Onze wilde wereld zit zo vol met vragen dat wetenschappers vaak geen antwoorden hebben, simpelweg omdat ze geen tijd hebben gehad om een onderwerp grondig te onderzoeken. De blauwstaartskink uit het zuidoosten van de VS komt misschien ongelooflijk vaak voor, maar of het giftig is voor katten is jarenlang een mysterie gebleven en de vraag wordt nog steeds fel bediscussieerd.
De zuidoostelijke vijflijnige skink, ook wel de blauwstaarthagedis genoemd, is een zwarte hagedis met gele strepen die veel voorkomt in het zuidoosten van de Verenigde Staten, waaronder Georgia, Florida, Alabama, South Carolina, North Carolina en Virginia.
Ze zijn genoemd naar hun kenmerkende kleurpatronen, waaronder smalle strepen langs de lengte van hun lichaam die vervagen naarmate ze ouder worden, en een blauwe staart die grijs teruggroeit als hij afbreekt tijdens het leven van de skink.
De hagedis kan ongeveer 7,6 inch worden en kan tot 10 jaar oud worden, hoewel de normale levensduur in het wild dichter bij zes jaar ligt, volgens Animal Spot.
Locals noemen de hagedissen vaak "schorpioenen" en geloven zelfs dat ze een giftige angel hebben, maar dit is absoluut niet waar. De blauwstaartskinkbeet vormt geen bedreiging voor mensen, omdat het dier niet giftig is, en er is geen melding van een skink die blijvend letsel toebrengt aan een volwassene of kind, volgens het Savannah River Ecology Laboratory. Dat gezegd hebbende, de beet kan pijnlijk zijn.
De vraag of de blauwstaartskink giftig is voor katten, is echter een veelbesproken onderwerp onder wetenschappers, dierenartsen en het grote publiek. Veel mensen die in de regio wonen, hebben verhalen over het ontdekken van een skink-staart met vijf lijnen in hun huis, net op het moment dat hun kat ziek wordt met een mysterieuze ziekte.
Sommige bronnen beweren dat deze verhalen slechts stedelijke legendes zijn. Anderen leggen uit dat de kat daadwerkelijk werd geïnfecteerd door een parasiet of bacterie die door de individuele hagedis werd gekoesterd, maar dat de soort zelf geen bedreiging vormt voor katten. Toch geloven sommige dierenartsen dat de hagedissen absoluut giftig zijn voor katten.
Misschien is de beste verklaring voor alle tegenstrijdige antwoorden die van de dierentuin van Jacksonville, die zegt dat herpetologen onlangs hebben ontdekt dat als een juveniel nog zijn felblauwe staart heeft, deze giftig is, maar nadat de hagedis zijn staart verliest, is het geen langer een bedreiging. Ze zeggen dat katten die jonge hagedissen eten, lijden aan ernstige neurologische tekortkomingen, waaronder verlies van evenwicht, scheve ogen, verlamming of de dood. Dit volgt de algemene regel van de natuur dat felgekleurde dieren, zoals pijlgifkikkers, vaak waarschuwingskleuren vertonen.
Het is een goed idee om uw kat, indien mogelijk, uit de buurt van skinks te houden, ongeacht of ze blauwe staarten hebben, voor het geval het dier giftig zou kunnen zijn.
Afgezien van het hebben van een blauwe staart die kan waarschuwen voor mogelijke gifstoffen, hebben de vijflijnige skinks in het zuidoosten veel andere nuttige verdedigingsmechanismen om zichzelf te beschermen tegen roofdieren. De felblauwe staart kan helpen de aandacht van roofdieren naar de staart te leiden, die hij vervolgens kan afwerpen om te ontsnappen. Het loopt ook in onregelmatige patronen, waardoor het moeilijk te achtervolgen is. Ten slotte smaakt de skink voor veel roofdieren slecht, wat (samen met mogelijk vergiftigd worden) hen kan ontmoedigen om in de toekomst op blauwstaarthagedissen te jagen.
Als u merkt dat uw kat last heeft van overmatig kwijlen, diarree, braken, schuimende mond, zwakte, verminderde eetlust, lethargie, bleek of vergeeld tandvlees, overmatige dorst, scheelzien, nervositeit, hyperactiviteit, spiertrillingen, coma of toevallen, of als u hij loopt alsof hij er dronken uitziet, is je kat mogelijk vergiftigd, volgens petMD. Of u nu wel of niet denkt dat uw huisdier is blootgesteld aan een blauwstaarthagedis, JustAnswer zegt dat u het dier onmiddellijk naar de dierenarts moet brengen. Als je reden hebt om aan te nemen dat je kat een hagedis heeft gegeten, moet je dat zeker aan de dierenarts vertellen terwijl ze haar onderzoek doet.
