In tegenstelling tot de prototypische terriër, bestaat de Dandie uit een reeks bochten die eindigen in een kromzwaardvormige staart van gemiddelde lengte. De Dandie is bijna twee keer zo lang als hoog, gebouwd om na een zware steengroeve de grond in te gaan. Zijn achterpoten zijn beslist langer dan zijn voorpoten. Zijn gang is vrij en gemakkelijk. Het heeft een kenmerkende vacht die bestaat uit ongeveer tweederde hard (niet stug) haar en een derde zacht haar, ongeveer 2 inch lang. Het hoofd is bedekt met zacht, zijdeachtig haar, waardoor het eruitziet als een groot hoofd. De kuif verbetert ook de uitdrukking, die vastberaden, waardig, zacht en wijs is. Kwasten op de oordopjes met dezelfde textuur en kleur als de topknoop versterken het uiterlijk.
Klaar om te zien welke honden het beste bij je passen? Doe onze korte quiz om erachter te komen!
Terriër
18-24 pond
8-11"
Terriër
Grens van Schotland en Engeland
1700s
De Dandie Dinmont Terrier valt op als een zeer ongewone terriër qua uiterlijk, maar zijn wortels zijn net zo typisch terriër als alle andere. Het verscheen voor het eerst als een apart type terriër in de achttiende eeuw rond het grensland van Schotland en Engeland. Hier waren ze eigendom van boeren en zigeuners en gewaardeerd voor het tekenen en doden van otters, dassen en vossen. Ooit stonden ze bekend als Catcleugh-, Hindlee- of Pepper and Mustard-terriërs. De meest bekende van deze honden waren eigendom van James Davidson, die bijna al zijn honden Pepper of Mosterd noemde, samen met een identificerend bijvoeglijk naamwoord. Sommigen geloven dat Davidson en zijn honden de modellen waren voor Sir Walter Scott's karakters van Dandie Dinmont en zijn honden in zijn roman Guy Mannering, gepubliceerd in 1814. De honden werden bekend als Dandie Dinmont's Terriers. Een brief geschreven door James Davidson verklaarde dat alle Dandy's afstammen van twee van zijn honden genaamd Tarr en Pepper. Ooit was het ras opgenomen in de algemene familie van Scotch Terriers, die verschillende kortbenige terriërs omvatte die nu worden erkend als verschillende rassen. De Dandie werd in 1873 apart van deze groep erkend. De Dandie Dinmont is nooit extreem populair geweest en blijft een van de minder bekende terriërs. Een oud Schots gezegde luidt:"Een Dandie kijkt naar je alsof hij meer is vergeten dan je ooit wist."
De Dandie Dinmont is geen "dandified" hond; het is ruw en tuimelend en klaar voor de jacht. Toch functioneert het goed als een waardig huisdier, aanhankelijk maar niet aanhankelijk. Het is een trouwe metgezel die geschikt is voor mensen van alle leeftijden, maar hij heeft wel dagelijkse oefening nodig om te voorkomen dat hij gefrustreerd raakt. Het is intelligent en zeer onafhankelijk. Het is meestal gereserveerd tegenover vreemden en agressief tegenover vreemde honden. Sommigen graven.
De Dandie geniet van de kans om rond te jagen en te verkennen in een veilige omgeving en heeft een gematigde wandeling nodig om in conditie te blijven. De vacht moet twee keer per week worden gekamd, plus regelmatig knippen en vormen. Shaping voor showhonden wordt gedaan op een bijna continue (maar lichte) basis; dat voor huisdieren kan door ongeveer vier keer per jaar te strippen of te knippen. Bij het knippen verliest de vacht zijn karakteristieke textuur en kleur.
