Als ik hoor dat iemand geïnteresseerd is in een van mijn pleegpups, weet ik wat ze zich voorstellen:een klein, wonderbaarlijk bolletje pels, opgerold diep in slaap op hun schoot. De familie is rondom verzameld. Het huis voelt zo gezellig aan. Niemand kijkt naar een scherm en niemand wil ergens anders zijn dan hier.
Die halve uren doen gebeuren met een puppy! En ik zou het geweldig vinden als de potentiële adoptant ze zou ervaren. Ik wil er alleen zeker van zijn dat de toekomstige puppy-eigenaar weet dat er 47 andere zijn een half uur per puppydag - en sommige kunnen van een veel minder gelukzalig karakter zijn.
Als je erover nadenkt om een puppy te adopteren, dan is hier mijn vraag aan jou:is puppyschap, in al zijn intensiteit, geschikt voor jou, op dit moment?
De aantrekkingskracht van een kwispelende, knuffelige puppy van acht weken is duidelijk - zo duidelijk zelfs dat ik veel tijd besteed aan het proberen om mensen uit te praten van een pup. Dat lijkt misschien een vreemde invalshoek voor iemand die 200 reddingspuppy's heeft geadopteerd, maar in het belang van iedereen ben ik op zoek naar een goede match.
Tijdens het chatten met potentiële adoptanten, probeer ik hen te helpen onderscheiden of hun verwachtingen van puppytijd realistisch zijn en hun bereidheidsniveau te meten. Ik beantwoord alle vragen die ze hebben over puppyverzorging - en ik vergelijk dat met de ervaring van het adopteren van een volwassen hond.
Er zijn drie mogelijke uitkomsten voor dat gesprek, allemaal goede:
1. De mensen onthullen hoeveel ze echt weten over het leven met een puppy, en het is duidelijk dat ze er echt klaar voor zijn.
2. De mensen kalibreren opnieuw en besluiten dan, nadat ze hun verwachtingen hebben aangepast, dat ze echt zijn klaar voor een pup.
3. De mensen herkalibreren en roepen uit, “ Wat dachten we in godsnaam van alles wat heilig is ?” Ze besluiten in plaats daarvan een volwassen hond te adopteren.
Elk van deze resultaten resulteert in een betere, gelukkigere overgang voor de puppy! (En natuurlijk voor de mensen.)
Aangezien ik dat gesprek niet persoonlijk met je kan voeren - normaal gesproken zou ik dit doen omdat je bedekt bent met puppy's en gevaarlijk geslagen wordt door mijn nieuwste pleegnest - zullen we het jouwe hier op deze pagina's voeren.
Begrijp dit voordat we beginnen:er zijn geen goede of foute antwoorden op deze vragen. Mensen hebben me keer op keer verrast. Mensen waarvan ik dacht dat ze slam dunks waren met wat een ideale opstelling leek (grote omheinde tuin, veel tijd en geld) zijn overweldigd door hun puppy, en mensen aan wie ik een pup met enige schroom heb overhandigd (recent afgestudeerde, werkende fulltime en alleen wonend in een appartement) zijn uiteindelijk uit het park geraakt. Dus tegenwoordig, in plaats van te proberen zelf de maat te bepalen, raad ik mensen aan om deze vragen door te praten, en daarna lijkt het juiste antwoord naar boven te komen.
Vraag jezelf af:
Als deze lijst je een beetje doet wankelen - goed! Je bent hoe dan ook op weg naar een meer solide beslissing.
Hier is een belangrijk stukje informatie dat je misschien is ontgaan te midden van de puppy-razernij:er zijn geweldige volwassen honden die niet op je tapijt zullen rinkelen. Niet een keer! Sterker nog, ze zijn misschien blij om de hele dag rond te hangen terwijl je aan het werk bent, nooit iets te kauwen en je thuis te verwelkomen met een leuke kwispelen.
Klinkt leuk, hè? Dat gebeurt niet met een puppy.
