In dit artikelHeeft uw kat ooit een muis of rat gevangen? Katten jagen graag op kleine prooien en nemen vaak mee naar huis wat ze vangen. Soms eten ze hun prooi op, andere keren laten ze het als een "geschenk" voor je achter. Hoe verontrustend het ook voelt, dit is volkomen normaal kattengedrag. Knaagdieren kunnen echter een risico vormen voor de katten die op ze jagen.
Katten overleven in het wild door op kleine prooien te jagen. Ze evolueerden tot ideale jagers met stealth, behendigheid en scherpe zintuigen. Ondanks domesticatie hebben de meeste katten nog steeds een sterke prooidrift en een instinctief verlangen om te jagen.
Katten jagen vaak voor het pure plezier ervan. U ziet misschien dat uw kat levende prooien mee naar huis neemt, ermee speelt, maar het nooit echt opeet.
Omdat dit overlevingsinstinct blijft bestaan, is het belangrijk dat katten een uitlaatklep hebben voor deze energie. Met speelgoed en spelletjes kan uw kat aan zijn jachtbehoeften voldoen zonder dat hij levende prooien hoeft te vangen. De meeste katten zullen echter nog steeds besluipen en levende prooien vangen als ze de kans krijgen, ongeacht hoe goed ze thuis worden gevoed.
Door de geschiedenis heen hebben mensen katten gebruikt om knaagdieren weg te houden. Hoewel het voorkomen van ongedierte een leuk voordeel kan zijn van het hebben van een kat, mag het nooit de belangrijkste reden zijn om een kat te nemen. Katten zijn gedomesticeerde huisdieren die een veilige, stabiele thuisomgeving nodig hebben. Helaas voor katten kunnen knaagdieren aanzienlijke gezondheidsrisico's met zich meebrengen die zowel katten als mensen treffen.
Er zijn verschillende manieren waarop uw kat schade kan oplopen door blootstelling aan knaagdieren. Muizen en ratten kunnen virussen, bacteriën, parasieten en zelfs gifstoffen bij zich dragen die u of uw kat kunnen aantasten.
Toxoplasmose is een van de meest voorkomende parasitaire ziekten bij katten. Deze infectie wordt veroorzaakt door de Toxoplasma gondii parasiet. Toxoplasmose kan veel dieren treffen, waaronder mensen. De kat is echter de ideale gastheer voor Toxoplasma gondii omdat het het enige dier is waarin deze microscopisch kleine parasiet zijn levenscyclus kan voltooien.
Katten raken besmet door Toxoplasma gondii door de cysten van deze parasiet in te nemen. Meestal gebeurt dit wanneer katten muizen of ratten eten die besmet zijn met de parasiet. Ze kunnen het echter ook binnenkrijgen tijdens het verzorgen nadat ze in contact zijn gekomen met besmette grond of uitwerpselen.
Katten die besmet zijn met toxoplasmose zullen vaak geen symptomen vertonen. In zeldzame gevallen zullen katten lethargie, gastro-intestinale problemen of zelfs ademhalingsproblemen krijgen. Veel katten zullen hun hele leven stille dragers blijven.
Mensen kunnen toxoplasmose oplopen na het hanteren van kattenbakvulling die de parasiet bevat en na het per ongeluk inslikken van de microscopisch kleine cysten. Ze kunnen het ook krijgen na het eten van besmet vlees. De symptomen van toxoplasmose bij mensen zijn koorts, hoofdpijn, lethargie en spierpijn. Toxoplasmose veroorzaakt mogelijk geen symptomen bij mensen.
Het kan echter ernstige complicaties veroorzaken voor zwangere vrouwen en mensen met een verzwakt immuunsysteem.
Veel knaagdieren zijn besmet met gewone darmparasieten zoals rondwormen. Darmparasieten kunnen diarree, braken en gewichtsverlies veroorzaken. Sommige darmparasieten kunnen worden doorgegeven aan andere huisdieren of mensen in huis.
Als uw kat naar buiten gaat of als bekend is dat hij ongedierte vangt, wordt routinematig ontlastingsonderzoek aanbevolen om de aanwezigheid van darmparasieten te controleren. Uw dierenarts kan antiparasitaire medicijnen voorschrijven om uw kat te ontwormen. Bovendien zullen sommige maandelijkse hartworm- en vlooienpreventie uw kat bij elke dosis ontwormen.
