De Engelse Cocker Spaniel is een ongelooflijk energieke, enthousiaste metgezel, vooral tijdens het werk. Ondanks zijn zachte, zachte uitdrukking is de Cocker, zoals hij meestal wordt genoemd, een actieve sporthond die een uitstekende familiehond is, vooral omdat de Engelse Cocker Spaniel gemakkelijk te trainen is en zelden stopt met kwispelen.
Voor een Spaniel is de Engelse Cocker vrij lang. Zijn compacte vorm en korte poten helpen hem echter snel door dichte struiken te bewegen, terwijl zijn brede snuit de hond helpt bij het apporteren. De vacht van de Engelse Cocker - die te vinden is in verschillende kleuren, waaronder zwart, leverkleurig, rood en bruin - is van gemiddelde lengte, golvend of plat en zijdeachtig van structuur. Zijn gang is grondbedekkend en krachtig, en zijn gezichtsuitdrukking is zacht en aangenaam. Bovendien houdt de Engelse Cocker typisch zijn staart kwispelend wanneer hij in beweging is.
De Engelse Cocker Spaniel is sociaal van aard en meestal in een vrolijke of speelse bui. Hij brengt graag tijd door met mensen en is zeer gehoorzaam en voert de instructies van de eigenaar toegewijd uit. Trouw aan zijn meester is in feite een van de meest herkenbare kenmerken van de Engelse Cocker. Met een sterk jachtinstinct is het ras altijd enthousiast om nieuwe dingen te leren.
De Engelse Cocker Spaniel moet tijdens lange wandelingen worden gemaakt, bij voorkeur urenlang. Dit geeft het de nodige dagelijkse beweging. Rennen en spelen is ook een goede lichaamsbeweging voor het ras. Hoewel de Engelse Cocker Spaniel buiten kan overleven bij gematigd weer, is het het beste om de hond thuis te houden met toegang tot een tuin.
Men moet zijn oren regelmatig controleren om vuil te verwijderen, terwijl zijn vacht twee tot drie keer per week moet worden gekamd en geborsteld. Het trimmen van de vacht aan de staart en voeten is elke twee maanden nodig, en het hoofd en de oren moeten regelmatig worden geknipt.
De Engelse Cocker Spaniel heeft over het algemeen een levensduur van 12 tot 14 jaar. Er moet voor worden gezorgd dat sommige ernstige gezondheidsgerelateerde problemen zoals patellaluxatie en progressieve retinale atrofie (PRA) worden voorkomen. Dit ras is ook gevoelig voor enkele kleine problemen zoals hypothyreoïdie, heupdysplasie bij honden (CHD), cataract en nierziekte. De parti-kleuren zijn gevoelig voor doofheid. De Engelse Cocker Spaniel moet zijn knieën, oren, heupen, ogen en schildklier laten testen. Cardiomyopathie kan ook af en toe in het ras worden gezien.
De Engelse Cocker Spaniel behoort tot de familie van landspaniëls die zeer bekwaam zijn in de jacht. Het ras kreeg pas in 1936 de erkenning van een onderscheidend ras, met de oprichting van de Engelse Cocker Spaniel Club of America.
De kruising van de Amerikaanse en Engelse Cockers werd echter niet aangemoedigd door de Engelse Cocker Spaniel Club, wat resulteerde in de scheiding van de Engelse Cocker en de Amerikaanse Cocker in 1946. De Engelse Cocker Spaniel staat ook wel bekend als gewoon de Cocker Spaniel. Amerikaanse Cockers zijn alleen populair in hun thuisland, maar de Engelse Cocker Spaniel wordt over de hele wereld erkend.
