In dit artikelBetta-vissen, gewoonlijk Siamese vechtvissen genoemd, zijn een van de meest populaire visrassen. Met zijn juweelkleurige kleuren en vloeiende vinnen zijn betta-vissen een geweldige aanvulling op het huis van elke visliefhebber. Niet alle betta-vissen vechten - alleen de mannetjes. Vrouwelijke betta's kunnen bij elkaar worden gehouden. Ondanks hoe ze vaak worden verkocht, mogen betta's niet in een vissenkom worden bewaard. Betta's zijn het gelukkigst wanneer ze worden bewaard in zacht, warm water met een neutrale tot licht zure pH.
Algemene namen: Betta, siamese kempvis
Wetenschappelijke naam: Betta splendens
Volwassen maat: 3 inch (7 cm)
Levensverwachting: 2 tot 3 jaar
Betta's zijn afkomstig uit de ondiepe wateren van Thailand (voorheen Siam genoemd, vandaar hun naam), Indonesië, Maleisië, Vietnam en delen van China. Deze gebieden zijn de thuisbasis van rijstvelden, vijvers, langzaam stromende beekjes en moerassen, die allemaal de thuisbasis zijn van betta's. Tegenwoordig zijn betta's op veel locaties geïntroduceerd, waardoor in een aantal landen niet-inheemse populaties zijn ontstaan.
De algemene naam, Siamese vechtvis, werd bedacht vanwege de praktijk van georganiseerde gevechten tussen mannen, net als hanengevechten. Deze wedstrijden gaan door tot op de dag van vandaag, gedreven door de inkomsten uit weddenschappen. Op sommige locaties worden mannetjes speciaal gefokt voor agressie, om betere gevechten te garanderen.
De schitterende kleur en lange vloeiende vinnen van de mannelijke betta maken het een van de meest bekende aquariumvissen. Vrouwtjes zijn meestal niet zo sterk gekleurd en hebben veel kortere vinnen. In de natuur is deze soort meestal niet fel gekleurd.
Fokprogramma's in gevangenschap hebben echter geleid tot een grote verscheidenheid aan kleuren, waaronder wit, geel, oranje, rood, roze, blauw, groen, turkoois, bruin en zwart. Er zijn talloze combinaties te zien, van effen kleuren tot kleuren met verschillende vin- en lichaamskleuren, tot patroonkleuren. Vintypes zijn ook veranderd als gevolg van selectief fokken. Sluierstaarten zijn vergezeld door kroonstaarten, delta's, waaiers, halve manen, lier en gespleten staarten, om er maar een paar te noemen.
Beide geslachten hebben een torpedovormig lichaam en een naar boven gerichte mond die is ontworpen om aan de oppervlakte te eten. Volwassen volwassenen bereiken een grootte van twee tot drie centimeter, waarbij vrouwtjes iets kleiner zijn dan de mannetjes. Een uniek kenmerk van deze soort is de aanwezigheid van een labyrint-orgaan waarmee ze zuurstof uit de atmosfeer kunnen halen in plaats van uit water, waardoor ze kunnen overleven in zuurstofarme poelen.
Mannetjes kunnen niet bij elkaar worden gehouden tenzij er scheiders in de tank zijn. Meerdere vrouwtjes kunnen over het algemeen zonder problemen bij elkaar worden gehouden, en er kan ook een enkel mannetje aan de mix worden toegevoegd. Ze kunnen samen met andere vreedzame vissoorten worden gehouden, zolang ze klein zijn en geen vinnen zijn, zoals tijgerweerhaken.
Mannelijke betta's mogen niet worden gehouden met andere vissen met vergelijkbare lichaamstypes en lange vinnen, omdat ze ze voor rivalen kunnen aanzien.
Betta's zijn een van de meest erkende, meest kleurrijke en vaak meest controversiële vissen in de zoetwateraquariumhobby. Debatten woeden over de geschiktheid om ze in kleine kommen te bewaren. Om hun behoeften volledig te begrijpen, is het belangrijk om vertrouwd te raken met hun oorspronkelijke habitat, waar ze leven in grote rijstvelden, ondiepe vijvers en zelfs in zeer langzaam stromende beekjes. Hoewel veel visliefhebbers weten dat betta's uit ondiepe wateren komen, wordt de watertemperatuur vaak over het hoofd gezien.
De thuislanden van de betta zijn tropisch, wat betekent dat de watertemperatuur behoorlijk warm is, vaak tot in de jaren 80. Betta's gedijen goed op hitte en worden steeds lusteloos wanneer de watertemperatuur onder 75 F daalt. De watertemperatuur is misschien wel het grootste argument om een betta in een kleine kom te houden, die niet gemakkelijk kan worden gecontroleerd door warmte.
Hoewel betta's het goed doen in wateren met weinig opgeloste zuurstof, betekent dat niet dat ze minder zuurstof nodig hebben dan andere vissen. Betta's hebben een speciaal ademhalingsorgaan waarmee ze lucht rechtstreeks vanaf het oppervlak kunnen inademen. In feite moeten ze dat van nature doen. In experimenten waarbij het labyrint-orgaan werd verwijderd, stierf de vis door verstikking, hoewel het water verzadigd was met zuurstof. Om deze reden moeten betta's toegang hebben tot het wateroppervlak om lucht rechtstreeks uit de atmosfeer in te ademen.
