In deze fotogalerij betreedt u een veterinaire chirurgische suite om een castratie van een hond te zien die wordt uitgevoerd, ook wel castratie bij honden genoemd. U hoeft zich echter niet aan te kleden, een paar steriele handschoenen aan te trekken en een gezichtsmasker toe te voegen. We houden je weg van het steriele veld, terwijl we je toch van dichtbij en persoonlijk kunnen bekijken tijdens een castratie van een hond.
Tijdens een hondencastratie wordt de hond in slaap en pijnvrij gehouden met een uitgebalanceerd anesthesieprotocol en onder gasanesthesie gehouden. Veel dierenartsen plaatsen ook een intraveneuze katheter om IV-vloeistoffen toe te dienen. Bewakingsapparatuur wordt gebruikt om de vitale functies van een huisdier tijdens de procedure te evalueren. Bewakingsapparatuur kan hart- en ademhalingsfrequenties, bloeddruk, zuurstofverzadigingsniveaus en elektrocardiogrammetingen van het hartritme volgen. Hoewel het castreren van een hond niet zo ingrijpend is als het castreren van een hond, is het een operatie en moeten reuen voor, tijdens en na de procedure voldoende pijnstillers krijgen om ze zo comfortabel mogelijk te houden.
Nu je weet dat deze mannelijke pup minimaal ongemak zal ervaren tijdens zijn procedure, laten we ons schrobben en ons voorbereiden om een hond te castreren.
Zodra de hond onder narcose is en is aangesloten op de bewakingsapparatuur, kan de chirurgische voorbereiding beginnen. Voor een routinematige castratie van een hond wordt een enkele incisie gemaakt direct voor de testikels en het scrotum. Honden met niet-ingedaalde testikels, een aandoening die bekend staat als cryptorchidisme, zullen een iets andere procedure ervaren, aangezien de niet-ingedaalde testikel zich in de lies of de buik kan bevinden, waardoor ook een incisie op een van deze locaties nodig is.
In zeldzame gevallen kan ook een scrotale ablatie worden uitgevoerd tijdens een onzijdige hond. In plaats van alleen de testikels te verwijderen, zal de dierenarts ook het scrotum verwijderen om te voorkomen dat het na de operatie met bloed wordt gevuld. Deze operatie kan worden uitgevoerd bij grotere, oudere, actievere honden of bij honden met teelbal- of scrotumaandoeningen waarbij het scrotum om medische redenen moet worden verwijderd.
Om het simpel te houden, is deze stapsgewijze fotogalerij van een routinematige hond onzijdig. Beide testikels zijn in het scrotum afgedaald en de hond is vrij jong en klein, dus een enkele incisie is voldoende. Om ervoor te zorgen dat het chirurgische veld steriel is, wordt al het haar weggeknipt van de toekomstige incisieplaats. Idealiter wordt een grote haarmarge rond de hele incisieplaats geknipt om ervoor te zorgen dat er geen haar in het chirurgische veld kruipt.
Nadat het haar is geknipt en verwijderd, zal een veterinair technicus of assistent het operatiegebied schrobben met een desinfecterende oplossing. In plaats van van links naar rechts te schrobben, zal de dierenarts tech in een breder cirkelpatroon schrobben, naar buiten bewegend vanaf de incisieplaats. Dit voorkomt dat haar en vuil terug in het operatiegebied worden gesleept en zorgt ervoor dat de incisieplaats zo schoon mogelijk is.
Ga verder naar 2 van 8 hieronder.
Zodra het chirurgische gebied is afgeknipt, schoongemaakt en gedrapeerd met steriele doeken, kan de operatie beginnen. De enkele incisie wordt gemaakt in de huid, direct voor het scrotum. Elke testikel wordt omhoog en door de enkele incisie geduwd, in plaats van twee afzonderlijke incisies voor elke testikel te maken. Scrotumincisies worden vermeden omdat het scrotumweefsel dun en gevoelig is en meer bloedt dan een huidincisie, maar bij zeer jonge honden wordt deze benadering soms ook gebruikt.
Er zijn twee manieren om een hond te castreren:open of gesloten.
Bij een open castratie wordt de vaginale tuniek - de taaie vliezige bedekking van de zaadbal en de bijbehorende structuren - ingesneden, waardoor de zaadstreng gemakkelijk zichtbaar is. Als de vaten bijzonder groot zijn, heeft een open castratie de voorkeur, aangezien elke structuur afzonderlijk wordt afgebonden (afgebonden) om bloeden en wegglijden van de knopen of ligaturen te voorkomen.
