De Blue Heeler is tegenwoordig een populair huisdier, maar de oorsprong van de Blue Heeler ligt in hard werken op moeilijk terrein in de Australische outback.
Het artikel van vandaag gaat over de geschiedenis van de Australian Cattle Dog (de 'officiële naam' van de Blue Heeler).
We reizen meer dan honderd jaar terug om erachter te komen waar ons verhaal begint. We hebben ook tal van andere informatie over de Blue Heeler, dus vergeet niet onze complete gids over dit geweldige ras te bezoeken
Het is mogelijk om honden die vee 'hoeden' in twee groepen te verdelen. Header en heelers
Headers zijn honden die een inherente neiging hebben om vee terug te drijven naar hun handler. Veel van onze bekende hoedende rassen zijn 'headers'. Inclusief rassen zoals de Border Collie en vele andere herdershonden.
Heelers hebben een inherente neiging om vee weg te jagen van de handler. Een eigenschap van onschatbare waarde als u vee over lange afstanden moet verplaatsen. Dat is waar 'rijden' om draait.
De Blue Heeler was van oorsprong een veedrijvershond.
Gefokt om vee over lange afstanden in open land te drijven.
En de geschiedenis van Blue Heeler is interessant!
Veel van de Australische kolonisten in de 19e eeuw waren veehouders. Voor het hoeden van vee in Australië heb je een hond nodig die niet alleen tegen de hitte en het meedogenloze terrein kan, maar ook tegen hard werken.
De Australische veehouders gaven ook de voorkeur aan een hond die bereid is te bijten in de hielen van grote dieren die liever blijven zitten dan naar de markt lopen.
En ze gaven de voorkeur aan een hond die stil zou werken.
De herdershonden die ze bij hen kochten, waren geweldig in het hoeden van schapen, maar voldeden niet aan deze vereisten.
Het lijkt erop dat deze immigrantenboeren een slimme oplossing hebben gevonden in een hond die zich eeuwenlang had aangepast aan het Australische klimaat en die zelden blaft.
Laten we uitzoeken wat er is gebeurd
Een veeboer genaamd Thomas Hall wordt gecrediteerd met het creëren van een van de fundamenten van het Australian Cattle Dog-ras
Halls vader, George, richtte in het begin van de 19e eeuw twee belangrijke veestations op in New South Wales.
Om het vee naar de markt te brengen waren hardwerkende runderen nodig die honden konden voortdrijven die de moeilijke omgeving aankonden.
Van Thomas Hall wordt gezegd dat hij zijn kenmerkende lijn van werkhonden heeft gecreëerd door herdershonden te kruisen met Dingo's. Dat klopt, dingo's!
Hoewel Dingo's vaak worden gezien als wilde honden, is hun geschiedenis in Australië complex en waarschijnlijk kwamen ze daar zo'n drie- tot twaalfduizend jaar geleden met menselijke kolonisten aan.
De Dingo raakte in de tussenliggende eeuwen in het wild gevestigd. Maar het is waarschijnlijk nauwkeuriger om ze te beschrijven als 'wild' in plaats van wild.
Het is waarschijnlijk dat Hall enkele Dingo-pups heeft gevangen en getemd, voordat hij ze fokte met de herdershonden van zijn vader.
De bijnaam 'Heeler' voor Australian Cattle Dogs gaat terug tot het allereerste begin. De honden van Thomas Hall stonden plaatselijk bekend als Hall's Heelers en waren in de jaren 1840 stevig verankerd als een 'type'
Hall was niet de enige boer die experimenteerde met Dingo-kruisingen.
In Queensland had een veeboer genaamd George Elliot dezelfde beslissing genomen en in 1873 meldde hij dat zijn Dingo-veehond goed werkte en stil werkte.
Verschillende andere hondenliefhebbers zijn gecrediteerd met het toevoegen van verschillende rassen aan de mix om het Blue Heeler-ras te creëren dat we vandaag kennen.
Terug in NSW hebben de gebroeders Bagust een Dalmation gedekt door een Hall's Heeler.
Een paring die de vachtkleur en het patroon van het ras zou beïnvloeden, want volgens de American Kennel Club veranderde dit de 'merle' van de collie in de 'spikkel' van de veehond
Ze hebben misschien ook wat Kelpie in de mix gebracht. Terwijl een andere liefhebber Alex Davis naar verluidt een beetje Bull Terrier-bloed in het ras heeft opgenomen.
Hoewel Hall misschien de voorvader was van de Blue Heeler, en verschillende anderen erbij betrokken waren, was het een man genaamd Robert Kalesky die deze hond echt op de kaart zette
Robert Kalesky was een fascinerend personage, geboren in 1877 in New South Wales.
Kaleski's ouders waren immigranten, zijn vader een Poolse mijningenieur en academicus, was getrouwd met een Engelse vrouw, en hun zoon Robert werd geboren in hun nieuwe thuisland Australië
Kaleski verliet een veelbelovende carrière in de rechten toen hij begin twintig was en begon te verkennen, praktisch werk te doen (onder meer als veedrijver) en door het wilde en pas bebouwde land te reizen.
Robert Kaleski verwierf tijdens zijn leven aanzienlijke kennis van bushcraft en Australische natuurlijke historie, en de zeer speciale passie van Robert Kaleski was honden en dingo's.
Hij schreef een boek genaamd de complete gids van de Australische kolonist, en richtte zijn eigen lijn van Heelers op met behulp van de afstammelingen van de originele honden van Thomas Hall.
Robert Kaleski behoorde tot een groep mannen die de Cattle Dog Club van Sydney oprichtten en hun nieuwe hondenras de naam Australian Cattle Dogs gaven.
Toch zou de naam ‘Heeler’ permanent blijven plakken. En de Australian Cattle Dog staat tegenwoordig vaak bekend als de Blue Heeler of Queensland Heeler.
Kaleski stelde de rasstandaard op voor de hond die nu formeel bekend staat als de Australian Cattle Dog in 1902, waarbij hij het exterieur van de Dingo goed voor ogen hield.
De gespikkelde jassen van deze opvallende honden waren ofwel overwegend blauw of overwegend rood, maar het blauw dat het leek, was veel populairder.
De Kennel Club van NSW accepteerde deze rasstandaard in 1903 en het ras heette oorspronkelijk de Australische Heeler. Dit werd later veranderd in de Australian Cattle Dog
Hoewel de Blue Heeler een van de meest populaire honden in Australië is geworden, werd het ras pas in 1980 erkend door de American Kennel Club of de Canadian Kennel Club
Het werd in de jaren dertig vermeld in de categorie Diversen, maar de AKC vereiste dat een ouderrasclub werd opgericht voordat het ras kon worden erkend. En dat gebeurde pas in 1969
Elders kostte het tijd om het ras te vestigen. De Blue Heeler bereikte het VK bijvoorbeeld pas in 1979
Ondanks hun trage start is de populariteit van deze loyale en hardwerkende hond gestaag gegroeid
De belangstelling voor de oorsprong van de Blue Heeler en de geschiktheid als huisdier neemt toe en u overweegt misschien om een van deze lieve honden in uw leven te brengen.
Het is belangrijk dat u aan de behoeften van uw Blue Heeler kunt voldoen als u besluit dat dit de hond voor u is. Vergeet niet om onze complete gids over de Australian Cattle Dog te lezen voordat je de sprong waagt en een puppy aanschaft!
