Een adembenemend mooie hond, de schoonheid van de Ierse Setter is gedeeltelijk het resultaat van historische noodzaak. Zijn elegante, maar substantiële bouw stelde dit ras in staat om met snelheid en uithoudingsvermogen te jagen. De bouw is iets langer dan hoog, waardoor er voldoende bewegingsruimte is zonder interferentie tussen voor- en achterbenen. De draf is grondbedekkend en efficiënt. De vacht is vlak, recht en van gemiddelde lengte, met langere bevedering op de oren, achterkant van de benen, buik, borst en staart, en biedt bescherming tegen doornstruiken zonder erin verstrikt te raken. De rijke mahonie kleur is uniek en mooi.
Klaar om te zien welke honden het beste bij je passen? Doe onze korte quiz om erachter te komen!
Sportief
60-70 pond
25-27"
Jachthond, Setter, Wijzer
Ierland
1700s
Rode Zetter
De precieze oorsprong van de Ierse setter is onduidelijk, maar de meest redelijke theorieën gaan ervan uit dat het het resultaat is van een mengsel van spaniels, pointers en andere setters - meestal de Engelse maar, in mindere mate, de Gordon. Ierse jagers hadden een snelwerkende hond nodig met een scherpe neus, groot genoeg om van een afstand gezien te worden. Ze vonden hun hond in de rood-witte setters die uit deze kruisingen werden voortgebracht. De eerste kennels van solide rode setters verschenen rond 1800. In slechts een paar jaar tijd hadden deze honden een reputatie opgebouwd vanwege hun rijke mahonie kleur. Tegen het midden van de 19e eeuw waren Irish Red Setters (zoals ze oorspronkelijk bekend waren) naar Amerika gekomen en bewezen dat ze effectieve jagers op jachtvogels waren. Terug in Ierland, rond 1862, werd een hond geboren die het ras voor altijd zou veranderen, Champion Palmerston. Met een ongewoon lang hoofd en een slank postuur, werd hij beschouwd als te verfijnd voor het veld, dus liet zijn eigenaar hem verdrinken. Een andere liefhebber kwam tussenbeide en de hond werd een sensatie als showhond, die een ongelooflijk aantal nakomelingen voortbracht. Vrijwel elke moderne Ierse setter kan worden herleid tot Palmerston. De belangstelling veranderde van veldproeven naar hondenshows, en de nadruk veranderde van jachtvermogen naar glamour. Desondanks bleef de Ierse setter een capabele jager en toegewijde enthousiastelingen namen maatregelen om de dubbele capaciteiten van het ras te behouden. Het ras groeide echter vooral in populariteit als showhond en later als trouw huisdier. Het groeide uiteindelijk uit tot een van de meest populaire rassen in Amerika in de jaren 70, maar is sindsdien gedaald in de populaire ranglijst.
De Ierse Setter benadert alles in het leven met een onstuimige, goedaardige houding, vol enthousiasme en ijver. Met een dagelijkse uitlaatklep voor zijn energie, is dit ras een aangename metgezel. Zonder voldoende beweging kan een Ierse setter overdreven actief zijn in huis en gefrustreerd raken. Dit is een beminnelijk ras, enthousiast om te behagen en deel uit te maken van gezinsactiviteiten. De Ierse Setter is goed met kinderen, maar kan voor peuters misschien te onstuimig zijn.
De Ieren hebben beweging nodig, en veel. Het is niet eerlijk om een hond te nemen die is geselecteerd op grenzeloze energie en te verwachten dat hij binnen zit. Een minimum van een uur zware inspannende games en inspanning per dag wordt aanbevolen. Vanwege de energie van deze hond is de Ierse Setter niet geschikt als huishond. De vacht moet om de twee tot drie dagen regelmatig worden geborsteld en gekamd, plus wat knippen en trimmen om er op zijn best uit te zien.