Sommige knaagdieren zijn drager van de pest, een infectie die wordt veroorzaakt door de bacterie Yersinia pestis. Dit is in wezen dezelfde bacterie die verantwoordelijk is voor het veroorzaken van de beruchte 'zwarte plaag' van de middeleeuwen. Pest wordt vaak overgedragen door vlooien, maar katten kunnen besmet worden door het eten van vlees van besmette dieren (vaak kleine zoogdieren).
Katten besmet met Yersinia pestis kan lethargie, depressie, verlies van eetlust, braken, diarree, hoesten, spierpijn en koorts ervaren. De kat kan vergroting van de lymfeklieren, laesies in de mond en gewichtsverlies ontwikkelen.
De behandeling omvat het gebruik van antibiotica en ondersteunende zorg. Hoe eerder de behandeling kan beginnen, hoe groter de overlevingskansen.
Het is ongewoon dat mensen de pest oplopen. Als ze besmet raken, is dat meestal door een vlooienbeet. Symptomen en behandeling lijken relatief op die bij katten.
Sommige knaagdieren dragen een bacterie genaamd Leptospira. Hoewel leptospirose zeldzaam is bij katten, zijn mensen behoorlijk vatbaar voor de ziekte. Uw kat kan een geïnfecteerd knaagdier binnenbrengen, waardoor u en andere huisdieren aan de ziekte worden blootgesteld. Leptospirose veroorzaakt griepachtige symptomen en kan leiden tot leverziekte bij honden en mensen.
Van verschillende soorten knaagdieren is bekend dat ze hantavirus dragen. Katten kunnen besmet zijn met het hantavirus, maar vertonen geen symptomen, daarom is het virus niet gevaarlijk voor hen. Bovendien kunnen katten het hantavirus niet op mensen overdragen.
Mensen kunnen echter worden blootgesteld door contact met geïnfecteerde knaagdieren. Hoewel ernstige complicaties van het hantavirus ongebruikelijk zijn bij mensen, kan blootstelling leiden tot een ernstige aandoening die hantavirus pulmonair syndroom wordt genoemd.
Rodenticide is zeer giftig voor katten. Katten kunnen rattengif eten dat in en om het huis is geplaatst. Vaker worden katten blootgesteld na het eten van alle of een deel van een knaagdier dat rattengif heeft ingenomen. Er zijn verschillende soorten rattengif, dus de symptomen en behandelingen zullen variëren. Blootstelling aan rodenticiden is zeer ernstig, zelfs in kleine hoeveelheden.
Rodenticiden kunnen tekenen veroorzaken zoals lethargie, maagdarmklachten, bleek tandvlees, dronkenschap, toevallen en nog veel meer. Als u vermoedt dat uw kat is blootgesteld aan rattengif, zoek dan onmiddellijk een dierenarts. Agressieve behandeling is vaak nodig.
Als u uw kat ziet met een dood of stervend knaagdier, hoeft u zich niet meteen zorgen te maken. Het is echter het beste om het knaagdier te verwijderen om te voorkomen dat uw kat het opeet.
Draag altijd handschoenen bij het hanteren van knaagdieren. Als extra beschermingslaag tegen het hantavirus wordt ook een masker aanbevolen.
Na blootstelling aan een knaagdier is het belangrijk om uw kat enkele dagen goed in de gaten te houden. Neem onmiddellijk contact op met uw dierenarts als uw kat tekenen van ziekte vertoont. Als uw kat een regelmatige knaagdiervanger is, moet u mogelijk vaker naar de dierenarts gaan om te screenen op ziekten en parasieten.
Alle katten moeten het hele jaar door vlooienpreventie krijgen, maar dit is nog belangrijker als bekend is dat uw kat prooien vangt. Overweeg ook tekenpreventie.
Vermijd het gebruik van rodenticiden in uw huis. Dit kan het risico op blootstelling aan rattengif verminderen.
Een van de beste dingen die u kunt doen om blootstelling tot een minimum te beperken, is door uw kat binnen te houden. Ja, knaagdieren kunnen je huis binnenkomen, maar er zijn er nog veel meer buitenshuis.
