De plaag is de ontwikkeling van een bacteriële infectie veroorzaakt door Genus Yersinia pestis (PDF), een parasitaire bacterie die potentiële gastheren, waaronder honden, infecteert. De infectie is niet inheems in een bepaald land of gebied, en het is een aandoening die wereldwijd voorkomt (maar komt vaker voor in derdewereldlanden). In de Verenigde Staten worden de bacteriën het vaakst gevonden tussen de maanden mei en oktober in het zuidwesten van het land.
De pest bij honden is zeer ongewoon omdat hoektanden veel minder vatbaar zijn voor bacteriën dan mensen. Honden worden geboren met een hogere resistentie tegen Genus Yersinia pestis. Dat gezegd hebbende, het is mogelijk dat honden besmet raken, en elke hond is even kwetsbaar voor deze bacteriële infectie; er is geen aanleg op basis van geslacht, ras of leeftijd.
In tegenstelling tot andere bacteriële infecties hebben eigenaren van gezelschapsdieren het meest te maken met en die kunnen alleen individuen treffen systemen in het lichaam van de hond, zoals hun huid, de pestinfectie verspreidt zich snel door het lichaam en bouwt een huis op in de lymfeklieren .
De bacterie richt zich op de productie van witte bloedcellen, die worden geproduceerd in de lymfeklieren van de hond. De reactie veroorzaakt een overbelasting van witte bloedcellen, waardoor vochtophoping, zwelling en mogelijk huidbreuk ontstaat.
De bacteriën reizen over het algemeen door dragers, zoals eekhoorns, prairiehonden, ratten, muggen, muizen, enz. Het beweegt en kan worden overgedragen in het systeem van de hond door een beet van een drager of een andere besmette hond. Het kan ook worden overgedragen door contact met speeksel, uitwerpselen, weefsel of geïnfecteerde vlo van een geïnfecteerd knaagdier.
Het vroegtijdig herkennen van de symptomen is niet alleen cruciaal voor de gezondheid van de hond, maar ook omdat de pest van honden op mensen kan worden overgedragen . Wanneer u wordt opgemerkt, moet u ervoor zorgen dat lichaamsvloeistoffen die vrijkomen bij het dier en eventuele vlooien die de ziekte van de hond naar de eigenaar kunnen overbrengen, worden vermeden.
In zeldzame gevallen kunnen de bacteriën worden overgedragen via oud afval, houtstapels en voedselbronnen in de buurt van of in de omgeving van de hond, vooral als ze in de buurt van leefgebieden van dieren in het wild leven met potentiële dragers; dergelijke gevallen zijn echter zeldzaam.
Omdat de infectie wordt veroorzaakt door een geslacht van bacteriën, zijn er verschillende vormen van de pest die de hond kunnen treffen. De drie soorten bestaan uit de builenpest, de longpest en de septikemische pest.
Dit zijn de minst voorkomende vormen van de pest en het is onwaarschijnlijk dat ze de hond zullen treffen.
Longpest treedt op wanneer de bacteriën de longen van de gastheer infecteren, wat meestal leidt tot een zeer besmettelijke longontsteking. Bloedvergiftiging treedt op wanneer de infectie in het bloed blijft, wat leidt tot de snelle vermenigvuldiging van de bacteriën in de bloedbaan. Beide veroorzaken symptomen zoals lusteloosheid, koorts, verlies van eetlust en gezwollen lymfeklieren.
De builenpest is de meest bekende en meest voorkomende vorm van de pest die bij mensen bekend is, en het kan ook honden infecteren. Ongeveer 80% van de gevallen zal de builenpest zijn. Het tast de lymfeklieren aan en wordt voornamelijk herkend door de gezwollen lymfeklieren van de hond. Andere symptomen kunnen zijn:
Wanneer onbehandeld, zullen het hoofd en de nek van de hond opzwellen en ofwel zal het dier sterven, of de lymfeklieren kunnen scheuren en leeglopen. De hond kan afscheiding uit de ogen krijgen, zweren in de mond en mogelijk in coma raken. Tekenen en symptomen van de pest bij honden beginnen binnen 2 tot 7 dagen nadat de hond besmet is geraakt.
