Cooper is een goede hond.
Cooper is een slimme hond.
Hij kent allerlei dingen, van de basis gehoorzaamheidssignalen zoals zitten en blijven en naar meer complexe signalen zoals het sluiten van kastdeuren en het uitvoeren van trucs. Op basis van wat hij op dit moment weet, is al het andere dat ik hem leer gewoon voor de lol. Spellen. Trucs. Niets nuttigs maar zeker vermakelijk.
Wat natuurlijk betekent dat ik zelfgenoegzaam ben geworden in zijn gehoorzaamheidswerk. Kan ik hem als 'klaar' beschouwen als een taart? Klaar, alsof er geen training meer te doen is?
Wat gehoorzaamheid betreft, is er in ieder geval niet veel te doen hier. Veeg mijn handen af. Ga verder.
Misschien...
Maar het zou geen van ons beiden goed doen (en het zou hem op de lange termijn schade kunnen berokkenen).
Ik kwam onlangs deze uitspraak tegen in een Facebook-groep die ongeveer ging als:"Nou, mijn hond is getraind, dus we werken niet echt aan XYZ. Geen zin.”
Als ik met Cooper werk, denk ik aan zijn "training" in twee emmers:gehoorzaamheid, de hierboven genoemde dingen die hij onder de knie heeft, en gedrag, de dingen die moeilijker te kwantificeren zijn, zoals bang zijn voor nieuwe objecten of blaffen uit het woonkamerraam omdat de wind blies de bladeren in de boom grappig.
De gehoorzaamheidsdingen zijn belangrijk, vooral in de begindagen van een nieuwe pup. Het is de zindelijkheidstraining, de basismanieren, de nuttige aspecten van lid zijn van een gezin. Er komt echter een tijd dat een hond vrijwel alles heeft geleerd wat hij moet... Al het andere, zoals trucjes of hondenspelletjes of zelfs sporten zoals behendigheid, dat is gewoon de kers op de taart.
Of toch?
Het gedragsprobleem moet daarentegen aan de gang zijn als je van een hond houdt die allesbehalve een gelukkige goober is. Je weet over wat voor soort hond ik het heb... Geen enkele hond waar ik ooit voor gezorgd heb, is een blije goober geweest. 🙂 (Nou, misschien Molly...)
Dit is de eeuwige training, de voortdurende dingen. De versterking en de conditionering. Dit is de training waarbij je op een dag ontdekt dat je eigenzinnige pup bang is voor de nieuwe vogelvoederbak die je in je achtertuin hebt gehangen, dus daar werk je aan. Dit is de training waarbij je je hond probeert te vangen elke keer dat hij, laten we zeggen, een persoon op een motorfiets ziet terwijl hij in de auto rijdt, door snoepjes te gooien uit de tas die je in je dashboardkastje bewaart.
Dit soort training is naar mijn mening nooit "gedaan". Tenzij je natuurlijk de persoon bent van een goober hond!
Dat gezegd hebbende, heb ik ontdekt dat de gehoorzaamheidstraining Cooper conditioneert om te leren. Als we aan een gedragsprobleem werken, of als ik gewoon zijn zelfvertrouwen probeer op te bouwen zodat hij naar een nieuw park kan gaan zonder te trillen als een klein blaadje (we zijn er nog niet), gehoorzaamheidstraining doet de truc.
Hij komt in de "werk"-modus.
Hij begint zich te concentreren.
Zijn mentaliteit verschuift van "AHHHHHHOMG!!!!" tot "hé, ik weet wat ik moet doen!"
We hadden onlangs een geweldige sessie toen we naar de speeltuin gingen. We wisselden af om Violet op de kleine babyschommel te duwen en Cooper te laten 'werken' aan basisaanwijzingen. Aan de andere kant van de speeltuin speelde een klein gezin op de klimrotsen en op de voetbalvelden achter ons speelden een stel jongens een ophaalspel. Het was een super afleidende omgeving, hoewel het een park was waar hij zich erg op zijn gemak voelde. En hij heeft het gehaald. Natuurlijk hebben we gelukkig geen andere honden gezien - dit zou waarschijnlijk een ander verhaal zijn! - maar het is vooruitgang.
Cooper is een goede hond. Thuis of bij mijn ouders is hij bijna perfect.
Zelfs als hij een gelukkige oude dag heeft bereikt, zullen spelletjes en speelgoed en nieuwe dingen proberen - allemaal stukjes "hondentraining" - deel uitmaken van zijn dagelijkse routine omdat het zijn geest fit houdt, net zoals onderzoek aantoont dat dagelijkse mentale activiteit zoals het voltooien van sudoku of kruiswoordpuzzels helpen de ziekte van Alzheimer te voorkomen.
En dus komt er een einde aan mijn lange, meanderende post met mijn conclusie, natuurlijk dat een hond misschien veel dingen weet, maar training kan hem mentaal betrokken en mentaal fit houden om zijn verouderingsproces soepeler te laten verlopen en te voorkomen uit verveling. Hij kent misschien al zijn gehoorzaamheidssignalen, en we werken er niet aan om van hem een gehoorzame kleine automaat te maken, maar training is een groot, belangrijk onderdeel van zijn algehele welzijn.
Momenteel werken we natuurlijk aan zijn matwerk... en maken grote vorderingen!
Hoe zit het met jou en je pup? Wat denk je? Beschouwt u uw hond als "getraind" of uw training "gedaan"? Hoe werk je eraan om je hond mentaal fit en betrokken te houden? Laat hieronder een reactie achter en laten we trainingsnotities uitwisselen!
