Elk geneeskundig systeem heeft iets te bieden, ook al is het moeilijk uit te leggen wat het is en hoe het werkt. Ik geef toe dat ik subtiel (hoop ik) weerstand heb geboden aan het bespreken van enkele alternatieve en complementaire diagnosetechnieken in WDJ, voornamelijk omdat ik het moeilijk vind om informatie te publiceren die voor mij niet logisch is.
Maar zien is geloven. Als je eenmaal persoonlijk getuige bent geweest (zoals ik heb gedaan) een beoefenaar een definitieve diagnose stelt en de gezondheid van een patiënt herstelt met behandelingen die zijn aangegeven door een onconventionele methode - nou, of het nu "zinnig" is of niet, het is de moeite waard om erover te praten.
Ik was 13 jaar geleden een zeer sceptische journalist, toen ik de opdracht kreeg om mijn eerste artikel over holistische diergeneeskunde te schrijven. Tegenwoordig geloof ik sterk in ongeveer 80 procent van wat ik toen als absurd beschouwde. Ik zou mezelf typeren als twijfelachtig - maar respectvol - van ongeveer 18 procent van de rest.
Als u een scepticus bent van alternatieve geneeswijzen, raad ik u aan deze informatie gewoon op te bergen, voor het geval er ooit een dag komt waarop niemand anders u kan vertellen wat er mis is met uw hond.
–Nancy Kerns, redacteur
———-
Door Shannon Wilkinson
Honderd jaar geleden hadden artsen maar een paar instrumenten die ze konden gebruiken om de oorzaak van de problemen van hun patiënten te bepalen:visuele en fysieke onderzoeken, thermometers, stethoscopen en nog veel meer.
De verzameling veterinaire diagnostische hulpmiddelen is de afgelopen eeuw exponentieel uitgebreid - vooral in de afgelopen 20 jaar, toen technologieën die werden ontwikkeld voor de menselijke geneeskunde (zoals echografie, MRI en CT-scan) betaalbaarder werden en hun weg vonden naar veterinaire klinieken. Deze tools, gecombineerd met de mogelijkheid om informatie over patiënten en behandelingen in 'realtime' te delen met andere geïnformeerde en ervaren behandelaars, hebben het vakgebied van de dierdiagnostiek erg spannend gemaakt.
Het gebied van alternatieve en complementaire diergeneeskunde heeft de afgelopen eeuw ook intrigerende nieuwe diagnostische hulpmiddelen en methoden gekregen. Net als bij de conventionele geneeskunde zijn sommige van deze diagnostische hulpmiddelen ontwikkeld op basis van eeuwenoude medische modellen; sommigen werden geïnspireerd en geholpen door nieuwe technologieën.
Waarom zouden hondenbezitters de hulp inroepen van onconventionele dierenartsen als er elders zoveel verbazingwekkende diagnostische wetenschap en technologie te vinden is? Soms is het omdat de westerse medische diagnostiek er niet in slaagde om volledig of zelfs gedeeltelijk uit te leggen wat er mis is met hun hond, en de resultaten van conventionele behandeling onvolledig, aangetast of niet-bestaand waren. Soms is het omdat ze verbazingwekkende resultaten hebben geboekt met alternatieve of complementaire zorgmethoden. Of het kan zijn dat de onconventionele aanpak voor hen gewoon beter voelt.
Hierna volgen beschrijvingen van enkele diagnostische technieken die worden gebruikt door een groeiend aantal dierenartsen die alternatieve en/of complementaire geneeswijzen gebruiken. Deze korte snapshots zijn niet bedoeld om volledig uit te leggen hoe elke methode werkt, maar om u kennis te laten maken met de mogelijkheid dat ze kunnen werken.
LICHAMELIJKE ONDERZOEKEN
Een conventioneel veterinair onderzoek kan het kijken naar de hond omvatten; zijn oren, ogen en neus controleren; zijn temperatuur en pols opnemen; en luisteren naar zijn hart en longen.
Onderzoeken die worden uitgevoerd door een dierenarts die is opgeleid in de traditionele Chinese geneeskunde (TCM), zijn veel uitgebreider en omvatten een uitgebreide studie van de pols en tong van de hond. Deze diagnostische technieken zijn al duizenden jaren een integraal onderdeel van de Chinese geneeskunde. „De pols en de tong geven informatie over het hoofd . . . ze liegen niet”, zegt Cheryl Schwartz, DVM, auteur van Four Paws Five Directions:A Guide to Chinese Medicine for Cats and Dogs.
