In een hoek van mijn woonkamer staat Shelby's speelgoeddoos. Het zit vol met de gebruikelijke snuisterijen; dure winkel gekocht speelgoed, stukjes jute touw, kattenkruid muizen, kroonkurken, en haar all-time favoriet, een kleine borstelige trollenpop die ze trots rond het huis zou paraderen terwijl ze die keelklanken uitsprak die alleen bekend zijn bij een huisdier ouder van katten. Ze was 16 jaar een belangrijk onderdeel van mijn familie en ik mis haar vreselijk.
Wat ik interessant vind, is dat tot op heden geen van mijn andere harige kamergenoten haar spullen heeft aangeraakt. Is het respect voor het voormalige hoofd van ons huishouden? Denken ze dat ze terugkomt? Zijn ze zich bewust van mijn gevoel van verlies? Dat een volledige plundering van deze overvloed aan goodies nog niet is gebeurd, doet me afvragen waarom beestjes zo in staat lijken om respectvol naast ons te rouwen, terwijl vrienden, familie en collega's zo slecht lijken te struikelen als het gaat om het leveren van comfort factor.
Enkele tips voor mensen die woorden tekort komen?
Laten we beginnen met wat je NIET moet zeggen tegen iemand die net zijn huisdier heeft verloren:
Rouwen is een ervaring waar regels niet van toepassing zijn. We weten dat we moeten werken aan het verwerken van de dood van ons huisdier, maar we hoeven ons niet schuldig te voelen over ons verdriet of het gevoel te hebben dat het tijdgebonden moet zijn.
Deze items zijn nog steeds geweldige visuele aanwijzingen voor speciale momenten die we met onze huisdieren hebben doorgebracht. Ze herinneren ons aan onze wandelingen, uitstapjes, een-op-een tijd. Laat de persoon u het aanbod doen wanneer ze klaar om dit te doen.
Huisdieren zijn warme, liefhebbende metgezellen met unieke, eigenzinnige persoonlijkheden die ons jarenlang vermaken en verrukken. Vragen over de verwijdering van zijn/haar stoffelijk overschot respecteert deze speciale relatie en vertelt de eigenaar dat u de betekenis van het verlies gewoon niet begrijpt.
Net als bij een menselijk verlies, is een geliefd huisdier onvervangbaar en om te suggereren dat een vervanging voldoende is, is op zijn best onwetend. Ouders van gezelschapsdieren zijn een speciaal ras voor zichzelf en ze zijn zich terdege bewust van reddingscentra en dat andere dieren in nood zijn. Geef ze de tijd om elkaar te vinden.
We zijn dankbaar, maar het was niet lang genoeg. Ik kan geen andere relatie bedenken waarin men 15 jaar lang van een schepsel houdt, zorgt en koestert, en dan afscheid moet nemen. Ik had een van mijn katten vanaf mijn 23e tot net voor mijn 40e verjaardag. Wat een enorm deel van iemands leven om te delen met één harige kleine constante!
Op zoek naar iets dat echt troost en steun biedt aan een rouwende ouder van een huisdier? Hier zijn enkele tips:
Het is zo belangrijk om te erkennen dat de ouder van het huisdier zich absoluut verloren voelt en een aanbod van ondersteuning - of het nu wordt geaccepteerd of niet - laat hen weten dat je het krijgt. Wees oprecht en wees bereid om uw aanbod te honoreren.
Toen ik plotseling een van mijn jongere katten verloor, was ik verrast hoe geruststellend het was om over hem te praten en foto's te delen. Het hield hem in leven en het uitgraven van alle oude foto's herinnerde me eraan dat hij zo geliefd, totaal verwend en helemaal gelukkig was gedurende zijn twee korte jaren.
Als je dicht bij het individu staat, heb je waarschijnlijk behoorlijk wat tijd met hun huisdier doorgebracht. Door uw herinneringen en verhalen te delen, vertelt u de rouwende ouder dat deze ervaringen ook belangrijk voor u waren en herinnert u hen eraan dat ze niet de enige zijn.
Wanneer een huisdier door ouderdom of ziekte is verloren, willen eigenaren graag geloven dat ze al het mogelijke hebben gedaan om het onvermijdelijke te verlengen. We willen nooit het gevoel hebben dat we ons pelskind hebben opgegeven en het is belangrijk dat degenen die ondersteuning bieden ons eraan herinneren dat we goed hebben gedaan met ons huisdier.
Zoek een relevant doel en doneer op naam van het huisdier. Toen ik Shelby naar een nabijgelegen kliniek bracht voor crematie, stuurden ze me een prachtige brief om te melden dat er ter ere van Shelby een donatie was gedaan aan een plaatselijk dierenasiel. Dat mijn kleine meid deze donatie had getriggerd, gaf me zo'n geweldige boost.
Mary Simpson is een dierenliefhebbende schrijver en communicatieprofessional. Ze is een zachte aanraking voor alles wat verdwaald is en deelt haar eeuwenoude huis met een eclectische verzameling reddingsacties, waaronder oranje tabby Chico, smoking Simon en gitzwarte Owen. Ze houdt van hardlopen, politiek, het verkennen van lokale wijnregio's en is een fervent aanhanger van de 'shop local'-beweging.
