Adoptie van huisdieren tijdens de pandemie:wat te overwegen

De pandemie heeft geleid tot een achteruitgang in zoveel belangrijke delen van het leven:werkgelegenheid, reismogelijkheden, vriendelijke bijeenkomsten en zelfs knuffels. Maar op andere gebieden, zoals de adoptie van huisdieren, heeft het een hausse veroorzaakt zoals we nog nooit eerder hebben gezien.

Voor het eerst in eeuwigheid hebben dierenasielen, dierenreddingsgroepen, zelfs fokkers en dierenwinkels een tekort aan huisdieren om te adopteren. Dat is een heel goede zaak, en hoogst ongebruikelijk.

Waarom is dit? Wel, ik denk dat er een paar verschillende verklaringen zijn:

• Mensen zijn veel meer thuis dan voorheen -- en vaak alleen thuis (cue de handen op de wangen met die "AHHHHHH!" blik ). Ze missen gezelschap, iemand of iets om van te houden. Misschien hebben ze er ontelbare keren aan gedacht om te adopteren, maar die COVID-19-wereld heeft hen ertoe aangezet de oproep te doen om een ​​afspraak te maken voor een bezoek.
• Ouders zoeken naar manieren om de kinderen bezig te houden. Er is maar zoveel dat we binnenshuis kunnen bieden. De kinderen willen altijd al een hond of kat - en opeens klinkt dat niet meer zo'n slecht idee. Het zou de kinderen tenslotte niet alleen iets geven om van te houden, het zou hen ook de kans geven om verantwoordelijkheid te leren... yada yada yada. Kortom, ouders willen gewoon een pauze - ergens anders dan in de hoek van de bezemkast.
• Mensen kunnen misschien niet met vrienden omgaan, maar hun honden wel. Dus eigenaren nemen hun pups mee naar het hondenpark en nadat ze hebben gezien hoeveel plezier Buster had, denken ze:"Misschien heeft hij / zij een metgezel nodig?" En voordat ze het weten, maken ze een omweg op weg naar huis, richting het dierenasiel om een ​​nieuwe vriend voor Buster te zoeken.

Als dierenarts tovert deze piek in de adoptie van huisdieren een grote glimlach op mijn gezicht -- maar maakt me wel een beetje ongerust. Mijn zorg, zoals gedeeld door vele andere dierenartsen, is dat zodra we "weer normaal worden" (wat dat "nieuwe normaal" ook is), sommige van deze impulsieve beslissingen ertoe kunnen leiden dat gezinnen een huisdier hebben dat niet langer bij hun levensstijl past. Mensen zullen uiteindelijk meer tijd buitenshuis gaan doorbrengen - ze gaan terug naar scholen en kantoren. En wanneer dat gebeurt, zijn de geadopteerde huisdieren, die ongelooflijke aandacht, genegenheid en activiteit van hun nieuwe gezin hebben genoten, plotseling alleen. Veel huisdieren reageren op een radicale afname van hun aandacht door ongewenst gedrag te vertonen, zoals angst, agressie (zowel naar andere huisdieren als naar mensen), vuil rond het huis en vernietiging van huishoudelijke artikelen. Wat kan volgen is dat onze schuilplaatsen weer vol gaan lopen.

Dus als je overweegt om te adopteren, is het belangrijk om jezelf enkele vragen te stellen voordat je een nieuw huisdier mee naar huis neemt:

• Waarom adopteer je? Als het gebaseerd is op onderzoek, levensstijloverwegingen en goed nadenken, sla dan over. Als het uiteindelijk gebaseerd is op persoonlijke eenzaamheid, inspelen op de verlangens van kinderen (waardoor ze thuis bezig en betrokken blijven) of andere gezinsleden, dan moet je verder met de volgende vraag.
• Wat is het plan voor de zorg en betrokkenheid van huisdieren als de pandemie eenmaal voorbij is (of zo lang dat we de normale routines kunnen hervatten)? De gezinsleden die hebben gezorgd voor het voeren, trainen, opruimen en omgaan met het nieuwe huisdier - wat gebeurt er als ze weer naar school gaan en werken?

Zelfs met mijn zorgen, waardeer ik nog steeds het feit dat als COVID-19 iets goeds heeft gedaan, het mensen en huisdieren bij elkaar brengt. De band tussen mens en dier is goed voor zowel de lichamelijke als de geestelijke gezondheid en goed voor de ziel. Hoewel het een minder dan ideale omstandigheid is die ertoe leidt dat veel mensen adopteren, is die band tussen mens en dier die ontstaat echt - en krachtig genoeg om lang mee te gaan.