Wanneer u een van de bovenstaande symptomen opmerkt, is de pest waarschijnlijk een van de laatste mogelijke gezondheidsproblemen op de lijst. Maar of de pest nu wel of niet mogelijk is, u moet met uw hond naar een dierenarts gaan. In het geval van een plaag zal uw dierenarts een volledige diagnostische evaluatie van het dier uitvoeren, inclusief bloedmonsters, kweekmonsters van vloeistoffen en nier- en levertesten om een definitieve diagnose te stellen.
Er zal ook een lichamelijk onderzoek plaatsvinden om de meer opvallende symptomen te identificeren, zoals een gezwollen lymfestelsel, omdat dat de meest duidelijke indicatie zou zijn dat er een pestinfectie aanwezig is. De dierenarts zal controleren op zwelling rond de nek, het hoofd, de lever en de nieren van de hond. Ze zullen ook controleren op de aanwezigheid van de infectie in de longen en op tekenen van uitdroging en koorts.
De bloedtest zal de meest definitieve resultaten opleveren. Het zal het niveau van witte bloedcellen in het lichaam van de hond controleren. Aangezien de infectie de aanmaak van witte bloedcellen beïnvloedt en verhoogt, is dit een essentiële stap bij het bepalen van de aanwezigheid van de pest bij de hond.
Omdat de pestinfectie de neiging heeft om zich snel te verspreiden, zal de dierenarts hoogstwaarschijnlijk onmiddellijk tegenmaatregelen nemen, als dat het type infectie is dat wordt vermoed. De dierenarts zal een antibioticum toedienen, afhankelijk van de ernst van de initiële infectie en het stadium waarin deze zich bevindt.
Uw pup kan worden behandeld met streptomycine, gentamicine, doxycycline, tetracycline of chlooramfenicol. Als de pest zich verder heeft ontwikkeld, kan de hond worden vastgehaakt aan een infuus om rehydratatie te ondersteunen, samen met onmiddellijke vlooienbehandeling om verspreiding te voorkomen.
Omdat de pest besmettelijk is en kan worden overgedragen op mensen, andere honden en de meeste andere dieren, zal de hond tijdens de besmettelijke periode van de behandeling in het ziekenhuis worden opgenomen en in quarantaine worden geplaatst. Meestal duurt dit totdat de dierenarts bepaalt dat het goed komt als de antibiotica oraal worden toegediend in plaats van in de bloedbaan te worden geïnjecteerd.
Het is een must om het contact met de hond te beperken totdat de besmettelijke periode voorbij is en de hond is behandeld en ontdaan van alle vlooien die de ziekte mogelijk overdragen en op anderen overdragen. Het goed in de gaten houden van de hond is noodzakelijk om te garanderen dat de infectie volledig is verdwenen en dat er geen herinfectie heeft plaatsgevonden.
Als de hond in een deel van het land woont waar de pestbacterie veel voorkomt, moet u regelmatig vlooienmedicatie gebruiken en plagen onmiddellijk bestrijden. Erf- en huisteken- en vlooienbeheer zijn inbegrepen in de vlooienverwijdering. Laat de hond niet vrij rondlopen of zonder toezicht. Als ze zelf op verkenning gaan, is de kans groter dat ze een geïnfecteerd knaagdier, een andere geïnfecteerde hond of verlaten omgevingen tegenkomen waar de bacteriën zich kunnen bevinden.
Honden moeten worden gesteriliseerd en gecastreerd, omdat ze minder snel zullen ronddwalen en hun jachtinstinct zal worden onderdrukt. Door de hond binnen te houden en alleen aan de lijn te lopen, wordt ook de kans kleiner dat ze worden blootgesteld aan de bacteriën, omdat het voorkomt dat ze weglopen en ronddwalen in besmette gebieden. Wandelen in een goed onderhouden en afgesloten omgeving zal ook helpen bij de preventie, omdat er minder snel verdwaalde knaagdieren en dieren in leven.
Dat gezegd hebbende, is de pestbacterie niet gebruikelijk in de Verenigde Staten en de meeste westerse landen. En het is nog minder waarschijnlijk dat de pest bij honden wordt opgemerkt, omdat hoektanden een hogere weerstand tegen deze bacterie hebben dan mensen.