TCM's polsdiagnose: Dr. Schwartz was een van de eerste behandelaars die de polsdiagnose aanpaste voor de diergeneeskunde. Ze begon de methode in de jaren 80 te ontwikkelen en geeft deze aan andere dierenartsen als onderdeel van haar trainingen in acupunctuur.
In plaats van simpelweg de polsslag op één locatie op het lichaam van de patiënt te controleren en de frequentie en sterkte van de polsslag vast te leggen, kunnen beoefenaars van de traditionele Chinese geneeskunde de polsslag in maar liefst negen verschillende posities controleren, op zoek naar maximaal 28 verschillende "omstandigheden" of "kwaliteiten". .”
“Voor de praktijk in de diergeneeskunde is het maximum meestal zes posities; de meeste beoefenaars doen er maar drie”, zegt Karen Ivin, DVM, eigenaar van Desert Mobile Veterinary Services in Gilbert, Arizona. Honden voelen zich niet altijd op hun gemak als je de pols lang voelt, legt Dr. Ivin uit.
Bij mensen wordt de radiale pols (aan de pols) normaal gesproken gebruikt om de pols op een ontspannen manier te observeren. Bij honden is deze hartslag echter enigszins moeilijk te vinden; in plaats daarvan wordt de dijbeenslagader (aan de binnenkant van het achterbeen) gebruikt voor relatief langdurige observaties.
De beoefenaar gebruikt drie vingers om de hartslag van de hond te voelen in drie verschillende posities langs de dijbeenslagader. Vervolgens worden in elke positie twee niveaus van diepte gevoeld; de puls die aan de oppervlakte of oppervlakkig wordt gevoeld, komt overeen met de yang-organen van de Chinese geneeskunde, terwijl de diepere laag overeenkomt met de yin-organen. Door drie posities en twee lagen aan elke kant van het lichaam te gebruiken, kan een getrainde beoefenaar elk van de 12 energiemeridianen (elk gerelateerd aan een ander orgaansysteem) van het lichaam evalueren.
De pulskwaliteiten die worden geëvalueerd, omvatten snelheid, ritme, "vorm" en kracht. Terwijl ze de pols voelt, zegt Dr. Schwartz dat ze zich afvraagt:"Is het groot en begrenzend, te langzaam, te snel, is er genoeg sap?"
De kwaliteiten die worden waargenomen in de pols van de hond, samen met de bevindingen van de rest van het lichamelijk onderzoek, leiden de beoefenaar tot verder onderzoek en behandeling van specifieke aandoeningen.
TCM's tongdiagnose: Steek je tong uit en zeg "Ahhh" krijgt een geheel nieuwe betekenis in de traditionele Chinese geneeskunde. Volgens de beoefenaars kan het kijken naar de tong helpen bij het bepalen van de gezondheid van de interne organen van de patiënt. Dr. Schwartz beschrijft de tong als de 'visuele poort naar het inwendige van het lichaam'.
Volgens dit systeem correleren verschillende gebieden op de tong met de interne organen. De punt van de tong heeft bijvoorbeeld betrekking op het hart en de zijkanten van de tong vertegenwoordigen de lever en de galblaas. Het gebied net achter de punt verwijst naar de longen, het midden van de tong is de milt/pancreas en de maag, terwijl de achterkant van de tong betrekking heeft op de nieren.
Bij het evalueren van de tong kijkt de beoefenaar naar de kleur, vorm en coating. Ze maakt bijzondere aantekeningen van eventuele verschillen tussen de verschillende delen van de tong.
Het observeren van deze subtiele kenmerken speelde een cruciale rol bij de juiste diagnose van een van de patiënten van Dr. Schwartz, een hond met rugproblemen. Na een paar behandelingen was er geen verbetering. Dr. Schwartz merkte op dat de tong van de hond een krul had aan de punt en een diepe groef, wat wijst op een hartprobleem. Ze verwees de cliënt naar een hartspecialist, waar bij de hond in feite een hartaandoening werd vastgesteld.
Het evalueren van de tong kan ook inzicht geven in hoe de hond vordert met de behandeling. Minder scheuren of een verandering in kleur kan erop wijzen dat behandelingen het dier ten goede komen.
