Rasstandaard: FCI | Maat: Groot | Levensverwachting: 8+ jaar | Temperament: Moyenne | Vacht: Kort of lang | Oorsprong: Zwitserland.
Met zijn opvallende maar zachte uiterlijk maakt de Sint Bernard indruk. Het is een trouwe hond, met een aangenaam karakter en vriendelijkheid als geen ander.
De voorouders van het Sint Bernard hondenras zijn ontstaan in Azië. Een van deze voorouders was de Tibetaanse Mastiff, die er nog steeds enige gelijkenis mee vertoont. In het oude Rome waardeerden Romeinse soldaten de Tibetaanse Mastiff-honden en hadden ze als metgezellen. Dankzij hun aanwezigheid in Romeinse legerkampen verspreidden de honden zich over heel Europa.
In de 17e eeuw werden sporen van het ras gevonden in Zwitserland, meer bepaald bij de Italiaans-Zwitserse grens, in het Hospice du Grand Saint-Bernard. Sint Bernard leek een kruising te zijn tussen de Tibetaanse Mastiff en lokale rassen uit Wallis en het kanton Vaud. De Sint Bernard werd op deze manier gefokt om een waakhond te creëren om de religieuzen te beschermen. Het werd bekend als een redder van verloren pelgrims tijdens de verschrikkelijke Alpenwinters. Ze hebben lawineslachtoffers en verloren reizigers gered.
Hun wapenfeiten zijn vastgelegd in vele reizigersverslagen en we kunnen verschillende getuigenissen lezen in verschillende Napoleontische soldatengeschriften van rond 1800. Tussen 1800 en 1814 werden niet minder dan 40 mensen gered door deze indrukwekkende hond.
Het jaar 1867 is belangrijk als het gaat om de geschiedenis van de Sint-Bernardus. Het was het jaar waarin de eerste documenten met betrekking tot de genealogie van het ras werden opgesteld door Heinrich Schumacher. Het Livre des Origines Suisse werd 17 jaar later, in 1884, opgericht en vermeldde het ras met Leon, de eerste geregistreerde hond, en zijn nakomelingen. In hetzelfde jaar werd de Club Suisse du Saint-Bernard (Zwitserse St. Bernard Club) opgericht.
Het ras werd een jaar later officieel erkend door de AKC (American Kennel Club).
Ondanks zijn grote formaat is deze hond zachtaardig en toegewijd aan zijn baasje.
Sint Bernards zijn bijzonder intelligent, maar kunnen een beetje koppig zijn als ze niet goed opgeleid zijn.
Het ras is erg beschermend tegenover zijn eigenaren en zijn huis. Ze hebben een aangeboren reddingsinstinct en zullen iedereen in nood willen helpen.
Het is een heel lieve, rustige en aanhankelijke hond. Dit hondenras is ook erg tolerant. Door zijn zachtaardige karakter is het een uitzonderlijke hond voor kinderen. Kleine kinderen moeten echter nog steeds voorzichtig zijn.
De Sint Bernard brengt graag tijd door met mensen en is niet graag alleen. Hij heeft aandacht nodig en kan moeilijk ontspannen als hij niet bij zijn gezin is. Als dit ras zijn dagen alleen moet doorbrengen in afwachting van de terugkeer van de eigenaar, kan het depressief en destructief worden.
De kalmte van het ras kan bedrieglijk zijn. Hij heeft nog beweging nodig en maakt graag lange wandelingen met zijn baasje.
Hoewel deze hond in een appartement kan wonen, moet hij voldoende ruimte hebben om zich gemakkelijk te verplaatsen, anders wordt hij ongelukkig. Het is het beste om Sint Bernards vaak mee naar buiten te nemen, zodat ze vrij kunnen bewegen en wat beweging kunnen krijgen. Als je een huis met een tuin hebt, zal je Sint Bernard heel blij zijn.
Het is geen geheim dat het belangrijkste kenmerk van dit ras de grootte is. Ze kunnen tot 90 cm (bijna 3 voet) reiken!
Het hoofd van de Sint Bernard is breed. De bovenkant van de schedel is gewelfd met een voorhoofd dat recht naar de neus valt. De ogen zijn middelgroot. De kleur kan variëren van bruin tot hazelaar.
