De Belgische Mechelse Herder (spreek uit als MAL-in-wah) dankt zijn naam aan de Belgische stad Mechelen, waar de inwoners Mechelse herder worden genoemd. Hoewel de hond soms ten onrechte het "malawa- of malawa-hondenras" wordt genoemd, is de juiste naam de Belgische Mechelaar. Dit ras is zeer intelligent en zeer loyaal. Ze werken vaak als politie-, beveiligings- of zoek- en reddingshonden, hoewel ze ook goed kunnen gedijen als huisdieren.
De Belgische Mechelaar is een van de vier Belgische hondenrassen die in 1885 ontstonden toen een herder twee kortharige honden fokte voor het hoeden van schapen. Vanaf 1896 werd het reekleurige ras actief gepromoot door een hondenclub in de stad Mechelen.
De Belgische politie heeft de Belgische Mechelaar opgeleid als de eerste honden in hun korps. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werkte Mechelen als boodschapper, trok kleine artilleriekarren en ambulancekarren en hielp het Rode Kruis. Tegen de jaren 1920 doken Mechelse kennels op in heel België, met honden die werden gefokt en verscheept naar landen in heel Europa, Zuid-Amerika, de Verenigde Staten en Canada. Het ras werd in 1959 toegevoegd aan de American Kennel Club.
Een gespierde, solide bouw maakt de Belgische Mechelaar sterk en wendbaar, hoewel hij niet overdreven gedrongen is. De American Kennel Club definieert dit ras met de volgende fysieke kenmerken:
De Mechelaar heeft een dikke, fawn-kleurige, dubbele vacht. Zijn gezicht is zwart, net als zijn oren. De punten van zijn haar zijn ook zwart. Hij heeft misschien een kleine witte bles op zijn borst en een witte onderbuik.
Een gemiddelde mannelijke Belgische Mechelaar weegt 60 tot 80 pond en staat 24 tot 26 centimeter lang bij de schouder. Vrouwtjes zijn iets kleiner:40 tot 60 pond, 22 tot 24 centimeter lang.
Hoewel ze vaak werken als honden die drugs of bommen snuffelen, zijn Belgische Mechelaars vriendelijke huisgenoten, op voorwaarde dat hun baasjes voorbereid zijn om ze goed op te leiden.
Mechelaar heeft een hoge energiebehoefte en moet voldoende gelegenheid krijgen om te rennen, wandelen en spelen. Dit ras is geschikt voor een actieve eigenaar die bereid is zijn harige vriend mee te nemen naar het park of wandelpad. Een zittende eigenaar, of iemand die lange dagen maakt, kan het beste een ander ras zoeken, omdat een Mechelaar zich kan vervelen en gefrustreerd kan raken.
Er moet speciale aandacht worden besteed aan het socialiseren van Mechelaar-puppy's met mensen en andere dieren; anders kunnen ze, net als elke andere hond, vertrouwensproblemen krijgen of op hun hoede worden voor anderen. Een slecht getrainde Mechelaar kan agressief worden. Hij is krachtig en alert en kan snel reageren op waargenomen bedreigingen. Een volwassen hond die niet met kinderen is gesocialiseerd, moet langzaam en onder goed toezicht worden geïntroduceerd.
Vanwege zijn hoge intelligentieniveau is de Mechelaar bedreven in het leren van nieuwe trucs en correct gedrag. Hij is ook behendig en zal gedijen bij spellen zoals frisbee, hindernisbanen, flyball en hoeden.
De gemiddelde levensduur van de Belgische Mechelaar is 10 tot 12 jaar. Mogelijke gezondheidsproblemen bij dit ras zijn heup- en elleboogdysplasie en progressieve retinale atrofie. Dysplasie treedt op wanneer de botten van de heup of elleboog niet goed in de kom passen. De aandoening resulteert in pijn, artritis en kreupelheid. Heup- of elleboogdysplasie kan worden voorkomen door een gerenommeerde fokker te kiezen wiens honden zijn gecertificeerd door de Orthopaedic Foundation for Animals.
Mechelaar zijn ook vatbaar voor progressieve retinale atrofie die blindheid veroorzaakt. De ziekte is genetisch bepaald en wordt vermeden door een fokker te kiezen die geen honden fokt met deze aandoening. Vraag om certificaten van een dierenarts oftalmoloog.