Er is een heel universum van meer dan puppyachtige honden, van adolescenten die net voorbij het stadium van plassen en kauwen zijn, tot lieve oldtimers die gewoon op zoek zijn naar een bank voor hun schemeringjaren. Er zijn reddingen en raszuivere dieren - en reddingsrashonden - van alle leeftijden. Eerlijk gezegd zijn andere mensen soms beter toegerust om een puppy te socialiseren en te trainen dan jij, en je kunt heel veel geluk hebben dat hun hond maanden of jaren later op je schoot landt.
Nu je erover nadenkt, misschien klinkt een oudere hond toch goed, toch? Behalve dat je je zorgen maakt, zullen jij en de hond niet zo verbonden zijn als je de puppyfase samen mist. Nou, "BWA-HAHAHA", zeggen wij allemaal die een willekeurig aantal volwassen honden hebben gehad bij onze families.
Dan is er de zorg dat een volwassen hond met problemen komt. Zeker. Zou kunnen. Niemand van ons is perfect, toch? Maar – tenzij je geluk hebt en een perfecte trainer - uw zogenaamd onbeschreven puppy (niet zoiets, echt niet, wat met genen en alles) zal waarschijnlijk een aantal gedragingen hebben en / of ontwikkelen waar u ook doorheen moet werken.
Een ding dat ik veel te vaak heb gezien, is de persoon die een puppy van 8 weken oud kreeg omdat ze koste wat kost wilden voorkomen dat ze een problematische hond hadden - en toen eindigden ze met creëren een hond met problematisch gedrag omdat ze niet de interesse en het geduld hadden die nodig zijn om een puppy op te voeden en te trainen.
Om deze optie voor een oudere hond af te ronden:als de intensiteit van het echte puppyschap op dit moment een slechte match is voor je leven, wat geweldig dat je kunt overwegen dat hoofdstuk helemaal over te slaan en vooruit te gaan in het verhaal met een oudere hond! Misschien komt er later een moment waarop uw omstandigheden beter geschikt zijn om de uitdagingen van de puppytijd het hoofd te bieden, en uw inmiddels wonderbaarlijke hond zal u dan helpen een 8 weken oude in het gezin te verwelkomen.
Maar misschien ben je er klaar voor. Misschien keek je naar die opsomming van vragen en kromp je eerst een beetje ineen, je realiseerde je dat dit betekent dat je toch niet naar Lisa's kunt gaan voor Thanksgiving en dat je die leuke softbalcompetitie moet opgeven voor een terwijl. Maar na over de implicaties te hebben nagedacht, kwam je tot de heerlijke conclusie dat je je meer . voelt dan klaar om al het andere op een laag pitje te zetten.
In dat geval, nu Ik hoef me niet in te houden over de voordelen van het adopteren van een puppy. Pas nadat ik zeker weet dat je de nadelen hebt overwogen, kan ik je mijn geheim vertellen:hoewel ik in theorie een tijdje prioriteit geef aan de puppy in plaats van aan mijn eigen behoeften, blijkt dat ik door het puppy-zijn goed ben dagelijks leven. Dit is waarom:
Het blijkt dat zodra je een deel van je leven tijdelijk op een laag pitje zet om plaats te maken voor de puppy, je voorste brander begint over te lopen met dingen die - naast dat ze cruciaal zijn voor het opvoeden van puppy's - je gelukkigere dagen kunnen brengen, een meer ontspannen psyche en een hoopvoller venster op de wereld. Een van de onverwachte uitkomsten van puppytijd kan een permanente herschikking van de branders zijn.
Als je aan dit avontuur begint, weet dan dat dezelfde puppy twee uitersten van een ervaring kan creëren. Het verschil zit in de menselijke mentaliteit. Je kunt ervoor kiezen om diep adem te halen en hiervan te houden. Weet je wat er dan gebeurt?
Dat kleine, wonderbaarlijke bolletje bont ligt opgerold, diep in slaap op je schoot. De familie is rondom verzameld. Het huis voelt ineens zo gezellig aan. Niemand kijkt naar een scherm en niemand wil ergens anders zijn dan hier.
Laten we dit doen.
