De wereld om je heen wemelt van het leven. Je weet er veel van, of het nu je trouwe hondengenoot is die aan je voeten gekruld is of de bloeiende pot met bloemen op je vensterbank. Het meeste is echter niet zichtbaar voor het blote oog. Of je het nu leuk vindt of niet, bacteriën en ander microscopisch leven vormen een groot deel van de wereld.
In onze wereld kunnen deze kleine levensvormen je maken of breken. Bacteriën in de diergeneeskunde kunnen enkele van onze grootste vijanden zijn, maar de meeste zijn onze grootste bondgenoten. Dierenhuid- en allergiekliniek besteedt een groot deel van onze dag niet alleen aan het bestrijden van slechte bacteriën, maar ook aan het beschermen van de goede bacteriën.
Bacteriën zijn eencellige micro-organismen in onze omgeving. Hoewel ze klein zijn, vormen ze een enorm deel van onze wereld. Een milliliter water kan ongeveer een miljoen bacteriën bevatten. Ze zijn overal - in de grond, in het water, op onze huid en op de huid van onze huisdieren.
Er zijn veel verschillende soorten bacteriën. We classificeren ze op basis van een aantal onderscheidende factoren:
Zuurstofvereisten – Bacteriën die zuurstof nodig hebben om te overleven zijn aëroob, terwijl bacteriën die in afwezigheid van zuurstof leven anaëroben worden genoemd.
Vorm – De microscopische vorm van een bacterie is ook een identificerende factor. Een bacterie kan rond zijn (een cocci), langwerpig (een staaf) of spiraalvormig (een spirocheet).
De bacteriële populatie in een specifiek lichaamsgebied, zoals in het spijsverteringskanaal of op het oppervlak van onze huid, wordt de normale flora genoemd. Over het algemeen doen deze organismen het goed om elkaar onder controle te houden en samen te werken om een normale, evenwichtige wereld in stand te houden.
Soms echter zullen bacteriën die ziekten veroorzaken, ook wel ziekteverwekkers genoemd, ongecontroleerd beginnen te groeien door de andere nuttige microben en het immuunsysteem van de gastheer. Dit kan gebeuren tot een verstoring van de normale flora, met als gevolg een overgroei. Het kan ook optreden wanneer een niet-normale bacterie in een gebied wordt geïntroduceerd. Het kan ook optreden als gevolg van een falen van de immuunfunctie van de gastheer.
Bij Huid- en Allergiekliniek Dieren zien we deze omstandigheden regelmatig voorkomen. De verstoring van de normale bacteriële populatie van de huid kan leiden tot huid- of ooruitslag, haaruitval, schilfering, jeuk, geur en zelfs infectie. Enkele veelvoorkomende redenen voor een bacteriële onbalans kunnen worden veroorzaakt door:
Een bacteriële onbalans is niet leuk voor u of uw huisdier. Gelukkig zijn we hier om te helpen.
Bacteriën in de diergeneeskunde kunnen indien nodig vaak worden bestreden door oordeelkundig gebruik van systemische (orale of injecteerbare) antibiotica. Als een bacteriële populatie een probleem veroorzaakt, moeten we eerst de onderliggende oorzaak diagnosticeren, zodat het probleem niet opnieuw optreedt. Nadat dit probleem is verholpen, kunnen we zo nodig doorgaan met het behandelen van de bacteriële onbalans.
Topische therapie, zoals antimicrobiële shampoos en andere actuele middelen, zijn altijd nodig. Dit type therapie is uiterst nuttig om bepaalde gebieden aan te pakken en helpt de biofilm af te breken waar pathogene bacteriën zich verbergen voor systemische antibiotica. Deze topicals helpen ook om de defecten in de huidbarrière aan te vullen.
Wanneer we een systemisch antibioticum selecteren, krijgen we soms een cultuur, die een monster is van een bepaald gebied. Dit helpt ons te bepalen welk antibioticum de meeste kans heeft om de ziekteverwekkers volledig uit de huid te verwijderen.
Als uw huisdier een antibioticum krijgt voorgeschreven, is het van groot belang dat u de gehele voorgeschreven medicatiekuur afmaakt, ook als uw huisdier eerder beter lijkt. Dit is essentieel om volledig van het probleem af te komen en terugval te voorkomen. Het afmaken van de antibioticakuur zoals voorgeschreven is ook belangrijk om antibioticaresistentie te voorkomen.
Wanneer uw huisdier een bacteriële huidinfectie heeft, is het belangrijk om het juiste behandelplan te hebben. Afhankelijk van de ernst van de infectie, dient een plaatselijke behandeling te worden toegepast tussen één keer per week en maximaal dagelijks voor ernstige infecties. Bij behandeling met systemische antibiotica moet aan de volgende criteria worden voldaan:
Bij huidinfecties zullen een te lage dosis en een te korte behandeltijd resistente bacteriën achterlaten. De volgende keer dat dat specifieke antibioticum wordt gebruikt, zal het niet werken. Huidinfecties vereisen een minimale behandelingstijd van 21 dagen voor systemische antibiotica. We hebben een aantal huisdieren in onze kliniek gezien die eerst elders werden behandeld met een kuur van 7 tot 10 dagen met een lage dosis antibiotica, wat onvermijdelijk leidt tot falen van de behandeling. Vanwege deze twee veel voorkomende fouten zien we een grote toename van multiresistente bacteriële huidinfecties.
Bacteriën in de diergeneeskunde krijgen vaak een slechte reputatie, maar ons doel is om de normale bacteriële flora te herstellen, niet om bacteriën volledig te elimineren. Het is belangrijk om te onthouden dat deze kleine organismen de wereld regeren en net zo vaak onze vrienden kunnen zijn in plaats van onze vijanden.
