Een kat die geelgekleurde vloeistof overgeeft, kan een indicatie zijn van talrijke ziekten, van indigestie tot nierziekte. Geelgekleurde vloeistof bestaat meestal uit maagzuur en gal, wat vaak wordt geprojecteerd omdat de maag leeg is en de binnenkant geïrriteerd is.
Het kan best eng zijn als je kat moet overgeven, vooral als je niet weet waarom. Hoewel bekend is dat katten af en toe overgeven, wordt het niet als normaal beschouwd als het regelmatig gebeurt. Kattenbraaksel lijkt vaak schuimig en wit, helder, bruin, roze of geel.
Geel gekleurd braaksel bestaat meestal uit maagzuren en gal. Maagzuren worden geproduceerd in de maagwand om te helpen bij de spijsvertering. Gal is een vloeistof die wordt geproduceerd in de lever en wordt opgeslagen in de galblaas. Het komt de twaalfvingerige darm binnen (net voorbij de maag) om verder te helpen bij de spijsvertering.
Wanneer katten gele vloeistof overgeven, is dat vaak omdat de maag leeg is. De zuren irriteren het maagslijmvlies en zorgen ervoor dat de kat moet overgeven. Dit verklaart waarom sommige katten kunnen overgeven als ze honger hebben. Er zijn echter veel ziekten die ervoor zorgen dat katten moeten braken, dus gooi het gele braaksel van uw kat niet weg. Bovendien kan gele vloeistof niet alleen maagzuur en gal zijn; het kan zijn dat uw kat iets geels van kleur heeft gegeten en het niet goed kan verteren.
Er zijn tal van ziekten die ervoor kunnen zorgen dat een kat gele vloeistof overgeeft. De volgende zijn slechts enkele van deze:
Als uw kat een keer gele vloeistof overgeeft en er zijn geen andere tekenen van ziekte, dan hoeft u zich geen zorgen te maken. Houd uw kat een dag of twee goed in de gaten om er zeker van te zijn dat hij eet, drinkt en zich normaal gedraagt. Als uw kat stopt met eten, lusteloos wordt of blijft braken, neem dan contact op met uw dierenarts voor advies. Uw dierenarts kan aanbevelen om 12-24 uur geen voedsel te eten, een neutraal dieet te voeren of een examen te doen. Als u vaker moet braken of uw kat in nood lijkt te verkeren, breng hem dan zo snel mogelijk naar de dichtstbijzijnde open dierenarts.
Als uw kat veterinaire medische hulp nodig heeft voor braken, kan uw dierenarts diagnostische tests aanbevelen om de oorzaak van het braken te bepalen. Mogelijke tests omvatten bloedchemie, volledig bloedbeeld, elektrolyten, schildklierniveaus, urineonderzoek, röntgenfoto's (röntgenfoto's), echografie en meer. Er zijn enkele basisbehandelingen die ondersteunende zorg bieden voor braken, maar afhankelijk van de testresultaten kunnen aanvullende behandelingsaanbevelingen worden gedaan.
Ondersteunende veterinaire zorg voor braken bij katten omvat medicijnen tegen misselijkheid, onderhuidse of intraveneuze vloeistoffen om de hydratatie te herstellen en te behouden, en een neutraal dieet om de spijsvertering te vergemakkelijken. Sommige katten kunnen poliklinisch worden behandeld, wat betekent dat de dierenarts enkele behandelingen in de kliniek zal toedienen en u mogelijk naar huis zal sturen met medicijnen om uw kat te geven. Andere katten met een ernstigere ziekte moeten mogelijk worden opgenomen in het ziekenhuis voor 24-uurs zorg.
Sommige katten herstellen snel, terwijl andere meer tijd nodig hebben. Dit hangt over het algemeen af van de onderliggende oorzaak van het braken en van de algehele conditie van de kat. Uw dierenarts is de beste bron voor advies als het gaat om uw specifieke kat.
U kunt wel of niet braken bij uw kat voorkomen. Soms treden ziekten op zonder bekende oorzaak. Er zijn echter een paar dingen die u kunt doen om de risico's te minimaliseren.
Denk eraan om bij de eerste tekenen van ziekte contact op te nemen met uw dierenarts; uitstel kan de zaken alleen maar erger maken. Ga bij twijfel naar de dichtstbijzijnde open dierenarts.
