Je hebt vast wel eens gehoord dat honden wormen kunnen krijgen. Misschien heb je zelfs wormen in de ontlasting van je hond gezien. Wat moet je doen als je hond wormen krijgt? Wat nog belangrijker is, hoe kunt u uw hond überhaupt beschermen tegen wormen?
Uw dierenarts is de beste bron voor de diagnose, behandeling en preventie van veel voorkomende darmparasieten. Vergeet niet dat routinematige dierenartsbezoeken essentieel zijn om uw hond gezond te houden. Communiceer altijd met uw dierenarts en meld eventuele tekenen van ziekte zo snel mogelijk.
Alle honden kunnen darmparasieten krijgen, maar sommige honden zijn kwetsbaarder dan andere. Levensstijl en regelmatig gebruik (of niet-gebruik) van routinematige preventieve medicatie spelen beide een grote rol bij het bepalen van het risico van een hond om een darmparasiet op te lopen. Sommige darmparasieten kunnen ook een risico vormen voor mensen.
Rondwormen (Toxocara Canis, Toxascaris leonine ) zijn de meest voorkomende darmparasieten bij honden. Ze komen vooral veel voor bij puppy's.
Volwassen rondwormen leven in de darmkanalen van hun gastheren en consumeren het voedsel van die gastheer. De volwassen rondworm is rond, wit tot lichtbruin van kleur en enkele centimeters lang. Deze wormen lijken veel op spaghetti of engelenhaarpasta.
Volwassen honden krijgen spoelwormen door het eten van rondwormlarven, meestal van verontreinigde grond of geïnfecteerde prooien (zoals een muis of ander klein zoogdier).
Puppy's worden geboren met rondwormen nadat ze ze tijdens de dracht uit de baarmoeder van hun moeder hebben opgelopen. Bovendien kunnen zogende puppy's rondwormlarven opnemen in de moedermelk.
Eenmaal ingenomen, vinden de larven hun weg naar de lever van de hond. Terwijl ze zich ontwikkelen tot volwassen wormen, reizen ze naar de longen, worden ze opgehoest door de hond en vervolgens ingeslikt. De volwassen spoelwormen leven in de darmen van de hond. Hun eieren worden uitgestoten in de ontlasting van de hond en ontwikkelen zich tot larven. De levenscyclus wordt herhaald wanneer een andere gastheer de larven opneemt.
Tekenen van een rondworminfectie zijn diarree, braken, dikbuikig uiterlijk, hoesten (honden kunnen ophoesten of wormen overgeven), gewichtsverlies en een doffe vacht. Veel honden zullen in het begin geen tekenen van infectie vertonen.
Uw dierenarts kan een monster ontlasting van uw hond testen op wormen door een laboratoriumtest uit te voeren die fecale flotatie wordt genoemd. Eieren van rondwormen zijn microscopisch zichtbaar in de ontlasting als er volwassen rondwormen in de dunne darm aanwezig zijn.
Behandeling van rondwormen omvat meerdere orale doses ontwormingsmedicatie. Ontwormen doodt alleen de wormen in het darmkanaal, dus herhaalde doses zijn nodig om nieuw ontwikkelende volwassen wormen te doden. Omdat puppy's zo vaak worden aangetast, worden ze routinematig ontwormd (ongeacht of de eieren microscopisch worden gezien) tijdens hun eerste paar puppyvaccins. Houd er rekening mee dat niet alle vrij verkrijgbare ontwormingsmiddelen effectief zijn. Uw dierenarts is de beste bron voor dit medicijn. Opmerking :verschillende soorten hartwormpreventie beschermen ook tegen rondwormen.
Mensen kunnen spoelwormen oplopen door contact met verontreinigde grond, wat mogelijk kan leiden tot een ernstige aandoening die Visceral Larva Migrans wordt genoemd. Draag altijd handschoenen bij het hanteren van grond, vooral die welke in contact kan zijn gekomen met hondenuitwerpselen. Vooral kinderen lopen een hoog risico.
Haakwormen (Ancylostoma caninum, Ancylostoma braziliense ) zijn een ander veelvoorkomend type darmparasieten die honden en puppy's treffen. De haakworm hecht zich met zijn scherpe tanden aan het darmslijmvlies van zijn gastheer en zuigt het bloed van de gastheer op voor levensonderhoud. Haakwormen zijn aanzienlijk kleiner dan rondwormen en worden meestal niet gezien in ontlasting of braaksel.
Volwassen honden krijgen haakwormen door contact met verontreinigde grond die mijnwormlarven bevat. De larven graven door de huid of voetzolen als een hond op de grond ligt. Of de hond kan de larven binnenkrijgen na contact met verontreinigde grond, vaak tijdens het trimmen. Net als bij rondwormen kunnen zogende puppy's haakwormlarven opnemen in de moedermelk.
