Spelen is een wijdverbreid kenmerk van sociale dieren. Mensen spelen. Honden spelen. Misschien maakt onze gedeelde behoefte aan en liefde voor spelen deel uit van wat ons verlangen versterkt om ons leven met honden te delen. We spelen samen met speelgoed en bedenken leuke spelletjes. Velen van ons maken er een punt van om speelgoed en leuk interpersoonlijk spel op te nemen in onze trainingsprogramma's, waarbij ze een spannende rukpartij bieden of de mogelijkheid bieden om een gewaardeerde bal op te halen in ruil voor een correcte reactie op een keu.
Op een heel specifieke manier gebruikt, helpt spelen verlegen en angstige honden om te leren omgaan met angst en angst en deze te overwinnen, vaak in gevallen waar meer traditionele methoden voor positieve versterking - pogingen om triggers ("enge dingen") tegen te gaan met het gebruik van voedsel – zijn minder succesvol geweest.
Amy Cook, Ph.D., een gecertificeerde hondengedragsconsulent, traint al 30 jaar honden en heeft zich de afgelopen 20 jaar gespecialiseerd in het werken met verlegen en angstige honden. Ze begon voor het eerst de therapeutische waarde van spelen voor verlegen en angstige honden te onderzoeken als onderdeel van haar doctoraat in de psychologie, waar ze de grote verschillen realiseerde tussen therapeutische benaderingen om angst en angst bij kinderen aan te pakken en hoe hondentrainers met positieve bekrachtiging doorgaans angst en angst bij honden aanpakten. Bij het onderzoeken van therapeutische benaderingen van getraumatiseerde kinderen, vroeg Cook zich af of een vergelijkbare benadering voor honden zou kunnen werken.
"Het zette me aan het denken", zegt Cook. “Als we een getraumatiseerd 4-jarig kind hebben, wat doen we dan met hen? Leunen we op klassieke conditionering om nieuwe associaties te maken? Natuurlijk, dat kan er zijn, maar er is zoveel meer om uit te halen in het menselijke therapiemodel dan waar we uit haalden met Skinner en Pavlov als hondentrainers. Cook begon de vele manieren te onderzoeken waarop kindertherapie vaak speelse, leuke spelletjes en verzorgende activiteiten omvat om liefde, vreugde en veiligheid over te brengen aan een getraumatiseerd kind.
Niet lang daarna formuleerde Cook de concepten die ze het meest effectief vond voor het rehabiliteren van bange honden in Play Way.
SPEEL MANIER IS ANDERS
The Play Way omvat spelen op een zorgvuldig genuanceerde manier om verlegen en angstige honden te helpen hun problemen te overwinnen en een gelukkiger, minder gestrest leven te leiden. Maar het 'spel' dat in de Play Way wordt gebruikt, is anders dan waar veel mensen waarschijnlijk aan denken als ze worden gevraagd om met hun hond te spelen.
"In mijn systeem leidt de hond het grootste deel van het spel", legt Cook uit. “Ik mag niet porren of zeuren of aandringen. Ik mag alleen uitnodigen. Als de hond reageert met:'Ja, dat zou ik graag doen', dan is dat geweldig. Als de hond zegt:'Nee, dank u. Ik ben bezig. ik ben aan het snuffelen. Ik kijk naar iets,’ dat is ook goed. Ik wil dat de trainer aangeeft dat ze beschikbaar is om te spelen, maar het is net zo belangrijk om het antwoord van de hond te respecteren.”
Cook zegt dat dat het moeilijkste is. Vooral in gevallen waarin de trainer gewend is te streven naar constante betrokkenheid tijdens trainingssessies, gretig om de naam van de hond te roepen of anderszins om aandacht te porren zodra hij wordt afgeleid en wegkijkt.
"We zouden er nooit van dromen om dat te doen in onze interactie met andere mensen", zegt Cook. "Als je aan de telefoon was en ik wilde met je praten, en je zei:'Geef me even', dan zou ik je die tijd moeten geven. Ik zou de telefoon niet pakken, ophangen en zeggen:'Hé! Hang de telefoon op! Ik heb geld, neem het, laten we praten!’ The Play Way gaat veel meer over hoe interacties tussen mensen plaatsvinden. Ik vraag geleiders om deze ruimte te verkennen waar de hond kan beslissen of ze dit willen doen.”
