Er zijn enkele aandoeningen bij oudere honden die onmiddellijke aandacht vereisen. Weten hoe u klinische symptomen in een vroeg stadium kunt herkennen, zal hopelijk leiden tot een snelle diagnose en onmiddellijke behandeling. Een hond wordt als senior beschouwd rond de leeftijd van zeven. Op dit moment kunt u enkele fysieke en gedragsveranderingen verwachten. Het is niet ongebruikelijk dat ze gezichtsvermogen, gehoorverlies en misschien zelfs dementie ontwikkelen. Het wordt aanbevolen dat uw oudere hond minstens twee keer per jaar door de dierenarts wordt gezien om er zeker van te zijn dat deze veranderingen hun algehele gezondheid niet aantasten.
Artritis, ook wel artrose genoemd, is een degeneratieve aandoening van de gewrichten. Ongeveer 20 procent van de honden in Noord-Amerika ouder dan een jaar heeft artrose. Kreupelheid is het meest voorkomende teken bij oudere honden. Stijfheid komt vaak voor na perioden van rust, maar kan verbeteren naarmate de hond opwarmt. Uw dierenarts kan laboratoriumtests en röntgenfoto's aanbevelen om artritis te diagnosticeren. Behandelingsopties omvatten pijnbeheersing, chirurgie, fysiotherapie, gewrichtssuppletie, koude- en warmtetherapie, spierversteviging en versterking.
Gezondheid en welzijn van hondenTachtig procent van de honden ouder dan drie jaar heeft een actieve tandaandoening. Er zijn maar weinig honden die duidelijke tekenen van tandziekte vertonen. Het is aan de eigenaar en dierenarts van de hond om deze vaak pijnlijke aandoening aan het licht te brengen. Tandaandoeningen komen veel voor bij oudere honden. Let op als u een verminderde eetlust, een slechte adem of kwijlen bemerkt. Bij onderzoek kunnen opbouw van tandsteen en tandvleesontsteking worden opgemerkt. Tandheelkundige röntgenfoto's kunnen nodig zijn om de omvang van de tandziekte vast te stellen. Behandelingsopties kunnen een professionele gebitsreiniging, extractie van zieke tanden, verwijdering en/of biopsie van orale gezwellen, antibiotica en pijnbestrijding omvatten.
Heeft uw hond tandvleesaandoeningen?De nieren vervullen vele rollen, waaronder waterbehoud, verwijdering van toxine, calcium, fosfor, pH en elektrolytenbalans, bloeddrukregulatie en productie van rode bloedcellen. Een huisdier met een verminderde nierfunctie zal moeite hebben om de urine te concentreren en zal extra water moeten drinken om de afvalstoffen van het lichaam te verwerken.
Meestal verbruikt een hond ongeveer één kopje water per 10 pond lichaamsgewicht. De meeste eigenaren meten de watertoevoer van hun hond mogelijk niet dagelijks. Pas als uw oudere hond regelmatig naar de waterbak gaat, wordt het duidelijk dat er een probleem is. Nierfalen wordt gediagnosticeerd door middel van laboratoriumtests. Deze toestand is onomkeerbaar. De behandeling is gericht op het vertragen van de ziekte. Behandelingsopties zijn gebaseerd op de progressie van de ziekte en de ernst en kunnen vloeistoftherapie, dieettherapie en supplementen omvatten. In ernstige gevallen kan een bloedtransfusie nodig zijn.
Diabetes Mellitus wordt veroorzaakt door een tekort aan insuline in het lichaam. Insuline is nodig om glucose (suiker) uit de bloedbaan te verwijderen. Wanneer het laag of afwezig is, is er een opeenhoping van glucose. Normaal gesproken behouden de nieren de glucose van de bloedbaan, maar wanneer ze overweldigd zijn, komt de glucose in grote hoeveelheden in de urine terecht. Glucose trekt water aan en leidt uiteindelijk tot meer dorst en plassen.
Diabetes is vergelijkbaar met nierfalen in die zin dat klinische symptomen in het begin subtiel kunnen zijn. Naast meer wateropname en urineproductie, kan een oudere hond een verhoogde eetlust en gewichtsverlies ervaren. Diabetes Mellitus wordt gediagnosticeerd door middel van bloedonderzoek en urineonderzoek (onderzoek van de urine). Zodra de diagnose is gesteld, zal uw dierenarts de behandelingsopties bespreken, waaronder insuline-injecties. Er zijn ook diëten op recept verkrijgbaar.
Waarom drinkt mijn oudere hond veel water?
Congestief hartfalen (CHF) is het klinische syndroom van vochtretentie als gevolg van ernstige hartaandoeningen. Dit is een veel voorkomende aandoening bij oudere honden. Eigenaren kunnen in eerste instantie een hoest melden. Andere klinische symptomen zijn onder meer kortademigheid, vooral in rust, zwelling van de buik en verminderde eetlust. Uw dierenarts kan een hartgeruis en/of een verhoogde hart- en ademhalingsfrequentie opmerken. Röntgenfoto's en soms een cardiale echografie zijn nodig om CHF te diagnosticeren. De behandeling is gericht op zowel de onderliggende hartziekte als de ophoping van vocht, indien aanwezig. Behandelingsopties omvatten medicatie, chirurgie als het probleem aangeboren is en handmatige verwijdering van vloeistof. Er zijn ook diëten op recept verkrijgbaar. De prognose hangt af van de onderliggende ziekte.
