De Franse Bulldog is altijd een gezelschapshond geweest:klein en gespierd met een gladde vacht, kort gezicht en kenmerkende "vleermuis" oren. Liefkozend bekend als de Frenchie, is het geliefd vanwege zijn vertederende karakter en zelfs karakter.
De Frenchie heeft een nieuwsgierige en alerte uitdrukking die wordt versterkt door zijn vleermuisoren. Het verschilt van de Engelse Bulldog in zijn beweging, die vrij, ongeremd is en een goede reikwijdte en drive heeft. De losse, zachte huid rond de schouders en het hoofd vormt rimpels. Het is zowel een sterke en vermakelijke huishond als een stevig schoothondje.
Het Franse Bulldog-ras deelt verschillende kenmerken van zijn Bulldog-voorouders en wordt gekenmerkt door een zwaar gebouwd en breed lichaam, gespierde bouw, grote vierkante kop, laag zwaartepunt en een korte, fijne vacht, die in verschillende kleuren voorkomt, waaronder gestroomd, fawn, wit en zwart.
Deze lieve, vriendelijke en gezellige hond is bereid om te behagen. Als clowneske schoothondje houdt de Franse Bulldog van spelen en houdt hij ervan om zijn gezin te vermaken. Hij is dol op dutten met en knuffelen met zijn favoriete persoon.
Hoewel de Frenchie een vrolijke hond is, heeft hij minimale bewegingsbehoeften. Hij houdt van ravotten in de buitenlucht, maar houdt niet van warm en vochtig weer. In feite is de Franse Bulldog niet geschikt om buiten te leven en kan hij niet zwemmen.
Een korte wandeling aan de lijn is voldoende om aan de meeste fysieke behoeften van de hond te voldoen. Vachtverzorging is minimaal, maar de rimpels in het gezicht van de hond moeten regelmatig worden schoongemaakt. Bovendien hebben Fransen de neiging om te snurken, kwijlen en piepen.
De Frenchie, die een gemiddelde levensduur heeft van 9 tot 11 jaar, is vatbaar voor grote gezondheidsproblemen zoals brachycefalisch syndroom, tussenwervelschijfziekte (IVDD), allergieën en heupdysplasie bij honden (CHD), en kleine problemen zoals patellaluxatie en hemivertebra . Het ras Franse Bulldog is ook gevoelig voor warmte en anesthesie, en honden van dit ras moeten worden bevallen met een keizersnede. Voor dit hondenras worden knie-, oogheup- en wervelkolomtests geadviseerd.
Als een van de populaire honden in Engeland was de Bulldog in de 19e eeuw heel gewoon in de omgeving van Nottingham. Bepaalde kleine Bulldogs wogen niet meer dan 25 pond en veel kantwerkers namen deze "Toy" Bulldogs mee naar Frankrijk, waar ze halverwege de 19e eeuw gingen werken.
De kleine Bulldogs, vooral die met rechtopstaande oren, fascineerden de vrouwen van Frankrijk. (Ironisch genoeg was ditzelfde kenmerk niet geliefd in Engeland.) Hondenhandelaren introduceerden veel van dergelijke clowneske honden in Frankrijk, en dus maakten deze honden, bekend als de Bouledogue Francais, furore in Parijs. De fokkers in Frankrijk bleven de rechte vleermuisoren ontwikkelen, wat de Engelse fokkers nog meer ergerde.
Tegen het einde van de 19e eeuw kreeg de hogere klasse een voorkeur voor het ras en kreeg het een plaats in veel mooie Franse huizen. Rond dezelfde tijd brachten veel Amerikanen die Frankrijk bezochten exemplaren naar de VS en begonnen ze met het fokken van de hond.
Ondanks de controverse over het juiste oortype, werd er een Amerikaanse club opgericht die in 1898 een zeer elegante hondenshow voor de Franse Bulldog sponsorde. De rijke Amerikaanse toeschouwers werden aangetrokken door de stijlvolle show en al snel veroverde de Franse Bulldog de harten van velen. De high society was ook dol op de hond en in 1913 domineerde dit ras veel van de populaire showhonden in de Verenigde Staten.
Hoewel andere rassen sindsdien populair zijn geworden, heeft de Frenchie nog steeds veel fans.