De hond gelijke voet geven in het besluitvormingsproces is slechts één belangrijk aspect van de Play Way. Hoe het ene spel is het andere, samen met het leren van de hond om mogelijke triggers te "kijken en af te wijzen" (dit wordt beschreven in "De manier van spelen, stap voor stap", op pagina 21).
Voor de meeste mensen is het leren spelen op deze manier het meest uitdagende onderdeel van het leren van de Play Way. Play Way play gaat niet over overdreven opgewonden spel met hoge opwinding. Het gaat om het ontwikkelen van een consensuele, ontspannen maar speelse interactie tussen hond en mens die beide partijen toestemming geeft om gek te zijn en gewoon van het moment te genieten. Energiek, opgewonden spel heeft zeker een plaats in de gereedschapskist van Cook. Het is superleuk, bouwt opwinding op en houdt deze vast wanneer dat nodig is, en is geweldig voor het opbouwen van anticipatie en het versterken van getraind gedrag. Het is gewoon niet het doel van de Play Way.
Succesverhaal:Tessa en Molly
Tessa Romita uit Stoneridge, New Jersey, koos een 4 maanden oude Coonhound-puppy, Molly, uit haar plaatselijke opvangcentrum omdat ze er zachtaardig uitzag. Zoals ze later hoorde, maskeerde Molly's uiterlijk van "zachtaardig" een zeer angstige en reactieve hond.
Tessa had moeite om Molly te integreren met haar honden. Molly haalde vaak uit als ze te dicht bij haar kwamen of dingen die ze als de hare beschouwde. Tessa's inwonende honden, allemaal kleiner dan Molly, liepen altijd op eierschalen, zonder echt idee hoe ze vreedzaam konden samenleven met hun nieuwe hondenhuisgenoot. Buiten was Molly een mix van onafhankelijk, soms zelfverzekerd en vaak angstig. Het leven was een complex doolhof van managementstrategieën.
Tessa deed alles goed. Ze nam deel aan een gerespecteerde puppycursus voor positieve versterking en probeerde ijverig Molly te helpen. Terwijl Molly overging van de puppytijd, de adolescentie en de volwassenheid, bleef Tessa werken met trainers in een poging het leven minder stressvol te maken voor Molly, en bij uitbreiding, voor de rest van het gezin. Hoewel ze enige vooruitgang boekten, kwamen uiteindelijk alle trainers tot dezelfde conclusie:de zaken waren zo goed als ze waarschijnlijk zouden worden. Er viel niets meer te doen. Molly's wereld zou klein moeten zijn.
"Toen nam ik Amy's klas en het was een game-changer", zegt Tessa. "Ik krijg tranen als ik eraan denk hoe deze reis voor ons begon." Voor Tessa en Molly was het versterken van hun relatie door middel van therapeutisch spel transformerend. Door Molly de ruimte te geven om uitnodigingen om te spelen te accepteren of af te wijzen, leerde ze dat ze een keuze had, en toen ze die keuze kreeg, groeide haar zelfvertrouwen. Ze werd meer ontspannen. “Het is zo krachtig om te zien hoe Molly heeft geleerd dat ze in de wereld kan zijn en niet hoeft te scannen en zich zorgen te maken over wat er zou kunnen gebeuren; in plaats daarvan vertrouwt ze me en is ze graag buiten.'
De situatie verbeterde zelfs tussen de honden van Molly en Tessa. Waar management vroeger een groot deel van hun dagelijks leven uitmaakte, genieten de honden nu van losse, ontspannen sociale interactie. “Het heeft even geduurd, maar het is prachtig. Ze zijn nu vrienden', zegt Tessa.
