Betta-vissen, ook bekend als Siamese Fighting Fish, zijn genoemd naar hun mannelijk-tegen-mannelijke agressie. Hoewel het individuele gedrag kan verschillen, moeten de meeste mannelijke bettavissen in de handel in gezelschapsvissen in aparte aquaria worden gehouden en mogen ze zelfs geen andere mannetjes kunnen zien. Vechten met betta-vissen kan potentieel dodelijk zijn, dus eigenaren moeten effectieve maatregelen nemen om te voorkomen dat hun mannelijke betta-vissen vechten.
Het meest voorkomende vechtgedrag bij betta-vissen staat bekend als 'affakkelen'. In deze demonstratie zal een mannelijke betta-vis beide operculums (kieuwdeksels) naar voren duwen om een grotere lichaamsgrootte te suggereren. Dit is vergelijkbaar met een kogelvis die uitzet en zijn stekels uitdijt wanneer hij onder dwang staat.
Ander gedrag omvat fysieke interactie tussen de twee vissen. Fysieke interacties kunnen zijn dat een vis ramt, of direct in de andere vis zwemt, of bijt of bijt in de vinnen. Twee mannen kunnen ook hun lippen op elkaar drukken en worstelen.
Betta-vissen vechten om een territorium te vestigen, inclusief voedselbronnen, onderdak en toegang tot vrouwtjes. Dit is een veelvoorkomende oorzaak van agressief gedrag bij veel verschillende vissoorten.
Er is discussie over de vraag of dit vechtgedrag aangeboren is of een gevolg is van de manier waarop betta-vissen worden gekweekt. Studies hebben aangetoond dat betta's die in een groep worden grootgebracht, minder agressieve neigingen hebben. Bij sommige leveranciers is het moeilijk om te weten hoe uw betta-vissen zijn gekweekt en hoe agressief ze kunnen zijn, en het kan een paar weken duren voordat u hun mate van agressie kunt zien. De meeste mannelijke betta's zijn echter agressief en kunnen niet bij andere betta's worden gehouden.
In hun geboorteland Thailand hebben betta-vissen een geschiedenis als competitieve vechters. Studies die competitieve gevechten observeren, hebben aangetoond dat vissen die geïsoleerd worden gekweekt, zonder andere betta-vissen, de neiging hebben agressiever te zijn en voor een langere periode te vechten. Net als bij hondengevechten, is het houden van vissen voor deze specifieke functie een ernstige zorg voor het welzijn.
Vrouwelijke betta's zijn meestal niet agressief tegen elkaar. Vrouwelijke betta's worden gewoonlijk in een kleine groep gehouden, bekend als een "harem", en individuele vissen kunnen meer of minder agressief zijn dan andere in een groep, wat vaak leidt tot een gevestigde hiërarchie. Eenmaal gevestigd, kan de toevoeging van nieuwe vrouwtjes aan de harem resulteren in meer gevechten als een nieuwe hiërarchie wordt vastgesteld. Vrouwelijke betta's worden gewoonlijk in een aquarium gehouden met andere vissoorten van vergelijkbare grootte.
Hoewel mannelijke betta's niet bij andere betta's kunnen worden gehuisvest, kan een enkele mannelijke betta in hetzelfde aquarium worden gehouden met andere niet-agressieve vissoorten. Vrouwelijke betta's kunnen ook samen met andere vissoorten worden gehuisvest. Sommige betta-vissen kunnen agressief zijn voor vissen van andere soorten die in dezelfde tank worden gehouden, als die vissen vloeiende vinnen hebben die lijken op een andere betta. Het is van cruciaal belang om vissen die niet agressief zijn en goede gemeenschapsspelers aan uw aquarium toe te voegen. Het hangt af van de individuele persoonlijkheid van uw betta om te bepalen of ze met andere soorten kunnen worden gehouden. Sommige betta's zijn te agressief om met andere vissen te houden. Het is het beste dat betta-vissen als laatste aan het aquarium worden toegevoegd om mogelijke agressieve interacties te verminderen.
De meest voorkomende tekenen van vechten zijn kieuwen, rammen of vin knijpen. Als u uw vissen niet actief ziet vechten, ziet u mogelijk andere tekenen, waaronder ontbrekende schubben, gescheurde vinnen of toegenomen verstopping. Ernstige symptomen zijn lethargie, verminderde eetlust, langdurige schuilperiodes en plotselinge dood. Als je probeert om betta's bij elkaar te houden en je ziet tekenen van vechten, dan moet de vis worden gescheiden.
"Vinrot" of rafelende vinnen zijn een veelvoorkomend probleem bij bettavissen, vanwege hun lange vloeiende vinnen. Vaak is dit een algemeen teken van ziekte en een slecht functionerend immuunsysteem. Een andere veelvoorkomende oorzaak van vinschade is overversieren met veel items die betta-vinnen kunnen scheuren.
De beste manier om te voorkomen dat uw vissen gaan vechten, is door slechts één mannelijke vis per tank te hebben. Als je betta's in afzonderlijke tanks houdt, zorg dan voor een visuele barrière tussen de twee tanks, zodat de vissen elkaar op geen enkel moment kunnen zien. Eenvoudige aquariumachtergronden of een stuk karton zijn effectieve visuele barrières.
Visueel speelgoed met spiegels of spiegels die in de buurt van het aquarium zijn geplaatst, moet ook worden verwijderd. Van Betta's is bekend dat ze agressief reageren op hun eigen reflecties. Hoewel deze als "verrijkende" items kunnen worden beschouwd, zijn dit bekende stressoren in betta's en mogen ze niet aan betta-tanks worden toegevoegd. Verwondingen kunnen optreden wanneer betta-vissen speelgoed of hun reflecties in een spiegel aanvallen.
Er zijn behandelingen geprobeerd met marihuana en Prozac om agressief gedrag van betta-vissen te verminderen. Bettas reageerde met verminderd agressief gedrag bij beide behandelingen, maar werd tolerant ten opzichte van de dosis marihuana. Raadpleeg altijd uw dierenarts voordat u aan behandelingen voor uw huisdieren begint.