In het beste geval moet het water voor het gezond houden van betta's zacht, warm zijn, met een neutrale tot licht zure pH. Waterbeweging moet tot een minimum worden beperkt, wat betekent dat powerfilters en powerheads niet geschikt zijn. Betta's mogen in een gemeenschapstank worden gehouden zolang aan de watercondities wordt voldaan en als er geen agressieve of vinnenknijpende vissen aanwezig zijn. Er mag echter slechts één mannetje in elk aquarium worden gehouden, tenzij ze worden gescheiden door een barrière.
Het gebruik van plastic dozen die in het aquarium hangen, is een geschikte optie om meer dan één betta in een aquarium te houden, of om ze in een aquarium te houden met vissen die in hun vinnen kunnen knijpen. Vrouwtjes zullen over het algemeen niet met elkaar vechten en kunnen samen in dezelfde open ruimte worden gehouden.
In de natuur leven betta's bijna uitsluitend van insecten en insectenlarven. Ze zijn gebouwd met een opstaande bek die goed geschikt is om elk ongelukkig insect dat in het water zou kunnen vallen, te pakken. Inwendig is hun spijsverteringsstelsel afgestemd op vlees, met een veel kortere spijsvertering dan bij vegetarische vis. Om deze reden is levend voedsel het ideale dieet voor de betta, maar ze zullen zich aanpassen aan het eten van vlokkenvoer en bevroren of gevriesdroogd voedsel.
Artemia, Daphnia, plankton, tubifex, glaswormen en runderhart zijn allemaal uitstekende opties die bevroren of gevriesdroogd kunnen worden gevonden. Als vlokkenvoer wordt gevoerd, moet dit worden aangevuld met bevroren en gevriesdroogd voedsel en, indien mogelijk, levend voedsel.
Mannetjes zijn meestal briljanter gekleurd en hebben langere en vloeiende vinnen. Ze hebben ook een meer uitgesproken "baard" (onder de kieuwdeksels) en zijn over het algemeen groter dan de vrouwtjes. Vrouwtjes hebben korte vinnen en vertonen verticale strepen en een eiervlek als ze klaar zijn om te paren.
Betta's hebben een vrij korte levensduur en zijn het meest succesvol als fokkers als ze jonger zijn dan een jaar; betta's in dierenwinkels zijn meestal minstens zes maanden oud. Ze broeden in bellennesten en hebben geen grote tank of speciale uitrusting nodig.
De meeste fokkers vinden dat een tank met blote bodem van ongeveer 10 liter goed werkt, hoewel kleinere tanks ook geschikt zijn. Idealiter moeten de vissen vóór het kweken worden geconditioneerd door ze een dieet van levend voedsel te geven. Het water van de kweekbak moet een pH van ongeveer 7,0 hebben en een temperatuur van ongeveer 80 of iets hoger.
Het mannetje blaast een uitgebreid bellennest wanneer hij klaar is om te paaien. Het vrouwtje moet een schuilplaats krijgen, omdat mannetjes agressief kunnen worden tijdens de verkering. Zelfs met een schuilplaats is het gebruikelijk dat het vrouwtje een paar schubben verliest of dat hun vinnen rafelen tijdens het paaien.
Wanneer ze klaar zijn om te spawnen, zal het paar intense kleuren vertonen en beginnen ze om elkaar heen te cirkelen onder het bellennest. Het mannetje zal zich om het vrouwtje wikkelen dat zich op haar rug heeft gedraaid. Terwijl ze de eieren verdrijft, worden ze bevrucht en beginnen ze te zinken. Het mannetje zal de eieren opscheppen en in het nest spugen. Vanaf dit punt zal het mannetje het broed verzorgen. Het is raadzaam om het vrouwtje te verwijderen, omdat het mannetje agressief kan worden naar haar toe als hij zijn jongen verzorgt.
Het mannetje zal het bellennest blijven verzorgen en eieren uitspugen die terug in het nest vallen. Binnen een tot twee dagen komen de eieren uit en zullen de jongen zichtbaar in het bellennest hangen met hun staarten naar beneden gericht. Ze zullen nog 36 uur van hun dooierzak eten, gedurende welke tijd het mannetje alle jongen die uit het nest vallen, blijft oppakken. Het mannetje moet binnen twee dagen na het uitkomen van de jongen worden verwijderd, omdat ze de jongen kunnen opeten als ze eenmaal vrijzwemmen.
De jongen moeten dagelijks een paar keer baby-pekelgarnalen of zeer fijne babyvoeding krijgen. Tetra maakt een droog mengsel speciaal voor eierleggende vissen, en veel dierenwinkels hebben diepgevroren baby-pekelgarnalen. Zorg ervoor dat u niet overvoert, aangezien het niet opgegeten voedsel het water zal vervuilen en snel dodelijk kan zijn voor de jongen.
Als betta's je aanspreken, en je bent geïnteresseerd in een aantal compatibele vissen voor je aquarium, lees dan verder:
Bekijk aanvullende visrasprofielen voor meer informatie over andere zoetwatervissen.