Molly heeft nog steeds momenten waarop ze worstelt met angst, maar over het algemeen is ze meer ontspannen, zelfverzekerder en soms zelfs ronduit dwaas. "Ik zal van die willekeurige momenten hebben waarop Molly iets doet wat ze nog nooit eerder had gedaan, zoals plotseling door een beek waden terwijl ze bang was voor water, of niet schelen dat een alarm afgaat toen ze pijnlijk geluid had gemaakt. -gevoelig”, zegt Tessa. "Ik zal Amy met verbazing e-mailen en haar antwoord is altijd:'Spelen is magisch.'"
DREMPELS
De tijd nemen om een gemoedelijke, sociale spelrelatie te ontwikkelen, is belangrijk omdat bij het rehabiliteren van verlegen en angstige honden, het vermogen van de hond om op deze manier deel te nemen als een barometer dient voor hoe een hond zich voelt.
Drempel is een uitdrukking die veel voorkomt in het werk met angstige honden (en honden die ook agressief gedrag vertonen, wat logisch is omdat veel agressie direct terug te voeren is op angst). Drempel wordt losjes gedefinieerd als het moment waarop een hond van de ene emotionele toestand naar de andere gaat. In de specifieke context van angstige honden, een hond die gewoon "onder de drempel" bevindt zich op die emotionele goede plek waar hij zich bewust is van de aanwezigheid van de trigger (het "enge ding"), maar zich helemaal niet bedreigd voelt. Als hij eenmaal in een angstige toestand is geraakt ("over drempel"), kunnen de vecht-of-vluchthormonen (adrenaline, cortisol) in werking treden, waardoor het moeilijk voor hem wordt om te denken, te leren, te onthouden en te reageren als een meer "normaal" hond.
Bij het werken met angstige honden is het vermogen om de hond voldoende onder de drempel te houden van het grootste belang voor het succes van de training. Maar een hond onder de drempel houden is vaak makkelijker gezegd dan gedaan. Variabelen in de echte wereld kunnen in een oogwenk veranderen, vooral als je niet veel moeite hebt gedaan om zorgvuldig een gecontroleerde trainingssessie op te zetten. En een gestresste hond is niet in de juiste mentale toestand om te leren dat hij veilig is in de aanwezigheid van de trigger.
"Toen ik voor het eerst hoorde over hondentraining op basis van positieve bekrachtiging, was de algemene wijsheid dat zolang de hond eet, hij onder de drempel staat", zegt Cook. “Dat is misschien een betrouwbare indicator voor sommige honden, maar het is veel te onbetrouwbaar voor mij met de mate van onderdrempel die ik nastreef. Veel honden kunnen immers onder stress eten of aan een speeltje trekken.”
NIET DE GEBRUIKELIJKE CONDITIONERING
Veel trainers wenden zich tot klassieke tegenconditionering om te helpen opnieuw te bedraden hoe het brein van de hond reageert op enge dingen. Maar de methode van Cook volgt meer een menselijk therapeutisch model.
In plaats van voedsel te gebruiken in een poging om te herprogrammeren hoe de hond zich in specifieke situaties voelt, is haar doel om de hond te helpen op natuurlijke wijze een emotionele toestand te bereiken waarin hij een situatie comfortabel kan evalueren en tot zijn eigen conclusie kan komen dat er niets is om zich zorgen over te maken. Het is vergelijkbaar met hoe een bekwame menselijke therapeut een persoon door een genezingsproces leidt, op zo'n manier dat de cliënt de antwoorden zelf ontdekt.
"Het gaat erom de hond de kans te geven om zichzelf te kalmeren vanuit een plaats van volledig gevestigde veiligheid, en waar ze zich al ontspannen voelen. Nu hebben ze de kans om nieuwe informatie te verzamelen en hoef ik ze niet te vertellen welke specifieke reactie ze zouden moeten hebben. Ik zeg niet:'Je hebt gelijk, er is een prikkel (het enge ding) en nu ga ik je iets (eten) geven om je direct te beïnvloeden.' In plaats daarvan kan ik zeggen:'Ga je gang en kijk en kom tot de zeer reële conclusie dat je hier niet wordt bedreigd.'”
