Het risico van parasitisme door wormen bij honden komt helaas vrij vaak voor. De meeste parasitaire wormen zullen in het darmstelsel van een hond verblijven. De meest bekende uitzondering zijn de toepasselijk genaamde hartwormen, die in de hartkamers, de longslagader en de omliggende bloedvaten leven. Er zijn verschillende manieren waarop uw hond een gastheer kan worden voor wormen, maar gelukkig zijn er dingen die u kunt doen om het risico van uw hond te minimaliseren. Dit zijn de meest voorkomende manieren waarop uw hond besmet kan raken met wormen.
Darmwormen werken door hun eieren in de ontlasting van hun gastheren te laten. Wanneer een wild dier dat besmet is met darmwormen uitwerpselen achterlaat, kunnen de aanwezige parasitaire eitjes de bodem vervuilen. Sommige wormen kunnen zelfs jaren in de bodem blijven. Als uw hond graag dingen in de tuin eet of op stokjes kauwt, kan hij besmet raken met eventuele parasieten. Honden kunnen op deze manier besmet raken met rondwormen, haakwormen of zweepwormen.
Bepaalde darmwormen kunnen zelfs via de moedermelk van moeder op puppy worden overgedragen. Op deze manier kunnen spoelwormen en haakwormen worden overgedragen. Spoelwormen kunnen ook in de baarmoeder worden overgedragen, wat betekent dat ze kunnen worden overgedragen aan de puppy's terwijl ze nog in de baarmoeder zijn. Dit gebeurt door de placentaire bloedstroom.
Redenen waarom mensen geen vijverwater moeten drinken, gelden ook voor honden. Naast bacteriën die leptospirose kunnen veroorzaken, kan besmet water ook eencellige organismen bevatten zoals Giardia en coccidia die braken en diarree kunnen veroorzaken.
Letterlijk betekent het eten van ontlasting, honden kunnen darmwormen oplopen door geïnfecteerde ontlasting te consumeren. Dit kan ontlasting zijn van wilde dieren in hun tuin of tijdens wandelingen, ontlasting van andere honden of katten in huis, of zelfs hun eigen ontlasting, die zichzelf opnieuw besmet met de wormen die ze al hebben. Op deze manier kunnen spoelwormen, haakwormen en zweepwormen worden opgelopen. De wormeieren in de ontlasting hebben dagen tot weken nodig om zich te ontwikkelen tot besmettelijke larven, dus een snelle reiniging kan herinfectie helpen voorkomen.
Een andere manier waarop uw hond besmet kan raken met darmwormen is door op wilde dieren te jagen en te eten die al door wormen zijn besmet. Op deze manier kan een hond besmet raken met haakwormen, zweepwormen en lintwormen.
Hoewel vlooien op zichzelf een parasiet zijn, kunnen ze ook een bron van overdracht zijn voor darmwormen, namelijk lintwormen. Als uw hond per ongeluk een vlo binnenkrijgt tijdens het verzorgen, kan hij besmet raken door eventuele lintwormlarven in de darm van de vlo.
Bekend als vectoren voor meerdere ziekten, kunnen muggen ook hartwormen overbrengen tussen niet alleen honden en katten, maar ook coyotes, vossen en andere zoogdieren. Gelukkig voor jou en mij is ons immuunsysteem beter toegerust om hartwormlarven te herkennen en te doden voordat ze kunnen uitgroeien tot volwassen wormen en echte problemen voor ons kunnen veroorzaken.
Het lijkt misschien alsof wormen gewoon op de loer liggen om uw hond te infecteren, maar het voorkomen ervan kan bijna net zo eenvoudig zijn.
Maandelijkse vlooienpreventie kan niet alleen een vlooienplaag bij uw hond helpen voorkomen, maar het kan ook het risico van uw hond op het krijgen van een lintworm verminderen. Als er om te beginnen geen vlooien op uw hond zijn, kunnen ze niet per ongeluk een vlo binnenkrijgen en mogelijk een lintworm oppikken. Er zijn verschillende in de handel verkrijgbare actuele producten en zelfs een aantal orale producten die vlooien voorkomen. Bepaalde producten kunnen zonder recept worden gekocht, bij dierenwinkels, grote kistenwinkels en zelfs online winkels. Als u niet rechtstreeks bij uw dierenarts koopt, zorg er dan voor dat u de juiste dosering gebruikt voor het gewicht van uw hond. Zorg er ook voor dat u voor uw hond vlooienpreventie gebruikt die bedoeld is voor honden.
Gebruik nooit hondenvlooienpreventie bij katten en gebruik nooit kattenvlooienpreventie bij honden; in het beste geval zal de preventie niet effectief zijn. In het ergste geval kunt u irritatie, brandwonden en zelfs neurologische symptomen veroorzaken.
Er zijn verschillende soorten hartwormpreventie op de markt. De meeste zijn nog steeds orale kauwsnacks die maandelijks worden gegeven, maar er is één variëteit die elke maand plaatselijk wordt aangebracht en een ander product dat elke 6-12 maanden als een injectie wordt gegeven bij de dierenarts van uw hond. Het woord 'preventie' is een beetje een verkeerde benaming als het gaat om hartwormpreventie, omdat het meer met terugwerkende kracht dan proactief werkt. Wanneer u uw hond zijn hartwormpil geeft op de eerste van de maand, doodt het medicijn eigenlijk alle hartwormlarven waaraan uw hond in de voorgaande maand is blootgesteld. Er zijn echter verschillende larvale stadia van hartworm en de maandelijkse preventies doden niet al deze stadia. Daarom is het absoluut noodzakelijk dat de hartwormpreventie van uw hond elke maand op tijd wordt gegeven en niet om de andere maand, enz.
Een extra bonus met orale hartwormpreventie is dat de meeste ook rondwormen en haakwormen voorkomen. Sommige voorkomen zelfs zweepwormen. Hoewel dit een duidelijk voordeel en een manier is om darmwormen te voorkomen, is de duur van de werkzaamheid voor preventie van die wormen mogelijk niet de volledige 30 dagen die het is voor de hartwormen. De injecteerbare vorm van hartwormpreventie kan eventuele haakwormen doden die uw hond op het moment van injectie heeft, maar dit product heeft geen langdurige effecten voor de preventie van darmwormen. De actuele vorm van hartwormpreventie voorkomt of behandelt helaas helemaal geen darmwormen bij honden.
Het bijhouden van routinematige ontlastingscontroles is een must. De meeste veterinaire kantoren raden aan om elke zes tot twaalf maanden een ontlastingsmonster te controleren. Als uw hond een hartwormpreventie krijgt die geen bescherming biedt tegen parasieten in de darm, kan uw dierenarts frequentere ontlastingscontroles aanbevelen om te screenen op mogelijke parasitaire infecties.
