De Duitse Pinscher is een middelgrote, kortharige hond. Een uitstekende waakhond en metgezel, hij combineert elegantie en kracht met uithoudingsvermogen en behendigheid.
De Duitse Pinscher heeft status verworven als waakhond en trouwe metgezel van ideale grootte en is een populair huisdier. Deze middelgrote hond heeft een gespierde, vierkante bouw en is over het algemeen fawn of zwart en blauw van kleur. Zijn lichtheid maakt hem zeer wendbaar, hoewel hij zijn kracht ontleent aan zijn solide lichaamstype. Dankzij de gevoelige zintuigen van de hond kan hij de hele dag jagen. Zodra het een knaagdier vindt, kan het het gemakkelijk vangen en doden. Als het achterdochtig is over een vreemde, blaft het totdat de persoon zich terugtrekt.
De Duitse Pinscher is aanhankelijk, speels en goed met kinderen. Het is echter achterdochtig tegenover vreemden en is mogelijk niet geschikt voor huizen met kleine huisdieren, met name knaagdieren.
De vasthoudende, moedige en levendige Duitse Pinscher zorgt voor het eigendom van zijn meester, ongeacht of hij daarvoor is opgeleid. Zijn neiging om te blaffen is niet bedoeld als overlast, maar als waarschuwing aan huisgenoten voor naderende indringers. En hoewel het een snelle leerling is, zal het alleen uit eigen beweging gehoorzamen.
De verzorgingsvereisten voor de Duitse Pinscher zijn vrij eenvoudig:af en toe poetsen en wassen. Duitse Pinschers houden ervan om betrokken te zijn bij gezinsactiviteiten en hebben er een hekel aan om in de kennel of alleen te worden achtergelaten. Ze zijn erg toegewijd aan hun familie, hun toewijding gaat in de mate van toezicht houden op het huishouden, 's avonds entertainment bieden, tuinieren begeleiden en het bed van hun baas delen.
Omdat de hond vol energie zit, moet hij goede mentale en fysieke oefeningen krijgen, anders kan hij verveeld en gefrustreerd raken.
De Duitse Pinscher, die een gemiddelde levensduur heeft van 12 tot 15 jaar, heeft geen last van grote of kleine gezondheidsproblemen. Er worden echter heup- en oogtests aanbevolen voor dit hondenras.
De Duitse Pinscher, een van de befaamde Pinscherrassen, is ontstaan uit twee oudere rassen:de Duitse Bibarhund (uit de jaren 1200) en de Tanner (uit de jaren 1300). Deze soorten werden in de 17e eeuw gekruist met Black and Tan Terriers om de Rattenfanger te produceren, een goede waakhond en veelzijdig werkende rattenvanger. Deze hond werd toen de Pinscher, bleef eeuwenlang een hardwerkend ras en stond in hoog aanzien vanwege zijn vermogen om knaagdieren te vangen.
Het einde van de 19e eeuw zag de komst van hondenshows en de groeiende populariteit van de Pinscher. In 1884 werd voor het eerst de rasstandaard voor de Pinscher gekozen. Het ras werd aanvankelijk populair bij hondenliefhebbers, waardoor hun aantal snel afnam. De wereldoorlogen belemmerden ook pogingen om Pinschers te registreren, tellen en tentoon te stellen.
Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog was het ras bijna uitgestorven, tussen 1949 en 1958 werd er geen enkel Pinscher-nest geregistreerd in West-Duitsland.
Om te overleven was de Pinscher afhankelijk van de Dwergpinscher, zijn afstammeling. In 1958 koos en registreerde de Pinscher-Schnauzer Klub van West-Duitsland vier te grote dwergpinschers. Drie afzonderlijke "MinPin"-mannetjes werden gefokt met een Pinscher-vrouwtje dat in het geheim werd gesmokkeld vanuit een plaats in Oost-Duitsland, waar nog steeds Pinschers te vinden waren. Bijna alle huidige Duitse Pinschers stammen af van deze honden.
In de late jaren 1970 werden Duitse Pinschers geïntroduceerd in de Verenigde Staten. De American Kennel Club plaatste het ras voor het eerst in de categorie Diversen in 2001; twee jaar later werd de Duitse Pinscher in de werkgroep geplaatst.