Spelen helpt het proces te vergemakkelijken. Terwijl het doel van voeding zich richt op het veranderen van de geconditioneerde emotionele reactie (CER) van de hond op de trigger, is het doel van Play Way play om de leerling in een betere gemoedstoestand te brengen van waaruit hij de situatie volledig kan evalueren en organisch kan beseffen dat er geen bedreiging.
De speelmanier, stap voor stap
Het cruciale onderdeel van deze vaardigheid is dat je de hond de sessie laat beheersen; je opent gewoon de deur naar de mogelijkheid om te spelen. Laten we aannemen dat uw hond in eerste instantie ontvankelijk is voor de uitnodiging. Als ze om wat voor reden dan ook afhaakt, bijvoorbeeld een waaiend blad dat haar aandacht trekt, laat haar dat dan doen. Pauzeer, wacht en laat haar de informatie verwerken. Wanneer ze haar aandacht weer op jou richt, erken haar dan gewoon hartelijk, en als haar aandacht nog steeds aanwezig is, geef dan opnieuw de kalme, informele uitnodiging om te spelen en wacht om te zien hoe ze reageert.
Dit kan lastig zijn, omdat de verleiding groot is om enthousiast te reageren op de keuze van de hond om zich opnieuw op jou te oriënteren door direct weer deel te nemen aan het spel. Maar het kalm, ongedwongen, opnieuw uitgeven van de uitnodiging om te spelen, en niet een enthousiaste, potentieel lonende reactie, is een cruciaal element van "kijken en afwijzen" in de Play Way, zegt Cook. "Je wilt ruimte laten voor de hond om terug te kijken naar het enge ding als dat nodig is. Ontslag kan gefaseerd plaatsvinden. Als je te snel speelt, kun je het natuurlijke denkproces van de hond overschaduwen.”
De Play Way is niet over het leren van de hond om naar triggers te kijken en vervolgens naar jou terug te kijken om een spelbeloning te verdienen. Cook wil niet dat de hond beloningen zoekt, maar in plaats daarvan in een mentale toestand verkeert die zijn vermogen ondersteunt om het bestaan van de trigger te erkennen en te beseffen dat het toch niet zo eng is, dus het kan gemakkelijk worden afgewezen. Het is belangrijk om deze stap veel te oefenen, zodat de hond goed kan oefenen met kijken, verwerken en afwijzen - helemaal alleen, zonder dat hij wordt gevraagd om de aandacht weer op de geleider te vestigen.
Als een hond bijvoorbeeld bang is voor andere honden, kan men een realistisch uitziende knuffelhond gebruiken die ver in de verte wordt geplaatst. Als de hond zich zorgen maakt over vreemde mensen, kan een helper ver weg staan. Afstand is belangrijk, want voor de meeste honden geldt dat hoe verder ze van de trigger verwijderd zijn, hoe minder problematisch het is. Het doel is dat de hond de trigger ziet, maar nu de tools heeft - het vermogen om vanuit een veilige plaats te kijken en informatie te verzamelen - om de situatie te verwerken en te beseffen dat er geen bedreiging is. Als de hond niet gemakkelijk kan kijken en de trigger kan negeren, is dat belangrijke informatie voor de geleider, die vervolgens de sessie afbreekt en de volgende keer een eenvoudiger trainingsscenario creëert.
Cook wijst erop dat deze opstellingen sterk afhankelijk zijn van het vermogen van de geleider om de omgeving tijdelijk te beheersen op een manier die voorkomt dat hij wordt overvallen door de trekker van de hond. Voor die alledaagse situaties waarin je de hond gewoon door een buurt vol potentiële triggers moet uitlaten, beveelt ze zorgvuldig beheer aan, zoals het op veilige afstand houden van "de enge dingen", samen met het gebruik van voedsel in een meer traditioneel positief versterkend kader zoals als consequent voeden in aanwezigheid van de trigger, vaak bekend als "open balk, gesloten balk", om te voorkomen dat ongewenst, reactief gedrag wordt herhaald.
