Acht maanden na zijn veelgeprezen introductie als de teamhond van de Washington Capitals, vervult chocolade Labrador retriever Biscuit nog steeds een dubbele taak als goodwill-ambassadeur voor de NHL's Caps, terwijl hij ook traint om hulphond te worden voor een militaire veteraan of eerstehulpverlener.
In beide banen wordt hij geleid door Deana Stone, een 20-jarige veteraan van de Amerikaanse luchtmacht, die nu werkt als huisdierengeleider voor Amerika's VetDogs. Stone en Biscuit brengen tijd door in de Caps' Capital One Arena, waar ze publiciteitsevenementen en wedstrijden van het team bijwonen - de perfecte training voor de toekomstige baan van Biscuit als hulphond.
"Het heeft het publiek in staat gesteld verliefd te worden op Biscuit, verliefd te worden op America's VetDogs en ook verliefd te worden op de Capitals voor wat ze doen voor veteranen en eerstehulpverleners", vertelt Stone aan Daily Paws.
Nu 9 maanden oud, blijft Biscuit groeien en leren van Stone, terwijl het niet alleen een favoriet bij de fans wordt bij Capitals-spellen, maar ook een geliefd lid van het Caps-team.
"De samenwerking tussen de Caps en America's VetDogs is geweldig", zegt Capitals-centrum Nic Dowd. "Elke keer dat we iets kunnen teruggeven aan veteranen of eerstehulpverleners is geweldig. Maar het is ook geweldig voor de spelers..."
Als je een slechte dag hebt of, weet je, de eentonigheid van Game 45 en je komt op de ijsbaan en het is daar een beetje koud in de winter en je probeert jezelf wakker te maken en aan de slag te gaan - en daar is onze man, groet ons als we op het ijs komen en geeft je een soort glimlach."
Stone, die ook de eerste teamhond van de Caps trainde, een geel Lab genaamd Captain, zal met Biscuit werken tot hij ongeveer 16 maanden oud is. Op dat moment zal America's VetDogs hem plaatsen bij een militaire veteraan of eerstehulpverlener die een helper kan gebruiken. Hij zal zijn training voortzetten op gebieden die specifiek voor zijn mens zijn, maar tot die tijd werkt Stone met Biscuit aan een verscheidenheid aan nuttige taken, zoals positionele aanwijzingen, leren apporteren en zijn neus gebruiken om laden te openen en te sluiten.
"Als hij - buiten dienst, zullen we het noemen - is hij echt maf, superlief; hij is een zoenmachine", zegt Stone. "Als we echter trainen en hij iets nieuws leert, is hij extreem gefocust en blijft hij heel goed bij zijn taak."
Een ander belangrijk onderdeel van Stone's training is het socialiseren van Biscuit met een breed scala aan geluiden en situaties. Dit is waar de luide opwinding van Caps-spellen en trainingssessies bijzonder belangrijk wordt.
"Als hij dat aankan, denk ik dat hij zowat elke situatie [in] zijn toekomst aankan", zegt Stone.
Stone geeft toe dat het een moeilijke dag zal zijn om Biscuit op te geven wanneer zijn training met haar voltooid is. De binding die ze aangaat met de puppy's die ze traint, is een belangrijk onderdeel van het socialisatie- en trainingsproces, maar het maakt het bitterzoet om ze aan iemand anders te zien geven. Stone begrijpt echter hoe groot het effect van Biscuit in iemands leven kan zijn en als veteraan weet ze hoe belangrijk het is om iets terug te geven aan mensen die zoveel hebben gegeven.
"Deze honden spelen zo'n belangrijke rol in het leven van belangrijke mensen", zegt ze. "Ik ben opgewonden over de dag dat hij is gekoppeld aan zijn veteraan of eerstehulpverlener."
