Het schild van een schildpad bestaat uit ongeveer 60 botten. De benige schil is bedekt met een dunne laag epitheel, die de harde buitenste schillaag vormt. Als je hebt gemerkt dat je schildpad op zijn schaal afbladdert, is het waarschijnlijk dat de stukken van deze harde laag - schubben genoemd - zich voorbereiden op nieuwe groei. Naarmate de schildpad groeit, produceert het epitheel een nieuwe schubbenlaag onder de oude die een grotere diameter heeft dan de laag erop, waardoor de schaal kan uitzetten.
De schubben van een schildpad zijn de plaatachtige, harde schubben op zijn schild. Qua samenstelling vergelijkbaar met de keratine van vingernagels, beschermen schubben de botten en het epitheel van de onderliggende schaal.
Bij de meeste schildpadden en schildpadden blijven de schubben levenslang op de schaal, waardoor de schaal dikker wordt en deze beschermt. De buitenste lagen schubben kunnen worden afgesleten, vooral bij gravende schildpadden, maar worden normaal niet afgeworpen. Bij veel soorten waterschildpadden (Genera Chrysemys , Deirochelys , Graptemy's , Pseudemy's , Trachemie en Malaclemys ), maar ze werpen jaarlijks de buitenste laag schubben af. Dit zorgt ervoor dat de schaal niet zo dik en zwaar wordt dat het moeilijk is om te zwemmen, en het helpt ook om de schaal van algen en andere dingen die in een wateromgeving groeien te verwijderen.
Het is volkomen normaal dat waterschildpadden hun schubben verliezen terwijl ze groeien. Maar een afbladderende schaal kan ook duiden op ziekte, afhankelijk van het type schildpad en of het gezond is.
Naast het afstoten van schubben, verliezen alle schildpadden en schildpadden de huid op hun benen en nek. De huid van een schildpad is anders dan die van jou omdat hij niet elastisch is en niet uitrekt om te kunnen groeien. Naarmate schildpadden groeien, zul je zien dat ze in fasen ontgroeien en hun oude huid afstoten. Dit is het meest merkbaar bij waterschildpadden en het dient ook als een manier om infecties te voorkomen
Gezonde uitscheiding vindt plaats als onderdeel van de normale groei van een waterschildpad, omdat de schaal uitzet met de rest van zijn groeiende lichaam. Andere veelvoorkomende redenen voor schaalproblemen zijn bacteriën, parasieten, algen, milieuproblemen en slechte voeding. Het is belangrijk om gezond verharen te kunnen onderscheiden van problemen die de gezondheid of het leven van uw huisdier in gevaar kunnen brengen.
Bepaal eerst of de schaal onder de schilschubben er normaal uitziet. Elke keer dat de schaal er misvormd, rood of bloederig uitziet onder het scute, blootliggend bot heeft, of de schaal zacht of sponsachtig aanvoelt, is er een probleem en dient u zo snel mogelijk veterinair advies in te winnen. Je moet ook naar een dierenarts gaan als je schildpad voortdurend schubben afwerpt of als de schubben vervellen maar er niet helemaal afvallen.
Afschilferen als onderdeel van het groeiproces is normaal zolang de dunne lagen loskomen, waardoor de schaal wordt onthuld die er normaal uitziet en aanvoelt.
Dysecdyse (abnormale uitscheiding) kan de schaal van uw huisdier blootstellen en kwetsbaar maken voor infecties. Het kan ook een teken zijn van lever-, nier-, schildklier- of botziekte, of een voedingstekort. Bacteriële schaalrot is een ander ernstig probleem, dat kan leiden tot permanente schaalvervorming. Andere redenen waarom uw schildpad abnormaal zou kunnen verharen, zijn onder meer:
De behandeling hangt af van de ernst en oorzaak van de dysecdysis van uw schildpad. Als het probleem relatief mild is, zorg er dan eerst voor dat de omstandigheden in de leefomgeving van uw huisdier optimaal zijn. In sommige gevallen kunnen kleine veranderingen aan de behuizing van uw huisdier het probleem verhelpen. Controleer om er zeker van te zijn dat:
Als het probleem ernstiger is of niet wordt verholpen door veranderingen in het leefgebied, kun je het beste contact opnemen met de dierenarts. Hoewel je schimmels en algen uit de schaal van je schildpad kunt verwijderen, is het gemakkelijk om de schaal te beschadigen. Het is het beste om een deskundige het probleem te laten oplossen. Uw dierenarts kan mogelijk ook een onderliggend medisch probleem diagnosticeren en medicijnen voorschrijven.
Een van de meest voorkomende behandelingen voor schaalrot is debriding:een proces waarbij de rotte schaal voorzichtig wordt schoongemaakt en vervolgens het onderliggende weefsel wordt behandeld met antibiotica zoals zilversulfadiazine-crème. Dierenartsen kunnen de schildpad ook een injectie met ceftazidim of een ander antibioticum geven. Sommige schildpadden hebben regelmatig debriding nodig (samen met een goede leefomgeving en voeding) terwijl de schaal geneest. Als de schaal van de schildpad gebroken is of dieprot is, kunnen dierenartsen de schaal vaak repareren totdat deze vanzelf weer aangroeit. Het kan maanden duren voordat een granaatblessure weer normaal is.
Als u de schaal zelf schoonmaakt, gebruik dan een zeer zachte scrubber zoals een zachte tandenborstel en werk heel langzaam en voorzichtig. Als je geen antibiotische crème hebt, is een andere optie een antibacteriële zalf zoals Betadine of Povidon-jodium. Eenmaal gedebrideerd, moet een schildpad een paar dagen droog en warm worden gehouden, maar met toegang tot een kleine kom met water om te drinken. Dit proces moet mogelijk meerdere keren worden herhaald in de loop van een paar weken. Als uw schildpad na verschillende debridingen en gebruik van antibacteriële zalf nog steeds tekenen van schelpziekte vertoont, bezoek dan uw dierenarts.
In veel gevallen is het niet nodig om het afstoten van schubben te voorkomen. Het is een noodzakelijk en belangrijk onderdeel van de groei en gezondheid van waterschildpadden. Om problemen te voorkomen, is het echter belangrijk om een geschikte omgeving voor uw schildpad te behouden en contact op te nemen met een dierenarts zodra er gezondheidsproblemen optreden.
Als u vermoedt dat uw huisdier ziek is, bel dan onmiddellijk uw dierenarts. Raadpleeg voor gezondheidsgerelateerde vragen altijd uw dierenarts, aangezien zij uw huisdier hebben onderzocht, de gezondheidsgeschiedenis van het huisdier kennen en de beste aanbevelingen voor uw huisdier kunnen doen.