Een probleem met een goede tonganalyse is dat je soms de tong van een dier gewoon niet kunt zien. "Als je de mond van een hond opentrekt om zijn tong te beoordelen, wordt hij bijna altijd een beetje paars, dus je moet proberen hem in rust te evalueren, en niet wanneer hij veel hijgt", zegt dr. Ivin. Of Dr. Schwartz raadt aan om een hond te vragen om te geeuwen, of om wat zacht Tellington TTouch-werk te gebruiken om de hond te helpen ontspannen, zijn mond open te doen en zijn tong te laten zien.
Hoewel het vele jaren kan duren om een expert te worden in pols- of tongdiagnose, kan de leek deze markeringen gaan observeren en leren wat "normaal" is voor haar hond. Kijk naar de tong van je hond als hij ontspannen en gezond is; experimenteer met het voelen van zijn femurpols. Als u deze kenmerken goed kent, is het gemakkelijk om veranderingen te ontdekken die op vroege tekenen van problemen kunnen wijzen.
LABORATORIUMWERK
De meeste hoeders van gezelschapsdieren begrijpen de waarde van regelmatig bloedonderzoek. Het uitvoeren van een bloedchemiepanel en een compleet bloedbeeld (CBC) wanneer uw hond ziek is, helpt bepalen of de orgaansystemen goed functioneren of dat er een infectie aanwezig is. De resultaten van deze tests kunnen uw dierenarts ook waarschuwen voor de mogelijkheid van andere aandoeningen, zoals endocriene disfunctie of kanker, waarvoor mogelijk nader onderzoek nodig is.
Sommige holistische dierenartsen hebben deze laboratoriumanalyse nog een stap verder gebracht om subtielere veranderingen in organen en lichaamssystemen te evalueren, soms zelfs als ze subklinisch zijn (voordat er fysieke tekenen zijn).
Bio Nutritionele Analyse (BNA): Dierenartsen Robert en Martin Goldstein zijn broers die een speciale interesse delen in voeding en de rol ervan in de diergezondheid. Ze ontwikkelden een methode om de bloedtestresultaten van een dier te analyseren met een interessant doel voor ogen:het bepalen van supplementen die eventuele voedingsonevenwichtigheden of -tekorten van het dier zouden corrigeren. Ze ontwikkelden ook een computerprogramma dat de analyse kon uitvoeren, de test "Bio Nutritional Analysis" of BNA genaamd, en deze aan eigenaren van gezelschapsdieren in het hele land aan te bieden.
Hoe doen ze dat? Uw eigen dierenarts neemt bloed af en dient het monster in bij Antech Diagnostics, een laboratorium met landelijke faciliteiten; de resultaten worden rechtstreeks naar de Drs. Goldstein voor evaluatie. Hun aanbevelingen voor voedingssupplementen worden naar de klant en/of haar dierenarts gestuurd.
De voorgeschreven supplementen van de BNA en de Goldsteins hebben talloze succesverhalen op hun naam staan, en de grotere holistische veterinaire gemeenschap heeft over het algemeen respect voor het werk van de Goldsteins. Sommige beoefenaars hebben echter geklaagd dat de uitvinders van de BNA geen verklaring hebben gegeven voor de methodologie waarmee hun computerprogramma de bloedwaarden kan afstemmen op de specifieke voedingsbehoeften van een patiënt - vooral omdat de dierenartsen ook supplementen op maat mixen en verkopen voor die patiënten. . (Het is hun verdienste dat ze ook hun best doen om klanten te vertellen dat de supplementen elders verkrijgbaar zijn, maar niet op maat gemaakt.)
Biomedisch profiel (BMP): Raak niet in de war met de initialen of andere overeenkomsten; de BMP is ontwikkeld en wordt gebruikt door Wm. Konrad Kruesi, DVM, eigenaar van het Cold River Veterinary Centre in North Clarendon, Vermont. Dr. Kruesi analyseert zelf de resultaten van bloed-, haar- en urinetests om een voedingsplan te formuleren dat is afgestemd op de 'orgaanfunctionele relaties' van zijn patiënten. Hij bestelt in veel gevallen ook herhalingstests om trends te helpen identificeren die kunnen wijzen op progressieve ziekte, en beschrijft de BMP als "een persoonlijk medisch, arbeids- en hersenintensief proces".