Volgens Cook melden klanten in de loop van de tijd een duidelijke afname van de hoeveelheid management die nodig is om door alledaagse situaties te navigeren. Hun honden kunnen nog steeds triggers opmerken, maar vinden het veel gemakkelijker om ze af te wijzen en verder te gaan.
"Honden worden heel goed in het snel verzamelen van informatie en vanuit een rustige, veilige plek, zodat ze zich niet getriggerd voelen en niet overdreven hoeven te reageren", zegt ze. "Het is veel gemakkelijker voor hen om naar mensen of honden te kijken en het is alsof ze zeggen:" Geen probleem. Ik heb dat eerder gezien. We kunnen verder.'”
WELKE SPEELWIJZE SPELEN ERUIT ZIET
Play Way play gaat over sociaal, interpersoonlijk spel, meer dan samen spelen met speelgoed of eten gebruiken. Het belangrijkste is dat de mens erkent en neemt het gemoedelijke karakter aan van hoe honden met elkaar spelen, in plaats van te proberen de spelinteractie aan te sturen en te beheersen.
Gezond hond-tot-hond spel heeft een natuurlijk ritme. Er is veel heen en weer. Ze pauzeren. Ze houden spanning vast. Ze veranderen dingen. Ze houden niet zo van een speelpartner die opdringerig is. Het is niet zo leuk om te spelen met iemand die erop staat het spel te kiezen en precies te dicteren hoe het wordt gespeeld.
"Het lijkt veel op werken met peuters", zegt Cook. “Met kinderen bepaal je niet hoe het spel gaat. Het is niet leuk als je besluit dat we Candyland moeten spelen en dan win je. Play Way play gaat over samenwerken, improviseren en de hond suggesties laten doen als:'Ik wil dit doen...' of 'Ik hou er niet van als je met je klauwhand in mijn kont steekt, maar ik speel graag nep bijtende met jou.'”
Probeer te spelen-buigen naar uw hond. Verberg je gezicht en moedig je hond aan om onder je handen te graven om je te "vinden". Bedek jezelf met een deken en doe hetzelfde. Begin met langzame, zachte energie en geef uw hond voldoende bewegingsruimte. Probeer te uitstralen affectie. Flirt! Wanneer je de hond aanraakt, trek je terug en nodig haar uit om naar je toe te komen. Wees niet bang om nieuwe dingen te proberen, maar schakel niet verwoed over van het ene gedrag naar het andere. Drijf een idee uit en kijk wat er gebeurt. Als uw hond gewend is aan interactief spelen met speelgoed of frequente trainingssessies, kan hij in de war zijn en tijd nodig hebben (gedurende meerdere korte sessies) om erachter te komen wat er aan de hand is.
PLAY WAY VOORDELEN
Volgens Cook is een van de grootste voordelen van de Play Way-methode het vermogen om handlers eerlijk te houden over het feit of de hond al dan niet onder de drempel is. Dat komt omdat veel door voedsel gemotiveerde honden nog steeds zullen eten en sommige door speelgoed gemotiveerde honden nog steeds enthousiast kunnen trekken, ook al sluipt de angst binnen. Daarentegen is sociaal spel (zoals beoefend in de Play Way) veel kwetsbaarder. Sociaal spelen is het eerste wat je moet doen als stress begint binnen te sluipen, zegt Cook.
"Het is niet erg robuust", zegt Cook. "Op het moment dat een hond zelfs maar een lichte bezorgdheid begint te krijgen - of zelfs een nieuwsgierigheid die tot bezorgdheid kan leiden - stopt het spel. Als dat gebeurt, heb je als trainer een duidelijke indicatie van iets waar je op moet letten en eventueel bij moet sturen. Het houdt de trainer eerlijk om onder de drempel te blijven.
"Ik hou van dingen die me helpen mijn eigen vooroordelen en zwakheden als mens tegen te gaan", vervolgt Cook. “Als je iets voor elkaar probeert te krijgen, kom je misschien in de verleiding om tegen jezelf te zeggen dat het oké is, de hond vindt het prima als hij eet of trekt. Ik merk dat dit soort sociaal spel me heel eerlijk houdt in mijn beoordelingen.”