Veel haakwormlarven ontwikkelen zich tot volwassen wormen in de dunne darm, maar sommige reizen naar de longen, worden opgehoest door de hond en vervolgens ingeslikt (vergelijkbaar met rondwormen). De volwassen haakwormen leven en paren in de dunne darm van de hond. Hun eieren komen via de ontlasting van de hond in de omgeving terecht. De mijnwormeieren komen uit in larven en leven in de grond. De levenscyclus wordt herhaald.
Tekenen van een haakworminfectie zijn onder meer bleke slijmvliezen en zwakte (als gevolg van bloedarmoede). Sommige dieren hebben diarree en/of gewichtsverlies. Veel honden vertonen in het begin geen tekenen van infectie. Houd er rekening mee dat een haakworminfectie erg gevaarlijk kan zijn voor jonge puppy's vanwege de hoeveelheid bloedverlies die kan optreden.
De diagnose wordt gesteld na het verzamelen van een ontlastingsmonster en het uitvoeren van een laboratoriumtest die fecale flotatie wordt genoemd (zoals bij rondwormen). De mijnwormeieren worden meestal microscopisch gezien als er volwassen haakwormen in de dunne darm aanwezig zijn.
De behandeling van haakwormen is vergelijkbaar met die van rondwormen. Er moeten meerdere orale doses van een ontwormingsmedicijn worden gegeven, omdat de ontwormer alleen wormen in het darmkanaal kan doden. De ontwormer die doorgaans wordt gegeven tijdens puppyvaccins, behandelt ook haakwormen. Niet alle vrij verkrijgbare ontwormingsmiddelen zijn effectief, dus vraag uw dierenarts naar de juiste medicatie. Opmerking :verschillende soorten hartwormpreventie beschermen ook tegen haakwormen.
Mensen kunnen haakwormen krijgen door contact met verontreinigde grond. Mijnwormlarven kunnen de huid binnendringen, wat mogelijk kan leiden tot een relatief kleine maar nogal oncomfortabele aandoening die Cutaneous Larva Migrans wordt genoemd. Vermijd blootsvoets lopen in gebieden waar huisdieren ooit hun behoefte hebben gedaan (inclusief stranden). Draag altijd handschoenen bij het hanteren van grond, vooral die welke in contact kan zijn gekomen met hondenuitwerpselen. Kinderen mogen nooit spelen of zitten in ruimtes waar huisdieren ooit hun behoefte hebben gedaan.
Zweepwormen (Trichuris vulpis ) zijn een andere veel voorkomende darmparasiet bij honden. De zweepworm leeft in de dikke darm, waar hij in het weefsel bijt en zijn kop erin steekt. Net als de haakworm zuigt de zweepworm het bloed van de gastheer op voor levensonderhoud. Zweepwormen zijn zelfs kleiner dan rondwormen en worden zelden in de ontlasting gezien. Het ene uiteinde van het lichaam van de worm is breed, terwijl de rest taps toeloopt tot een smalle, zweepachtige kop, vandaar de naam "zweepworm".
Honden krijgen zweepwormen van het eten van zweepwormeieren die in de grond leven. Dit gebeurt meestal door zelfverzorging. De zweepwormeieren passeren het bovenste maagdarmkanaal en komen uit in larven in de dunne darm. Vervolgens gaan de larven naar de blindedarm of dikke darm waar ze zich ontwikkelen tot volwassen zweepwormen. Hun eieren verschijnen in de ontlasting van de hond. Zweepwormeieren kunnen jarenlang in de grond slapen totdat ze door een nieuwe gastheer worden geconsumeerd. Vervolgens wordt de levenscyclus herhaald.
Tekenen van een zweepworminfectie zijn in het begin mogelijk niet aanwezig. Meestal ontwikkelt zich bloederige diarree naarmate de infectie verergert, wat mogelijk kan leiden tot chronische bloederige diarree. Bloedarmoede is mogelijk, maar komt niet zo vaak voor bij een zweepworminfectie als bij een haakworminfectie. Een zweepworminfectie kan ook ernstig genoeg worden om een ernstige verstoring van de elektrolytenbalans te veroorzaken.
Diagnose van een zweepworminfectie kan moeilijk zijn omdat zweepwormen niet continu eieren leggen zoals rondwormen en haakwormen. Uw dierenarts zal een laboratoriumtest uitvoeren die fecale flotatie wordt genoemd (zoals bij rondwormen en haakwormen). De zweepwormeieren kunnen al dan niet microscopisch worden gezien als volwassen zweepwormen in de dunne darm aanwezig zijn. Een gebrek aan eieren in het ontlastingsmonster sluit een zweepworminfectie niet definitief uit. Uw dierenarts kan herhaalde ontlastingstests aanbevelen als u vermoedt dat er sprake is van zweepwormen.