Zoals de Drs. Goldstein, gelooft Dr. Kruesi dat supplementen een kritische factor zijn in zijn behandelingen, en hij verkoopt ze ook. (Hij formuleert geen supplementen op maat voor zijn patiënten en biedt wel informatie over andere bronnen voor de supplementen. "De nadruk van mijn praktijk ligt op voedingsgeneeskunde omdat het de veiligste, meest effectieve manier is die ik heb gezien om de gezondheid in vrijwel elke geval,” zegt hij.
Haaranalyse: Een andere laboratoriumtest die door sommige dierenartsen wordt besteld en gebruikt, is haaranalyse, om het gehalte aan zware metalen en/of voedingstekorten te bepalen. Gloria Dodd, DVM, eigenaar van Everglo Natural Veterinary Services in Gualala, Californië, zegt dat ze haaranalyse bestelt voor elk dier dat in haar praktijk komt. "Haaranalyse opent een heel nieuw perspectief voor het oplossen van het mysterie van ziekte", zegt ze.
Dr. Dodd meldt dat elk haaranalyserapport over zieke dieren abnormale hoeveelheden mineralen en giftige aluminiumniveaus laat zien. Veel vertonen combinaties van andere zware metalen. Dit kan verschillende aandoeningen veroorzaken, zegt ze, waaronder hypoglykemie, artritis, huiduitslag en allergieën, bloedarmoede, hypo- en hyperthyreoïdie, spijsverteringsstoornissen, epilepsie, nierdisfunctie en kanker.
Zoals eerder vermeld, gebruikt Dr. Kruesi ook routinematig haaranalyse in zijn praktijk. "Elke kleine dierpatiënt met chronische ziekte is een goede kandidaat voor het testen van haarelementen", zegt hij. Vervolganalyse helpt ook om de reactie van de patiënt op de behandeling te volgen.
ENERGIE-EVALUATIES
Conventionele beoefenaars gebruiken verschillende middelen zoals ECG, MRI en zelfs röntgenfoto's om energiepatronen van het lichaam te meten. Holistische dierenartsen kunnen veel verder reiken dan deze diagnostische apparaten om de levenskracht-energie van een patiënt te evalueren en te meten, soms ook chi genoemd (de traditionele Chinese medische term voor dezelfde kracht).
Beoefenaars gebruiken de instrumenten van hun keuze om te proberen de werking van organen te beoordelen, de aanwezigheid van virussen of bacteriën te detecteren en andere fysieke problemen of zelfs emotionele onevenwichtigheden te identificeren. Daarnaast worden enkele van de volgende evaluatietechnieken gebruikt om de beste oplossingen te vinden voor de gezondheidsproblemen van hun patiënten.
Kinesiologie of spiertesten: Wat als u een eenvoudige test zou kunnen doen om te bepalen welke voedingsmiddelen en remedies u "sterker" maken en welke dingen u "zwakker" maken? Volgens voorstanders is dit precies wat spiertesten doen. Beter bekend als kinesiologie (uitgesproken als kin-knees-ee-ALL-oh-gee), het proces omvat het "testen" van een spier op kracht terwijl de proefpersoon een "ja" of "nee" vraag beantwoordt.
Bij een klassieke methode drukt de tester op de uitgestrekte arm van de proefpersoon, gebruikmakend van de reactie van de deltaspieren van de proefpersoon. De theorie is dat wanneer het antwoord op de vraag "ja" of "goed" is voor het individu, de spier sterk zal blijven en de arm van de proefpersoon niet onder de druk van de tester zal vallen. Als het antwoord op de vraag "nee" is, of als het "slecht" is voor het individu, zal de spier verzwakken en zal de arm zinken.
Omdat je bij een hond of ander dier geen ja of nee kunt uitlokken, kun je de spier niet direct op dezelfde manier testen als bij een persoon. In deze situatie wordt een menselijke "surrogaat" gebruikt om in fysiek contact met het dier te blijven en de vragen van de tester te beantwoorden. Sommige beoefenaars van spiertesten geloven echter, net als dierencommunicators, dat ze het werk op afstand kunnen doen, zonder direct fysiek contact met het dier.
Sommige beoefenaars zijn voorstanders van wat 'toegepaste kinesiologie' wordt genoemd - een meer formeel en strikt gebruik van spiertesten, met een striktere methodologie; deze beoefenaars hebben de neiging om te denken dat een minder dan grondige studie van de technieken hun oneigenlijk gebruik vormt.
