Keep Pet >> Huisdier >  >> honden >> Rassen

De gemiddelde grootte en het gewicht van een mannelijke dobermann

Het ras Dobermann pinscher staat bekend om zijn onverschrokkenheid en waakzaamheid bij zijn beschermingstaken. Deze honden zijn intelligent en loyaal, maar hun grote formaat en hoge energieniveau vereisen een eigenaar die bereid is om tijd en zorg te besteden aan een bevredigend leven. De standaard lengte en het gewicht van de mannelijke Dobermann zijn vastgesteld door de American Kennel Club.

De gemiddelde grootte en het gewicht van een mannelijke dobermann

Gemiddeld gewicht en lengte Dobermann

De AKC-rasstandaard voor een mannelijke Dobermann-pinscher is 26 tot 28 inch lang, waarbij 27 1/2 inch als de ideale hoogte wordt beschouwd. De hoogte wordt gemeten bij de schoft, het hoogste punt van het lichaam. Dobermanns hebben een vierkante, compacte bouw en wegen 75 tot 100 pond.

Dobermanns hebben een brede borstkas en een schouder die in een hoek van 45 graden staat en voorpoten die in een hoek van 90 graden met de grond staan. Ze hebben een goed gespierde nek die breder is waar hij zich dichter bij het lichaam bevindt. Dobermanns hebben een opgetrokken buik, waardoor ze een smalle taille en brede heupen hebben. Het zijn sterke, goed gespierde honden.

Het ras heeft van nature slappe oren, maar de oren zijn vaak bijgesneden zodat ze rechtop staan. Het is ook gebruikelijk om de staart te dokken. Ze hebben een gladde, dikke vacht en geaccepteerde kleuren zijn fawn, zwart, blauw en rood met roestkleurige aftekeningen.

Doberman-oefening en training

Het ras werd in de 19e eeuw gecreëerd door Karl Friedrich Louis Dobermann, die een hond nodig had om hem te helpen bij zijn taken als belastinginner. Dobermans maken deel uit van de werkgroep en worden gebruikt als politie-, leger-, zoek- en reddingshonden en hulphonden voor gehandicapte militairen. Ze blinken ook uit in veel sporten, waaronder behendigheid, flyball, dokduiken en karten.

De gemiddelde grootte en het gewicht van een mannelijke dobermann

Het zijn energieke honden en ze hebben veel beweging nodig. Deze georganiseerde activiteiten zijn een leuke manier om uw hond te trainen en uit te oefenen, maar als u hier niet aan wilt deelnemen, wees dan voorbereid op veel wandelingen of trektochten en zorg ervoor dat u een tuin heeft met voldoende ruimte voor hem om rennen.

Dobermanns zijn ongelooflijk intelligent en zullen snel leren. Ze kunnen echter opdringerig en destructief worden zonder voldoende oefening en training. Zorg ervoor dat je je Dobermann minimaal traint in basisgehoorzaamheid en geef veel positieve bekrachtiging. Ze zijn enthousiast om het je naar de zin te maken en zullen met de juiste zorg een gelukkige en loyale huisgenoot zijn.

Dobermann gezondheidsoverwegingen

Met zijn slanke, korte vacht heeft uw Doberman slechts minimale verzorging nodig. Hij zal verharen, dus dagelijks poetsen met een zachte borstel zal zijn vacht glanzend houden. Je kunt hem naar behoefte wassen, afhankelijk van zijn activiteiten. Maak zijn oren om de paar dagen schoon door ze af te vegen met babyolie en een schone doek of keukenrol. Knip zijn nagels maandelijks.

Zorg ervoor dat u een gezond, hoogwaardig dieet geeft, zoals aanbevolen door uw dierenarts. Gebruik zo nodig traktaties voor de training, maar pas zijn dieet aan als hij begint aan te komen. Een goede voeding en voldoende beweging houden uw hond op zijn ideale gewicht.

Gerenommeerde fokkers fokken geen honden met gezondheidsproblemen, vooral die waarvan bekend is dat ze geërfd zijn. Er zijn echter enkele gezondheidsproblemen die Dobermann-pinschers gemeen hebben. Van cardiomyopathie en het wobbler-syndroom wordt vermoed dat ze erfelijke aandoeningen zijn; er zijn momenteel echter geen screeningtests voor deze aandoeningen. Het Wobbler-syndroom veroorzaakt verlamming en nekpijn als gevolg van compressie van de wervelkolom.

De gemiddelde grootte en het gewicht van een mannelijke dobermann

Er zijn screeningstesten beschikbaar voor andere veelvoorkomende aandoeningen, dus bespreek deze met de fokker en uw dierenarts. Enkele hiervan zijn heupdysplasie, de ziekte van Von Willebrand, hypothyreoïdie en progressieve retinale atrofie.