liefdevol naar hun baasjes staarden. Vijfenzestig procent van de honden die met ongunstige methoden waren getraind, vertoonde stress, vergeleken met acht procent in de positieve groep.
Honden moeten op dezelfde manier grenzen leren als kinderen, maar zonder hun geest en innerlijk geluk te verliezen. Positieve bekrachtiging, de mantra van trainers zoals Victoria Stilwell, is de weg vooruit. Als een hond zich geliefd kan voelen, verdienen ze menselijke vriendelijkheid als ze hem leren hoe hij zich hoort te gedragen!