Hun grote oren zijn hoog aangezet en vrij kort. De ronde oorschelp is zacht en eindigt in een driehoek.
De achterkant van het ras is breed en goed gebouwd. Als het op de staart aankomt, is hij lang en massief.
Het lichaam van de Sint Bernard is krachtig en stevig.
De hond kan zijn:
Kortharen zijn zeldzamer dan langharen. De vacht heeft een witte ondergrond met diverse gekleurde aftekeningen. De witte aftekeningen moeten, volgens de normen van dit ras, aanwezig zijn op de borst, voeten, staart, rond de snuit en op de snuit.
De variaties van de vacht zijn voornamelijk te wijten aan de kleurvlakken die zeer gevarieerd kunnen zijn. Ze kunnen bijvoorbeeld een brede roodbruine band op de rug hebben of zwarte of roodbruine vlekken die meer verspreid zijn over het lichaam.
De oren zijn altijd donkerder. De mond is vaak gemarkeerd met een roodbruin masker dat de ogen benadrukt.
Voor kortharige honden is één keer per week borstelen voldoende. Voor langharige honden verdient het de voorkeur om uw hond elke dag te borstelen. Controleer tijdens het poetsen regelmatig de gebieden achter de oren en op de rijbroek. Deze gebieden hebben de neiging om sneller mat te worden. Tijdens de herfst- en lenterui verhaart deze hond veel. Borstel zoveel als nodig is.
Dit ras kan oogproblemen krijgen als gevolg van overmatig tranen. Hun ogen moeten regelmatig worden schoongemaakt om de tranen weg te vegen.
Ook is het belangrijk om de oren in de gaten te houden, die kunnen snel vies worden. Je moet ook vaak zijn neus afvegen om eventuele sporen van kwijl te verwijderen.
Sint Bernards worden vaak afgebeeld met een ton om hun nek. Dit is gekoppeld aan de reddingsactiviteit van de hond. Tegenwoordig zijn er andere manieren om een verdwaalde reiziger te helpen dan hem glühwein aan te bieden! Je kunt symbolische afbeeldingen van dit grote hondenras zien op evenementen gewijd aan toeristen. Tegenwoordig worden ze steeds minder gebruikt voor reddingen.
De ton op de nek van de hond werd voor het eerst gezien in het schilderij van Edwin Landseer uit 1820 "Alpenmastiffs die een reiziger in nood reanimeren" in de National Gallery of Art in Washington.
Maat: vrouwtjes meten ongeveer 65 tot 80 cm, terwijl mannen ongeveer 70 tot 90 cm meten.
Gewicht: vrouwtjes zijn lichter en tussen de 50 en 75 kg; mannetjes wegen tussen 55 en 90 kg (tussen 121 en 198 lbs).
Gezondheid: Er zijn veel gevallen van elleboog- en heupdysplasie bij dit ras. De hond kan ook last hebben van maagvergroting. Het zal daarom nodig zijn ervoor te zorgen dat hij langzaam eet en kalm blijft na zijn maaltijd.
De ogen van de Sint-Bernardus lekken regelmatig en dit kan oogproblemen veroorzaken (entropion of ectropion).
Het ras kan ook hartproblemen hebben, zoals gedilateerde cardiomyopathie. Het kan ook last hebben van eczeem en is erg gevoelig voor warmte.
Levensverwachting: 8 tot 11 jaar.
Is dit ras goed met kinderen? De Sint Bernard is geweldig met kinderen. Ze blijven stil tijdens de knuffeltijd en spelen vrolijk als kinderen wakker zijn en klaar zijn om te spelen. Ze houden de kleintjes altijd in de gaten en zorgen voor hun veiligheid.
Is de Sint Bernard gemakkelijk te trainen? Sint Bernards moeten zo vroeg mogelijk worden opgeleid. Hoewel dit ras een beetje koppig is, begrijpt het wat er van hem wordt gevraagd en zal het graag gehoorzamen.
De opleiding moet streng en stevig zijn. Je moet je niet laten verleiden door zijn lieve kant, want als hij niet gehoorzaamt, wordt het heel ingewikkeld als hij volwassen wordt!