Bij een gesloten castratie wordt de tuniek niet ingesneden en worden de zaadstreng en de aanwezige structuren in één keer afgebonden, meestal met twee of drie afzonderlijke knopen om bloeden te voorkomen.
Deze fotogalerij demonstreert de gesloten castratiemethode.
Ga verder naar 3 van 8 hieronder.
Nadat de huid is ingesneden, duwt de dierenarts de testikel voorzichtig door de incisie omhoog. Bij deze gesloten castratiemethode klemt de dierenarts de hele structuur in één keer vast - de zaadleider (zaadstreng), pampiniforme plexus (vaten rond de zaadleider), cremaster-spier en arteriële toevoer. Door alle vaten en structuren vast te klemmen, wordt bloeden voorkomen en ontstaat er een 'kneuzingsteken' of inkeping waar de knopen worden geplaatst om ervoor te zorgen dat ze niet wegglijden en zo goed mogelijk aansluiten.
Ga verder naar 4 van 8 hieronder.
Om bloedingen te voorkomen, plaatst de dierenarts meerdere knopen of ligaturen rond de bloedvaten voordat alle klemmen worden verwijderd. Er wordt een oplosbaar hechtmateriaal gebruikt, zodat het na verloop van tijd geen irritatie van de omliggende weefsels veroorzaakt, maar oplost terwijl het lichaam geneest. Er is altijd een klein risico dat de knoop wegglijdt en bloedingen veroorzaakt. Transfixing ligaturen zijn een speciaal type knoop die wordt gebruikt om ervoor te zorgen dat de knoop op zijn plaats blijft en niet kan wegglijden, zodat er geen bloeding optreedt. Nadat de vaten zijn afgebonden, wordt de zaadbal verwijderd en wordt de procedure herhaald op de tweede zaadbal.
Ga verder naar 5 van 8 hieronder.
Zodra de bloedvaten zijn afgebonden en beide testikels zijn verwijderd, controleert de dierenarts op bloedingen voordat de incisie wordt gesloten. Als alles er goed uitziet, kan dezelfde oplosbare hechtdraad die werd gebruikt om de testikels af te binden, worden gebruikt om de incisie te sluiten.
De incisie wordt in meerdere lagen gesloten. Interne hechtingen worden geplaatst om het onderhuidse weefsel te sluiten, waarna een tweede laag hechtingen de huidranden bij elkaar brengt. Sommige dierenartsen kunnen een druppel weefsellijm op de incisie aanbrengen om de laatste knoop onder de huid te bedekken. Deze sluitingstechniek vermijdt stekelige steken aan de buitenkant van de huid, die honden ertoe kunnen aanzetten om te likken en te kauwen. Sommige dierenartsen zullen huidhechtingen gebruiken als de situatie dit vereist, en deze moeten binnen 10 tot 14 dagen worden verwijderd.
Ga verder naar 6 van 8 hieronder.
De incisie bij deze kleine hond is minder dan 2,5 cm lang. Met zo'n kleine incisie is er meestal minimale bloeding en zwelling. Na het sluiten van de incisie inspecteert de dierenarts de plek om te controleren of de huid goed is gesloten en dat er geen bloeding is.
Ga verder naar 7 van 8 hieronder.
Een druppel weefsellijm kan aan het einde van de incisie worden gebruikt, waar de laatste knoop hechtmateriaal onder de huid wordt begraven.
Ga verder naar 8 van 8 hieronder.
Nadat de incisieplaats is gecontroleerd en schoongemaakt, is de hond klaar om te worden hersteld van de anesthesie. Huisdieren worden tijdens de herstelfase nauwlettend in de gaten gehouden om een soepel herstel te garanderen en letsel bij het ontwaken te voorkomen.
Zodra de hond thuiskomt, hebben eigenaren de uitdagende taak om hem stil en kalm te houden en ook te voorkomen dat hij aan de incisieplaats gaat likken of kauwen. Als een hond na de operatie te actief is, sijpelen de bloedvaten in het scrotum en kan het scrotum zich vullen met bloed, wat ongemak veroorzaakt en mogelijk aanvullende behandelingen of operaties vereist. Likken en kauwen kan ook problematisch zijn; dit gedrag kan een infectie veroorzaken of de incisie openen.
Gelukkig voor deze hond is hij jong en klein, met een kleine incisie, dus hij zou snel en zonder problemen moeten genezen. Maar als uw hond onlangs is gecastreerd en te actief is geweest of aan zijn incisie likt, neem dan contact op met uw dierenarts voor hulp.