Veel holistische beoefenaars gebruiken op zijn minst een bepaald aspect of mate van spiertesten om te helpen bij de gezondheidsevaluaties en behandelingsprotocollen van hun cliënten. Donna Starita, DVM, maakt uitgebreid gebruik van spiertesten in haar praktijk in Gresham, Oregon. Naast het gebruik van standaard diagnostische technieken, zoals praktijkonderzoek en bloedonderzoek, evalueert Dr. Starita haar patiënten door middel van spiertesten om de gezondheid van hun organen en emoties te controleren. She then uses her experience, knowledge, and muscle testing to determine a treatment protocol.
According to Dr. Starita, kinesiology enables the practitioner to “interface with the body electromagnetically.” This statement gets at one theory of how kinesiology works, based on quantum physics and the theory that all matter is really energy. Muscle testing identifies energy weaknesses in an individual that might be related to organ systems, emotions, diet, or other criteria established by the tester. It also can be used to determine which (if any) supplements, medications, dietary changes, or other treatment protocols will strengthen the energy.
Contact reflex analysis (CRA): This diagnostic tool is predominantly used for detecting and addressing nutritional deficiencies. Originally developed by a chiropractor, CRA shares theoretical attributes with muscle testing and traditional Chinese medicine.
According to the basic theory, the body naturally exhibits an electromagnetic field; any deficiency or disease will cause an imbalance in the body’s electrical circuits. These “malfunctions” can be detected by methodically testing the body’s reflexes; how and where the normal reflex fails indicates different problems to the trained tester. Veterinary practitioners generally use a human assistant to hold the animal patient and act as an electrical conduit for the testing.
Bert Brooks, DVM, and his wife, Melissa, use a modified form of CRA in their practice, Cache Creek Veterinary Services, in Woodland, California. Dr. Brooks finds the technique useful for identifying his patients’ nutritional deficiencies and correcting them with supplements, homeopathy, or other therapies.
“We have lost some clients because they cannot accept what we do. While I am sorry to see patients that we could help go because of prejudice [against CRA], hundreds of new clients have taken their places and have been rewarded for their faith in something new,” says Dr. Brooks.
Electrodermal screening: In 1946, a German doctor developed a method and a machine that he said could measure activity at acupuncture points. He claimed that acupuncture points give off a quantifiable rating, indicating whether they are weak, normal, or stressed. He then determined that introducing different remedies or supplements into the circuit could alter the reading. Finding the “right” remedy normalized the reading.
This technique, now known as Electrodermal Screening, Meridian Stress Testing, or an BioEnergetic Evaluation, is used by a handful of holistic practitioners. Dr. Kruesi says he utilizes BioEnergetic Evaluation in his practice because it provides subtle information, not necessarily available through blood tests, xrays, hands-on exams, or conventional diagnostic techniques. Plus, it is noninvasive and provides immediate results.
On a person, the process takes about 20 minutes, and measures activity on 60 different acupuncture points on the hands and feet. Since most dogs don’t care to have their paws handled for that length of time, Dr. Kruesi developed a method of using the animal’s guardian or one of his technicians as a conduit, similar to how assistants are used when CRA is used on animals.
Dr. Kruesi says he can then evaluate the results – along with other diagnostic techniques – to help determine appropriate treatments. “This is a blending of traditional Chinese medicine, homeopathy, and modern physics,” says Dr. Kruesi.
What will you use? As you can see, the evaluation techniques used by holistic veterinarians can vary widely; many alternative and complementary practitioners don’t use any of these alternative diagnostics, while a few may use all of them. In addition, any two veterinarians who call a method by the same name may not use it in the same manner.
We suggest asking any practitioner you consult a lot of questions; if the answers seem nonsensical to you, it may be best to work with another practitioner, one whose methods you can better appreciate.
Since any “holistic” healthcare program is bound to require a considerable commitment of your time, attention, and resources, you should feel as comfortable as you can working with the veterinarian.
Finally, don’t forget to consult your dog. If a course of treatment isn’t working for him after a few months, consider changing healthcare providers.
Ook bij dit artikel
Click here to view “Holistic Veterinarians Discuss Holistic Healing”
Shannon Wilkinson is a TTouch practitioner and freelance writer who lives with two dogs, two cats, and a husband in Portland, Oregon.
