Voordat we naar Louisiana verhuisden, was ik geobsedeerd deed als een gek onderzoek, las alles wat ik kon vinden en sprak met mensen met samengestelde huishoudens over het introduceren van honden en katten. Emmett, Lucas en Cooper hadden bijna geen ervaring met katten en Newt had geen ervaring met honden. De enige factor waarvan ik dacht dat die in ons voordeel zou werken, was dat noch de honden noch de kat "inwonende dieren" waren, aangezien we allemaal tegelijkertijd naar een nieuwe plek verhuisden. Niemand zou het gevoel hebben dat er inbreuk werd gemaakt op hun ruimte, omdat deze neutraal was voor alles.
We begonnen met een drieledig plan:wen aan elkaars geuren en zo, laat ze elkaar zien op een veilige/beperkte afstand en (uiteindelijk) laat ze elkaar direct ontmoeten.
Ik wist niet zeker hoe lang elke stap zou duren, maar we wilden ervoor zorgen dat ze allemaal comfortabel waren voordat we de moeilijkheidsgraad opvoerden.
Een cruciaal terzijde:het huis is opgezet om dit proces supergemakkelijk te maken. De honden hebben de eerste verdieping. Je gaat een trap op naar een grote woonkamer - de neutrale zone. Dan is er een trap vanuit die kamer die naar de tweede verdieping gaat, het gebied van Newt. Elke zone is gescheiden door een deur, maar we hebben ook een reeks babyhekjes opgesteld in elke "hotspot" om ervoor te zorgen dat de honden op geen enkele manier bij Newt kunnen komen totdat we daar klaar voor zijn!
Nu we een week bezig zijn, hebben we wat aanpassingen moeten maken... Dit is waar we staan en waar we (denk ik) naartoe gaan:
Voordat we aan dit hele proces begonnen, hebben we een paar voorspellingen gedaan. Ten eerste zou Emmett niets om haar geven. Ten tweede zou Lucas ongelooflijk geïnteresseerd zijn, hoewel speels. Eindelijk zou Cooper gek worden.
Onze voorspellingen zijn behoorlijk nauwkeurig geweest!
We begonnen deze eerste fase door de honden in de slaapkamer beneden te zetten met de deur dicht, Newt naar de keuken te brengen en de jongens naar boven te laten. Ze hadden ruimschoots de tijd om haar ruimte te verkennen, elke hoek te besnuffelen, haar speelgoed uit te proberen, en in het algemeen gewoon om te begrijpen dat er daarboven een levend wezen was. Ondertussen snuffelde ze beneden rond, klom in hun bedden, snuffelde aan hun speelgoeddoos en kreeg een idee van waar ze mee te maken had. We deden hetzelfde met de "neutrale" kamer - de honden kregen daar een beurt, dan zouden we ze verwisselen voor Newt, herhaal. We hebben dit meerdere keren per dag gedaan zonder problemen.
Na een paar dagen snuffelen, besloten we ze elkaar te laten zien. We namen één hond tegelijk aan de lijn mee naar de neutrale kamer. Dan openden we de deur die naar boven leidde en lieten Newt beslissen of ze naar beneden wilde komen of niet. De hele tijd hebben we geklikt en behandeld voor kalm gedrag en elke keer dat ze weg keken van haar. Ik wilde niet dat ze haar naar beneden zouden staren! De eerste keer keek Emmett haar één keer aan en zei toen:"Als ze me geen kaas gaat geven, heb ik niets met haar te maken." Ze kroop heel dicht bij hem, denk ik omdat hij geen interesse had. Lucas was erg geïnteresseerd. Zijn ogen waren rond, zijn oren waren spits en zijn rug was gespannen. Hij huilde en huilde (en huilde en huilde). Maar hij reageerde. Hij zat. Hij heeft me wel in de gaten gehouden. Hij deed een down. Ik denk dat alle reactieve hondentraining ons echt heeft voorbereid op succes. Ze wilde die eerste keer niet te dicht bij hem komen, maar ze keek hem wel een tijdje van een veilige afstand aan. Cooper was ongelooflijk opgewonden, dus we sneden zijn eerste blik heel kort. Zodra we konden gaan zitten en naar me konden kijken, sloten we de sessie af om met een positieve noot te eindigen.
We hebben dit meerdere keren herhaald met elke hond. Cooper is aanzienlijk verbeterd. Lucas is nog steeds een beetje te hyped. Het kan Emmett nog steeds niets schelen. Dat brengt me bij...
Newt werd moedig. Ik had Emmett aan de lijn op de bank terwijl Newt hem van onder de bijzettafel observeerde. Toen kreeg ze een wild haar en besloot dat zijn staart er LEUK uitzag! Superleuk dus! Moet het halen! Dus sprong ze op de bank en zette haar nagels in zijn kwispelende staart.
Wat deed Emmett?
Niets. Natuurlijk had ik kaas, en Emmett krijgt hypertunnelvisie voor kaas. Ik daarentegen kreeg een hartaanval. 🙂 Even later draaide Emmett zijn hoofd om en besnuffelde haar!
We hebben ook een poort geplaatst op de trappen naar boven. In plaats van ze elkaar face-to-face te laten ontmoeten, hebben we ze elkaar van beide kanten van de poort laten benaderen. Dit is ongelooflijk succesvol geweest omdat ze elkaar kunnen besnuffelen terwijl ze zich veilig voelen. Cooper en Lucas likten allebei Newt recht in het gezicht, wat ik als een goed teken beschouwde, hoewel ik zeker weet dat Hare Koninklijke Hoogheid geschokt was.
Dus dat is waar we zijn ... Ze kunnen nog niet helemaal vrij om elkaar heen zijn, maar het is pas een week geleden! We blijven deze oefeningen elke dag herhalen totdat ze nonchalant lijken. Ik weet niet hoe lang dat zal duren, maar ik denk dat als we eenmaal daar zijn - waar ze helemaal "eh" zijn over elkaars aanwezigheid - we een plan zullen uitwerken voor introducties zonder lijn (ik denk aan squirt flessen moeten bij de hand zijn voor het geval dat). We zullen zien wanneer we er zijn.
Heb je ooit een plan moeten bedenken om honden en katten te introduceren? Enige tips of strategieën? Of, misschien nog belangrijker, dingen niet te doen?