Het vermogen om een hoge mate van nauwkeurigheid te behouden met betrekking tot de drempels van de hond kan leiden tot snellere resultaten in vergelijking met traditionele klassieke contra-conditioneringsprotocollen. Het is een zwaar front-loaded inspanning die uiteindelijk zijn vruchten afwerpt. Door de tijd te nemen om langzaam een volledig consensuele, geef-en-neem-spelrelatie met een hond te ontwikkelen, krijg je de mogelijkheid om sociaal spel voor therapeutische doeleinden te gebruiken. En door sociaal spel therapeutisch te gebruiken, is de kans kleiner dat u de hond per ongeluk over de drempel duwt.
Door te voorkomen dat de hond over de drempel gaat, is de kans groter dat hij consistente stappen in de goede richting zet, in plaats van tegenslagen die hem voortdurend twee stappen vooruit en drie achteruit doen zetten.
Anders dan klassieke conditioneringMensen verwijzen vaak ten onrechte naar de Play Way als een klassieke conditioneringsopstelling die sociaal spel gebruikt in plaats van voedsel om te helpen veranderen hoe een hond denkt over het 'enge ding'. Maar Cook zegt dat dat niet helemaal correct is. Een algemene benadering die wordt gebruikt door positieve trainers die met verlegen en angstige honden werken, is om strategisch voedsel of speelgoed aan te bieden - iets waar de hond graag van geniet - wanneer de trigger (het "enge ding") aanwezig is, zodat de hond het enge ding gaat associëren met de beschikbaarheid van voedsel of speelgoed, en de nieuw gevormde vereniging vermindert de mate van bezorgdheid. Dit wordt klassieke tegenconditionering genoemd en het doet vaak wonderen.
Maar met de Play Way, zegt Cook, "werk ik er specifiek aan om een situatie te vermijden waarin de hond naar het enge ding kijkt en dan gebeurt er meteen spelen. In plaats daarvan gebruik ik spel om het vermogen van de hond te vergemakkelijken om in een ontspannen, gelukkige staat te zijn, waar hij een situatie comfortabel kan beoordelen en voor zichzelf kan beslissen dat hij veilig is. Ik weet dat Pavlov altijd op je schouder zit, maar de focus van de Play Way is niet om de doelgerichte vorming van specifieke associaties te stimuleren. Ik probeer als trainer actief niet bij te dragen aan de associaties die de hond maakt.”
Ga voor meer informatie over de Play Way naar playwaydogs.com of bekijk de online cursus van Cook, "Omgaan met de Bogeyman - Angstige reactieve en gestresste honden helpen", aangeboden via Fenzi Dog Sports Academy, fenzidogsportsacademy.com.
WEDERZIJDSE RESPECTVOLLE TRAINING
Hier is een aspect van speltherapie dat minder vaak wordt gezien in andere hondentrainingsmethoden:"aanwezig" zijn - gevoelig en respectvol voor de behoeften van de hond - is een integraal onderdeel van de Play Way.
"Het gaat er niet om met een plan binnen te komen en te zeggen:" Ik ga dit specifieke ding laten gebeuren om je te beïnvloeden om je op een bepaalde manier te voelen ", legt Cook uit. “Ik ben gevoelig en luister naar mijn leerling. Het verrijkt al mijn trainingen om een ruimte te overwegen waar ik respect heb voor het gezichtspunt van mijn hond. Ik denk niet dat dat iets is dat we genoeg benadrukken in de hondentraining.”
Dat wil niet zeggen dat Cook suggereert dat honden altijd de baas moeten zijn; ze weet dat dat niet realistisch is. Maar tijd vrijmaken om sociaal spel te ontwikkelen, is ook gunstig als algehele stressvermindering voor zowel verlegen als angstige honden en hun baasjes.
"Reactieve honden, verlegen honden, angstige honden - ze leiden allemaal een meer inherent stressvol leven", zegt Cook. “Het is moeilijk om routinematig getriggerd te worden door stressvolle dingen. We hebben allemaal spel, gekkigheid en gelach nodig om dit soort stressvolle situaties van ons af te schudden. Ik denk dat we over het algemeen niet echt genoeg doen om de honden te ontspannen die een behoorlijke hoeveelheid tijd doorbrengen met het voelen van een overvloed aan stress in vergelijking met een meer aangepaste hond."