De behandeling van zweepwormen is vergelijkbaar met die van rondwormen en haakwormen. Er moeten meerdere doses van een speciaal ontwormingsmiddel worden gegeven. Vrij verkrijgbare ontwormingsmiddelen zijn niet effectief, dus uw dierenarts moet u de juiste medicatie geven. Vanwege de lange levenscyclus van de zweepworm wordt de behandeling meestal maanden later herhaald. Opmerking :Bepaalde soorten hartwormpreventie beschermen ook tegen zweepwormen.
Gelukkig is het type zweepworm dat honden treft zelden overdraagbaar op mensen. Er moeten echter nog steeds voorzorgsmaatregelen worden genomen om contact met hondenuitwerpselen of verontreinigde grond te voorkomen.
Lintwormen (Dipylidium caninum ) zijn darmparasieten die vaak voorkomen bij honden. Het zijn lange, platte (tape-achtige) wormen die zich hechten aan de dunne darm van hun gastheer. Een lintwormlichaam is enkele centimeters lang, maar bestaat uit meerdere segmenten die op het hoofd en de nek van de worm groeien. Elk segment heeft zijn eigen voortplantingsstelsel.
Honden krijgen lintwormen van het eten van vlooien. Vlooienlarven komen uit eieren en consumeren het omringende vlooienvuil en puin. Indien aanwezig, zullen ze ook lintwormeieren consumeren. De larvale vlooien ontwikkelen zich tot volwassenen terwijl de lintwormeieren zich in de vlooien ontwikkelen. Volwassen vlooien springen op een gastheer (meestal een hond of kat) en veroorzaken jeuk bij het huisdier. De gastheer kauwt zichzelf en consumeert de volwassen vlo, waarna de zich ontwikkelende lintworm in de gastheer wordt losgelaten. De jonge lintworm hecht zich aan de dunne darm en groeit uit tot segmenten.
De eindsegmenten zijn eierzakken die uiteindelijk losraken en hun weg vinden uit het rectum van de gastheer in de omgeving. Het lintwormsegment, dat lijkt op een rijstkorrel of een sesamzaadje, breekt open en de eitjes komen vrij. Als er ook vlooieneitjes in de omgeving aanwezig zijn, wordt de levenscyclus herhaald. Daarom worden lintwormen alleen via vlooien van huisdier op huisdier overgedragen.
Tekens worden zelden gezien bij honden die zijn aangetast door lintwormen (behalve het verschijnen van rijstachtige segmenten rond de anus van het huisdier en/of in de ontlasting. Gelukkig hebben deze parasieten geen nadelige invloed op honden; het wordt over het algemeen als een cosmetisch/hygiënisch alleen zorg.
Diagnose van lintwormen wordt meestal gemaakt nadat de platte, rijstachtige segmenten zijn gezien door de eigenaar of een huisdierprofessional. Lintwormeieren verschijnen zelden microscopisch wanneer fecale flotaties worden uitgevoerd.
Behandeling van lintwormen omvat een of meer doses van een speciaal ontwormingsmedicijn. Typische vrij verkrijgbare ontwormingsmiddelen zijn niet effectief. Uw dierenarts moet u van de juiste medicatie voorzien. Omdat lintwormen via vlooien worden overgedragen, is het uitroeien van vlooien de enige manier om herinfectie te voorkomen. Het ontwormen moet mogelijk worden herhaald terwijl u vlooien probeert te bestrijden. Het gebruik van maandelijkse vlooienpreventie wordt aanbevolen.
Gelukkig is het type lintworm dat honden treft niet direct overdraagbaar op mensen. Een lintworminfectie kan technisch gezien echter op mensen worden overgedragen door onbedoelde inname van een vlo.
Opmerking :Er is een ander type lintworm dat huisdieren kan treffen:Taenia . Dit type infectie komt minder vaak voor en wordt gecontracteerd nadat een huisdier een tussengastheer zoals een konijn of muis heeft geconsumeerd. Gelukkig heeft dit type lintworm meestal geen nadelig effect op de gastheer. Bovendien, hetzelfde medicijn dat Dipylidium caninum . doodt doodt ook Taenia .
De wormen die honden krijgen, zijn er in veel verschillende vormen. De meeste zien er, nou ja, uit als wormen. Vaak zie je bij lintwormen hun eierzakken, die op rijstkorrels lijken.
Hoewel er natuurlijke ontwormingsmiddelen zijn, zouden we nalatig zijn als we je niet zouden vertellen om Fido naar de dierenarts te brengen als je denkt dat hij wormen heeft. (P.S.:Breng een ontlastingsmonster mee.)
Hoewel het mogelijk is om wormen te vangen door met de uitwerpselen van uw hond om te gaan, is het onwaarschijnlijk.
Het makkelijkste antwoord is dat je ze in de poep van je hond ziet. Anders, als uw hond diarree, gewichtsverlies, lethargie, een opgeblazen buik, braken of hoesten heeft, is het tijd om uw dierenarts te bellen om erachter te komen wat er aan de hand is.