Op deze manier kan de Play Way-methode net zo gunstig zijn voor de hond en het baasje als team als voor het vermogen om de hond te helpen zijn angsten organisch te verwerken.
"Als je een angstige of reactieve hond hebt, ben je zelf vaak gestrest", zegt Cook. "Je bent nerveus dat je hond elk moment kan ontploffen, en je maakt je zorgen wat mensen zullen denken. Misschien treur je zelfs een beetje omdat dit niet is wat je je voorstelde toen je erover nadacht om een hond te nemen.
“Ik denk dat het de mens, de hond, en . helpt het partnerschap om deze ene verwachtingsvrije ruimte te hebben - deze geïsoleerde tijd waarin je je alleen concentreert op wat jullie allebei goed kunnen, waar je elkaar aan het lachen maakt en geniet van samen gek doen. Dat soort verbinding kan u helpen om voor de lange termijn geïnvesteerd te blijven in het helpen van uw hond. Het kan de batterijen in de relatie opladen.”
Zoals Cook altijd zegt:het is magisch!
Succesverhalen:Susanne en Cash
De vijfjarige Cash, een Belgische Tervuren, is altijd een "speciale hond met speciale behoeften" geweest, legt Susanne Handwerk uit Eichgraben, Oostenrijk uit. Susanne zegt dat hij vroeger angstig was voor vreemden, wantrouwend voor andere honden, en zeer alert was als hij niet thuis was. Hij is ook niet erg gemotiveerd voor eten of speelgoed, dus traditionele managementtechnieken met voedsel of speelgoed helpen weinig. Veel facetten van het leven met Cash waren voor Susanne "frustrerend en vermoeiend" geworden.
Het vinden van Fenzi Dog Sports Academy en Cook's "Omgaan met de Bogeyman - Angstige, reactieve en gestresste honden helpen" veranderde de manier waarop Susanne training met Cash benaderde. Terwijl eerdere trainers erop stonden dat ze eraan werkte om speelgoed waardevoller te maken voor Cash, leerde ze door de Play Way te leren hoe ze nieuwe games kon ontwikkelen waar ze samen van konden genieten. De klas hielp haar ook om drempels beter te begrijpen en hoe belangrijk het is om contant geld onder de drempel te houden.
"Nu realiseer ik me dat Cash vaak over de drempel was", zegt Susanne. “En omdat hij zo gestrest was, sliep hij het grootste deel van de tijd thuis. Iedereen vertelde me dat dat een goede zaak was, maar nu weet ik dat het niet zo was. Hij was uitgeput. Dat is geen manier om te leven.'
Door de tijd te nemen om een therapeutische spelrelatie te ontwikkelen, kon Cash ontspannen. "Het hielp hem minder serieus te worden en zich minder zorgen te maken", zegt Susanne. "En ik denk dat het nuttig voor hem was om te beseffen dat ik naar zijn signalen zou luisteren - dat een 'Nee' zou zijn, 'Nee'. In het begin negeerde hij de meeste van mijn uitnodigingen om te spelen, maar hoe meer ik zijn respect voor zijn antwoorden van 'Nee', hoe meer hij klaar was om met me te spelen.'
Susanne zegt dat de les van Cook haar leven heeft veranderd door haar te leren hoe ze Cash kan leren haar als zijn partner te vertrouwen, zelfvertrouwen te ontwikkelen en veerkrachtig te worden. Hoewel hij nog steeds enkele uitdagingen heeft, kan hij sneller wennen aan een nieuwe omgeving, kan hij meestal met succes om andere honden heen werken en negeert hij over het algemeen vreemden.
"De Play Way hielp Cash om op te lichten en te leren dat ik naar hem zou luisteren en hem zou steunen", zegt Susanne. "En het hielp me op te vrolijken omdat ik het gevoel heb dat ik hem kan helpen."
